испрати (гл.) - човек (имн.)

Во Потковицата, сред недела, дојдоа две кочии прилепски и битолски првенци, за да бараат од Максима пари и согласност за да се испрати човек, кој да ја претставува сета битолска околија на црковниот собир кој таа година требало да се одржи во Цариград и кој требало да расправа а тоа како да се уреди бугарската, егзахиската црква.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
— Се поправи, море, откако го втеравме во Организацијата, — констатира Шаќир како на фалба, бидејќи тој го кандиса Толета да го напушти арамилакот и да се придружи со нив.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Шаќир ги одврза, ги преброија двајцата со Бајракот и Шаќир му ги теслими и нив на овега, кој стана и си излезе, ветувајќи им на Толевите четници дека вечер ќе им испрати човек да ги изведе од градот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Сега по него, момчиња, — си ја даде бимбашијата наредбата на јузбашиите и мулазимите и овие му се зашија за врат на Толета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се разбира, даскалот Димо не можеше да го преболи срамот што му го нанесе Толе пред селаните, та испрати човек во Бешишта и му соопшти на бимбашијата дека Толе е одавде река.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Истиот ден испрати човек во Ресен, да ја однесе радосната новина дека ќе ја земе за жена најличната охриѓанка и да ги покани да дојдат в недела за стројот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- А една воденица - ништо. И дете од колепка ќе ти ја урне.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Навистина, ние испративме човек од Кукулино да ви го каже тоа, со благородна надеж на разжабените усни рекол Каменчо Скитник; не можело да се разбере зошто никој не го поканува да ја земе гајдата и да им ги донесе сите птици на дланка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Камења ќе имаме, мајко. Испративме човек во Лесново.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Станал тих, се плашел да не предизвика смеа со својата грдомазност и бесполезност на рацете.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На кадијата му удри мисла да се послужи пак со Аџи Јанета и Аџи Рампа и испрати човек да му го доведе, а тие се израдуваа мислејќи дека се покорени Мариовците и кадијата ги викна да ги направи мариовски бегови.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)