испрати (гл.) - го (зам.)

Во Пансионот на видно место стоеја и Правилата за однесување со кучињата во кои пишуваше: „На секое куче треба да му се почитува правото на природен живот; не смее да се злоставува и да му се нанесуваат физички и психички болки; секое куче има право на заштита и нега; треба да се сака такво какво што е, зашто тоа не е во состојба да бира сопственик, а сопственикот го бира него; ако не чини, треба да му се помогне да се поправи, а не да стане жртва на лошото однесување и изживување; не треба нетрпение и брзање веднаш да се научи на сѐ, ами треба да му се даде време да сфати што се бара од него; не треба без причина да се разлутува или казнува, зашто и тоа може да изненади, да врати; првиот удар тоа го простува, зашто мисли дека е случајно удрено, по грешка, но ако по втор пат го удриш, сфаќа дека е намерно и тогаш ударот ти го враќа со уште поголема мера и те замразува со сета своја душа; тоа најчесто е само и нема никого освен тебе: разговарај почесто со него и самиот ќе се изненадиш како те разбра; љубовта со љубов ти ја враќа; и тоа, како и човекот, има своја судбина: не придонесувај да му е тешка; ако остари, ослепи или оглуви, ако стане неподвижно и остане без заби помисли дека тоа може и тебе да ти се случи, зашто староста е иста за сите; не однесувај се кон него како кон некој обичен предмет, зашто кога ќе го изгубиш, ќе видиш колку е жално; испрати го на неговиот последен пат и размисли дека секоја смрт, било таа и на животно, е загуба за сите: еден живот помалку на земјата”.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Тоа беше проблем и со Ребека, англиски пејсаж реконструиран во Америка.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
ЉУБА: Аљоша, испрати го. Мене ми е непријатно.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Потоа покажал кон попот. - Натерај некоја од жените да му меси леб и испрати го до под Црн Врв.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пред да го испие млекото, Фонтејн вели: „Те молам испрати го по пошта писмово кое ⥊ го напишав на мајка ми”.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Со стиснати очи гледал во бабуњосаното лице на исто така збунетиот Адам Лесновец.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)