истури (гл.) - врз (предл.)

Еднаш Катерина дотрча од бањата врескајќи. Беше избезумена. Дури на креветот се качи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И оревот го собрав - неисчукан сам си се истурил врз земјата.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ги измив и прстите што не беа во завој а потоа бокалот вода што го истурив врз згазените лебарки ги одвлечка во канализацијата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Беше зима и токму кога ја фаќав кривината, од горе се откина грамата снег и се истури врз камионот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Најпосле се реши. Го зеде бокалот од масата, замижа и го истури врз главата.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)