Се исправил држејќи се со обете раце за половината.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Зад него немало никого, точно како пред тоа да се сретнал со привидение кое без каква и да било врска со неговите мисли и грижи испливало од мракот на пренатрупани, искинати и неповрзани соништа.