качува (гл.) - низ (предл.)

На почетокот на тие неугледни скали кои портокаловото осветлување нежно ги простираше угоре, кон ликот на Мари-Клод во својот стан, опкружена со својот мебел, гола и заспана, ја бакнав во косата, ѝ ги погалив рацете; таа не ја побара мојата уста, постепено се одвојуваше и од грб видов како се качува низ уште едни од безбројните скалила што најпосле сите ги одведуваат а јас не можам да ги следам; дома се вратив пеш, без пајаците, празен и испран за ново исчекување; сега тие не ми можат ништо, играта уште еднаш ќе почне како толку пати порано но само за Мари-Клод, во понеделник - симнување кај станицата Курон наутро, излегување на Макс-Дормоа среде ноќта, во вторник влегување на Криме, во среда на Филип Огист, прецизно правило на играта: петнаесет станици од кои четири се спојуваат со други врски, а тогаш, на првата од тие четири, знаејќи дека ми претстои линијата Севр-Монтреј како што на другата ќе морам да ја земам врската Клиши-Порт Дофин, секој итинерер е одбран без посебна причина бидејќи никакви причини и немаше, Мари-Клод можеби ќе се качи блиску до својата куќа, кај Данфер-Рошро или на Корвизар, можеби токму ќе преседи на Пастер за да продолжи кон Фалгиер - мондријановско дрво со исушени гранки, случајноста на црвеното, плавото, белото, точкастото искушение; четврток, петок, сабота.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Потоа се обидов да го замислам како стрпливо се качува низ темницата во своите бермуди и со грдата туристичка кошула, мил и без брзање. Како нѐ пронаоѓаше?
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Цајканите се качуваат низ вашиот споменик а вие тука филозофирате.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Ако дојдат, ќе треба долго да се качуваат низ темнината, покрај чуварите на Дог, а дури ни јас не личам многу на Еди Бакс сега.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Уживаше додека му се качуваше низ раката, весело пиштејќи со јазичето, или додека го демнееше пленот, хипнотизираната бубачка, плетејќи го околу неа ловечкиот танц.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Имам една единствена книга за инсекти, мал застарен прирачник на француски, кој на шега ми го подари една добра пријателка - поради мојата градина, необичноста на сликите, да се забавам читајќи за глистите на еден толку отмен јазик - и мојата бубачка во таа книга е прикажана на слика како се качува низ стебленцето на орхидеја.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)