испушти (гл.) - здив (имн.)

Мандолината на Геле заѕунува, ама не заврзува мелодија, како да испушта здив, жените развражаа зад Дине, предосети дека отворат усти за молебни зборови, само тој се завртува и со раширените раце ги забира дечињата и двете жени, со сиот товар врз нив, со бовчите и демите и се загубуваат во темницата.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ѝ олесна. Испушти здив, се олабавува, зачекорува до боровото стебло, навалува глава и здржано дишење наслушкува. Ништо.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)