има (гл.) - спас (имн.)

„Леле, имало спас од маглата и чадот!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
– Надеж постои додека е човек жив – продолжи татко ми. – Размислував, чеда мои, како можеме да ги спасиме Чанга и козите, ако уште има спас.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Но имало спас: кучето се откачи од тенџерето и збриша некаде без трага и нишан.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Мора да има лек, мора да има спас, викаше избезумено Маруш и започна сам да го лекува и да му бара спас на Висар.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)