крие (гл.) - во (предл.)

Можеби разликите се крија во тоа што: во тоа време на натпреварите за освојување, се постигнувале со војни, а денес во новиот милениум, со нагласување, истакнување на мирољубливоста. ***
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Тој сигурно се крие во утробата на Калето... – Со козите? – го прекинавме во хор. – Со козите!
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Чанга со козите се крие во утробата на Калето! Само во Калето, никаде на друго место!
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Улиците останаа пусти, децата тажни, козите се криеја во подрумите. Зацарува стравот, како пред војна.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Впрочем, најзначајните одговори на клучните мисли и прашања од неговиот живот сигурно се криеја во неговите книги.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Откако повеќе немаше каде со чекорењето низ куќи, сега наполно сигурен дека Чанга со козите се крие во утробата на тврдината, тој нè собра нас, сите свои синови, да ни ја довери сопствената голема тајна.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Оваа сала крие во себе уште десетина други помали полилеи, а сите заедно содржат вкупно 4.500 свеќи и тогаш секако мирисало само на парафин, доколку тој не се неутрализирал со миристо на розовото масло.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ако „Капали чарши“ е знаменитост на Истанбул, и ако во оваа чаршија се собрале трговци над трговците, сепак овие покриени сокаци кријат во себе и друга знаменитост, или реткост, која можеби е малку и неразбирлива за една современа трговија.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Завчера се чу дека Секула се криел во кошарата на Ќендра.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Ќе ја продолжиме борбата, да паднеме побргу да ги платиме гревовите или ќе се криеме во глувчева дупка?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сепак, мислеше Френк сега, таа жена беше на добра трага, како што беше и книжевниот критичар Лајонел Трилинг кога зборуваше за „ужасот“ што се крие во поетската рустикалност на Роберт Фрост: ретроспективно барем, ‘Воде­ниот виор’ го отсликува последното лето на Полардови - златниот период на пријатна работа и игра, за коешто време Френковиот неоткриен тумор забрзано го населувал неговото тело.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Неговата друга димензија, онаа што се крие во зборот кажан за него, откако ќе се додаде на неговата слика на материјалното постоење, го прави вистински жив, духовно богат, способен да се противстави на минливоста која постојано му се заканува на неговиот навидум цврст материјал...
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
И сја криех во градина, зад макови китки, ил' под ружи г'столисти тулех сја как зајац.
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)
Лутавме заедно во зимските вечери низ квартовите што ни се чинеа дека би можеле да ја кријат во својот распоред куќата, наѕирнувавме во влезовите на старите згради, се искачувавме дури по еден или два ката по скалите, пресретнувани од нељубезните станарки што носеа кисела зелка од визбата - сѐ беше напразно.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Во следните неколку броеви ќе имате шанса да се сретнете со дел од комплексното и во рамките на литературата стилски прилично разнородното творештво на Пандалф Вулкански, човекот што се крие во самите структури на траките-маргини од неон што пробиваат до вашите полузаспани очи во овој гангстерски хотел од слаби светлини и цитати.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
За Хундертвасер кич е нешто што поголем број луѓе го сака, а таквите луѓе предметите ги кријат во своите домови, за да не бидат прогласени за назадни и невкусни.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
- Долго се смета за исчезнат, се крие во Лондон, со сликарот Gysin ја развива cut-up техниката, еден вид психоделична проза која се монтира од различни медиуми. 4 1974 - 81.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Снимателот немаше доверба во својот асистент да му ги даде инструментите што си ги задржа на вратот како амајлија, иако во штабната барака не го очекуваше некоја неизвесна судбина освен да пие ладно кафе, да трга цигара по цигара и одвај да чека да му понудат од шишето што се криеше во бирото.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Во младоста, кога духот најмногу талка, воден од непредвидливиот текна илузиите, започна да ме обзема и преданието на кабалата, според кое хебрејските букви кријат во себе творечка моќ што човекот не може да ја открие поради изместениот распоред на пасажите на Тората.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Да не останала засекогаш во Цариград, или се крие во некој од сиџилите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Какви пораки можеле да се кријат во нив? Пораки на спас? На чиј спас?
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ете, такви тајни се кријат во овие сиџили...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Кон силните лични пориви и мотиви да трага по тајните на своето семејство, кои се криеја во сиџилите, се надоврзуваше и барањето на новата држава, преку Институтот и преку архивите, да се протолкуваат клучните документи за навлегување на историската наука во изминатите векови.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Татко продолжи со истиот ведар глас: - Ако даде Бог утре да ги откријам сиџилите, кои сигурно се кријат во Битола, јас сигурно ќе го напуштам Судот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Постои една секвенца во првиот дел на Маус во која татко ми ми вели, или поточно, Владек му вели на Арт дека се криел во приземјето со Ања додека стаорци цивкале наоколу.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Свикнати да те препознаат штом ќе ги одделиш од душата на ноќта гаснат огновите на новите соѕвездија или се кријат во корупки од воздишки.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Исус е море што се повлекува, Исус скока преку смрзнати потоци, Се крие во пештерите и кове Златни решетки за Жар-птицата.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Не приоѓајте му, Тој се крие во жиличките на тревата, Скита низ пустината и наслушува од која страна ќе надојдат водите, разговара со плодовите, неговиот глас за визглавје го ставаат во крошните на децата и во постелите на болните, неговата галија плови меѓу пусти острови расфрлани низ морињата на оние што останаа без сон.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Многутомна антологија на мисли, лексички иновации, тропи и метафори за времето се кријат во неа.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Дете на градите на мајката Загледано во ѕидот на куќата, Девојки скриени во житата со небесни цветови во косите, Црвена светлина што се слуша отаде петровденските камбани, Светулка скаменета на отворена книга во дворот, Коњ што фрчи низ ветерот над реката, Стар часовник што бие меѓу прозорецот и ноќта, Име врежано во каменот на соседот, Бела пеперутка што се буди во тревата, Жнеачка што му шепоти на плодот во неа, Девојка што се крие во душата на темјанушката, Старец што оре со погледот по мапата на татковината, Буква скриена меѓу црешите За да не може да се соопшти зборот што е неопходен, Победници што се плашат од пепелта на поразените, Денот на нејзиното раѓање – меѓу два глужда на црешата, Непрепознатлив глас што шета низ темнината, Младичи што којзнае Од која страна на времето заминаа, Пролетен ветер што тропа врз твојата песна И ти Што сакаш да ме прашаш Уште ли живееш спроти нас, Во пустиот дом на старичката?
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Човек ни сам не знае што сè му се крие во него, а не за друг да знае.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Доказмте против себе тие ги кријат во чест надругите.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Но во 17. век Власите сточари, за да отворат пасишта, ја запалиле, а Турците сопственици на чифлизи, за да се одбранат од ајдутите што се криеле во гората, ги насрчиле жителите на околните села да ја исечат за огрев и градење.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Возможни се и други толкувања на овој миг кога општествените пречки попуштаат пред налетот на незапирливата емоција.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Барем една од приказните за стоунволските безредија вели дека она што ја подбудило толпата пред барот да даде отпор, она што ѝ ја потпалило јароста и што ги предизвикало безредијата, била глетката на туркањето на една дрег-кралица во полициско комби, која, во ненадеен грч од бес, мавнала со чантичката еден полицаец.295 Целата историја на геј-ослободувањето, на геј-спорот и на геј-отпорот, тогаш, можеби директно ѝ е должник на Милдред Пирс – или, ако не баш на Милдред Пирс, тогаш барем на општествената форма и на емоционалното искуство за кои е и класичен пример и дефинитивен масовнокултурен израз: драмата на разјарената женска немоќ што наеднаш и секавично се преобразува во мигновена, вратоломна, небрежна, јаросна, неумолива моќ.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Нешто во живнувањето на афектот што триумфира над општествената инхибиција укажува на еуфоријата што се крие во секое херојско одбивање да се живее лага.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Иљо ѝ дошепна дека Трајко е жив и здрав и се крие во Дуреси и скришум се гледа со дечките и дека кога малку ќе се потсмират работите и времињата, ќе си дојди... Така беше...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Меѓутоа, брзата интервенција на властите открила дека „албанските разбојници“ што се криеле во една пештера со детето биле велешани.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Тој ме погледна сакајќи да разбере што се крие во тие мои зборови, да прочита од тонот со кој ги реков.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Една вечер, откако ја довршил “Житно поле со гаврани”, го зел пиштолот кој го криел во креветот и си испукал куршум во стомакот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат му пристигнал во лудницата додека Винсент бил сѐ уште жив, и се обидувал да го утеши него или себеси; му велел дека ќе ја преживее повредата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тегобата од таквата помисла ја криев во себе и со себе ја носев.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Пиштеа луѓето како полжави на врела ламарина, риеја и се криеја во калта, копаа бразди, се вовлекуваа еден во друг, да се спасат од мечот на свети Архангел.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Јас ја замислував како кртица која рие и се крие во земјата или лета и фучи како лилјак во темнината, како алетина завива над коријата, над планината.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Од дотука реченото се гледа: прво, оти ако по нашите сегашни етнографски сфаќања на Балканскиот Полуостров, особено на централниот и југоисточниот негов дел, т.е. во денешна Србија, Бугарија, Тракија и Македонија имало и има само две словенски етнографски единици – српски и бугарски народ, тогаш тоа уште не значи дека нема, немало и не може да има друга словенска единица, а напротив, дека нејзиното постоење е во пределите на возможното и на реалноста; второ, дека во Македонија нема две јужнословенски народности – српска и бугарска, а напротив дека во неа има само една народност со свои особини, коишто или претставуваат нешто оригинално што се нема ни кај Србите ни кај Бугарите, како што е, да речеме, со многу особини на македонските наречја, или нешто што се има и кај Бугарите и кај Србите или коешто се има само кај Македонците по краиштата на нивната татковина и кај Србите, или пак по нив и кај Бугарите, и дека од тие особини на Македонците, како дел од словенската група народи, најмногубројни, најраспространети, заеднички за сите Македонци, значи и најважни се тие особини со кои Македонците се одличуваат од другите словенски народи: по нив Македонците фактички составуваат одделна и самобитна словенска народност, иако за неа денеска не се зборува во науката и во секојдневниот разговор; трето, дека причината за тоа игнорирање и затемнување на постоењето на македонската народност се крие во постоењето на името „Бугари” во Македонија во етнографско значење и во експлоатирањето со него од страна на Бугарите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И најпосле, мнозина ќе забележат оти најголемата наша несреќа се крие во тоа што кај нас нема местен македонски патриотизам.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
На 13.11.1903 год. утрото по разговорите со К.Мисирков и Ст.Јакимов кај него дома во Софија, Е.Спространов му пишува на бугарскиот министер-претседател Р.Петров: „Пишувајќи Ви ги моите лични сфаќања за иднината на мојата татковина Македонија, ги имам предвид големите опасности што се кријат во сепаратистичкото национално движење меѓу еден дел од македонската интелигенција, кое зад себе веќе влече и македонски народни маси, особено во Југозападниот дел на Македонија, со центрите во Охрид, Ресен, Битола и Прилеп”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
А слабостите, миличок, си ги кријат во велигденското јајце, јајцето во ковчежето длабоку во долната земја.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Во статијата објавена во „ББЦ Мјузик магазин“, посветена на амузикалноста, авторот Лорин Стујарт, пишува дека причината што амузикалните пеат фалшливо се крие во тоа што не ги слушаат тоновите излезени од нив самите и поради тоа не се во состојба да се корегираат.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Сиот вилает, сиот Балкан, станувал сѐ повеќе прогонета волчица скучна од сомневања дури и кон својот род и пород, бил скаменето животно со душа благословувана само од пеколот - се раѓа на камен, живее на камен, ги лекува раните на камен да биде еднаш живот или вечна смрт; лежат кратовските кули на беговите врз прастар вулкански кратер и лежи на ист таков кратер Лесново со својот манастир, истината лава се купите и излеаноста над Мрежичко под Кожув, над Добро Поле под сенката на кајмакчаланските облаци и на Стара Чука кај Стојаково во Гевгелиско, во преспанските води се огледува со тага варовитата Галичица, Крушово е камен на камен; бегале пред исламски зулуми Мијаците од Дебар, оние од Река и Власите од подалеку и кревале своја крепост, се криеле во ниски врби на смирени варовници и по прнари Брсјаците, но и едните и другите, и исто толку и многу повеќе господарите, ги секле шумите, се градело, се горело, им се носел лисник на козите, потоа од планините се урнувале порои скрка и ги покривале неговите житници, на тој лом да се множат жолтогрлени гуштери и црни скакулци со тешки утроби - се шират степски и пустински површини, земјата уште само со прнар се закитува.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Забелот, како изделкан од огромна грамада стврдната смола, можеше да крие во себе други еребици што ме исчекуваат со залепени гради за суви тревки и слични на безживотни базја, или криеше жолтоок лисец со мудрост и итрина закопан во некоја грмушка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Јаков Иконописец за миг подзинал од неочекуваното прашање. Каква стапица му готви Онисифор Проказник?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сонцето било свртено кон грчот на неговото лице.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Без причина појдов по нив. Шумолењето на потокот се притаи зад мојот грб.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И како и секој споулавеник што од дните на разумни расудувања крие во себе итроштини кои го бранат и му даваат сила во некои часови, смерно се наведнал.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сета ноќ се криел во темнините околу куќава и постојано гледал во прозорциве. Што да правиме?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Ги гледаа неговите раце и наеднаш им се чинеше дека сите магии се кријат во нив.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И од тој ден, не само што не му забрануваше да собира тревки, туку и со нетрпение го чекаше на брегот да седнат под некоја сенка и да расправаат за многуте тајни што се кријат во природата.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Го доведуваа до местото каде што беа гранатите, и додека стражарите се криеја во заслон, тој со копач или со раце ги откопуваше гранатите, им го одвртуваше фитилот и ги правеше безопасни.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
И пак се сеќавам на зборовите од мајка: ״Кога ќе се роди женско и стреите плачат“ . Ја наведнувам главата, ја кријам во рамената, во шамијата, ама не се крие.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И пак ќе се крие во шумките, во заветното и ќе чека да се појават мечката и крмакот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А мораш и огнот да го чуваш, да го криеш во некоја гламна, запретана во пузата, во пепелта.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Бидејќи пакетчето однадвор беше завиткано, Душка не можеше ниту да претпостави што се крие во него.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Виктор остана без збор. Помисли колку силен карактер се крие во ова кревко тело.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Колку ли загатки уште се кријат во оваа жена која уживаше во својата таинственост, се прашуваше Ивона, која беше мајстор за решавање на ребуси, а сега не го ни насетуваше одговорот на загатката.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Колкава уранска сила се крие во ова навидум кревко девојче.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И се затскриваше со рака кутриот младич, и многупати стреперуваше подоцна низ својот живот, гледајќи колку многу во човекот има нечовечност, колку многу жестока грубост се крие во образованата друштвеност и, Боже! дури и кај оние луѓе што општеството ги смета за благородни и чесни...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но, изгледа дека оттогаш пак се појавувал овде-онде, секогаш преправен во калуѓер.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Така завршува оваа приказна. Но, јас секогаш се прашував дали тоа предание не крие во себе некое подлабоко значење.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
7. Хаосот ѕирка низ дупчето на забот (Треба да се оди на забар!), хаосот лази низ запуштените нокти (Треба да се отиде на педикер!), хаосот се најавува преку темните влакна на обоената коса (Под итно на фризер!), хаосот се пробива преку флеката на облеката (Облеката веднаш на хемиско чистење!), хаосот ѕирка низ дупката на чорапата, хаосот се заканува од секаде, хаосот чука на вратата со неплатените сметки, со можното губење на работата, со можната тешка болест, хаосот се крие во картонската куќичка на бездомникот, хаосот бревта од дебелите минувачи, хаосот се кези од лицата на наркоманите, хаосот испарува од уличните отвори за канализација, хаосот зева низ црните, запалени куќи во Бронкс, хаосот ноќе шушка од кантите за ѓубре, хаосот се кикоти од секаде, се придвижува од мрачните дупки, дебел, страшен и црн како градски стаорец... 13
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Но подрумот беше нешто друго, подрумот никој не знаеше што беше, никој не знаеше што се крие во подрумот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Се чини дека единственоста на Берлин се крие во движењето чијашто жестина формално ги ничкосува оние што тука се само на минување.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Тивко отсликување на животот на Вероника се крие во овие интимни дијалози, мудроста, вистината, нивната испреплетеност, контрадикторност, начинот на кој тие влијаат се носечки двигател во инспирацијата и креацијата која левитира низ нејзините стихови.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Веруваше дека спасот се крие во татковата библиотека.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Според Мајка, бев премногу замешан во историјата, така што тешко ќе го најдев излезот од неа.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Борхес со право нагласуваше дека историјата на човештвото се крие во две три метафори по кои вечно се трага во науката и уметноста.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Непознати зборови се кријат во меандрите и преплетите на корените.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се чувствуваше како во луда трка по туѓите заемки кои се криеја во редовите на страницата на книгата, на моменти се чувствувал како со перото меч ја разбива пајажината во која се криеја старите зборови, со веќе потрошено значење, според многумина.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко го забележа неговиот немир, но не ги побара причините за тоа, туку остави да се искаже неговиот натажен пријател: Пријателе мил, си ставивме трн во здрава нога!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Да провериш што се крие во тие записи.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Потоа тој долго читаше за кабалистите според кои совршениот јазик се криел во азбуката на Тората, како симболичен систем кој требало да се декриптира.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Полицајците сфатија дека некој се крие во детската соба на младиот гардист.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Уметноста на животот се крие во неговата посаканост.
„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)
Престанаа да си одат, да си идат на гости, престанаа да се женат и мажат со „Грци" и „Бугари" и од вчерашни браќа, братучеди, стриковци, вујковци, кумови и светијовани, станаа смртни непријатели и каде се сретнуваа по пазариштата Прилеп, Битола, Лерин, — секаде ги остреа забите едни на други и се чекаа да се исколат со острите ками, што обично ги криеја во самарите од маските или магарињата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Што знаеш што ѓавол се крие во него толку што запиња – си мрмна и реши претпазливо да постапува со Анѓа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Оти нема кревет за мене? и онака облечен во војничка мандија туку го стегаше коланот чиниш нешто крие во пазувите па се плаши да не му испадне.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Малку подалеку стои Петре и наместо да му притекне на помош да ја истргаат штицата, тој ѝ се чуди на силата што на Вангела му се крие во рацете.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Се воздржувавме, поучени од Татко, да не поставуваме пресилни прашања, кога тајната се крие во тишината.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Таа имаше две верзии за својот престој во Албанија: една верзија која ја знаевме сите, до поединости, и една друга верзија, само нејзина, којашто ја криеше во длабочината на својата тишина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И да погодуваме каков живот се крие под тие корици зашто секоја книга крие во себе еден живот, една приказна.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Многумина си ги оставија коските на Балканот, други стапија во единиците на партизанскиот отпор, а трети се криеја во селските планински куќи, готови на секаква работа, само да не бидат откриени...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Низ отворената врата од плевната го глдаа крајниот горен прозорец од куќата осветлен и по сенките можеа да видат дека внатре се сноваат луѓе, но беше предалеку за да се чуе дали нешто зборуваат, па им се чинеше како оние таму да се кријат во завера.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
А потоа, кога случајно повторно го приближив крпчето до носот, го сетив истиот мирис што доаѓаше откај полето секоја вечер додека се криев во плевната на Чардаклија.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
КРТОВИЦА: Што се крие во него, господ знае!
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Исплашени сестри, и мајките тажни, насилие турско да избегнат тие, и од нас се кријат во јамите влажни, и бегаат в ридје, та рид да ги скрие.
„Локвата и Вињари“ од Лазар Поп Трајков (1903)
Сепак, во неговите постапки имаше некоја посебност : мислам на онаа негова желба да остави впечаток на угледен и фин.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Затоа и во прекарот што навидум го красеше неговото име изчезнуваше наперченоста и значењето на она Грофот што требало да крие во себе достоинственост па дури и одмереност.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ги гледавме како кружеа над боиштето. Ранетите се прибираа под дрвјата или се криеја во земјанките.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Зората во моето поле е како виолина напрегната Ридовите молчаливо руменеат како мислата на мене а гулабите играат во синевината како нашето чекање Виолината го крие во росата цвркотот на будењето Тој е како твојот смев набрекнат во младите гради Сонцето заигра по жиците и плисна млеко на музиката по сонливата трева Зората се кикоти и примира од смеа...
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Мајка како мајка: додека чека на компјутерскиот екран синот да ѝ дарува дневна доза најубави насмевки во кожурка од свилена буба реди сѐ што се крие во неа и саде се чуди колку бил замрсен животот и колку време треба да се раздипли сето што се збрало во кожурката од свилена буба.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Сите некогаш чувствуваме тага и најлесно е да се откажеме од самите себе, но само ако за момент помислиме на магијата што се крие во секој нов сончев зрак, нема никогаш да ја посакаме смрта.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Сетете се на искрите, моментите, сликите, спомените што ве обземаа со радост, сетете се на некои топли очи полни надеж, на некои меки усни полни разбирање, сетете се на едни прегратки кои ве чуваа цврсто до себе, на едно срце кое ве сака до небо и чека да се вратите за да ви ја покаже љубовта, таа бескрајна вселена.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Слики од кои зрачи нов почеток на старата надеж, што се крие во вистините родени на белото платно.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
На самиот крај на галеријата покриена од сенките на ѕидовите, слика која одамна ја немам забележано.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Сега останав и без стрико ти, вели, брат ти и сестра ти ги криеме во Лариса...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Напати ќе земе да се удира по раце и рацете ќе си ги крие во џебовите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сѐ е толку таинствено, ама жарот на лудото срце да дознае што се крие во оваа невидена, ретка земјина форма, го потиснува стравот и те води, речиси насилно те влече кон тајната.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Строго контролирани мисли и чувства , перверзно се нижат, се кријат во стихозбирка, се креираат, потоа пред публика повторно контролирана и пробарана се читаат, се сервираат.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Долго го чекаа и тие кои беа затворени и интернирани и тие кои ноќе беа грабнувани од дома и чекаа судење или беа задушувани со обична жица и тие кои се криеја во шумите и само ноќе скришум навраќа дома.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И сите овчари, возрасните, беа вооружени: под гуните носеа потсечени шишиња и берданки што преку ноќ, кога ќе се вратеа во зимниците ги криеја во нивните сламени покриви.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
2. Потоа лесно ни беше да ја допреме длабочината, дното и сѐ што се криеше во слаткиот мирис на водата.
„Чекајќи го ангелот“ од Милчо Мисоски (1991)
Само летно време, играјќи брканица, децата се криеја во неа, а наесен немирникот – ветер кога ќе зашумеше во оголените гранки на тополите, и ги кубеше сламените старечки плеќи, се напињаше да ја одвее, но Аврамовата колиба зачудо долго време се додржа и остана сред бавчите како спомен на страшниот полјак со големи обесени мустаќи.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
(Манастирот. Арамијата чука по ѕидовите. Бара нешто. Пауза. Шум. Арамијата се крие во темницата. Вади пиштол. Се отвора вратата. Влегува Михајло. Пауза.)
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Дишановата уметност е полна со сексуални алузии како оваа (ass - магаре и задник), но тие обично се индиректни, прикриени - како што сипата се крие во своето мастило - преку каламбури и двосмислености.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
- Што правиш? – влезе неочекувано брат ми во собата и ме стресе.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Разбирам јас зошто си ти навредена. – продолжи таа како да ми ги чита мислите – зашто сметаш дека прстените треба да се носат на прстите, а не да се кријат во кутичиња.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Е, затоа згрешив, зашто да беше повозрасна... ...
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мозокот, човечкиот мозок, Бреза... никој не може ни да претпостави каква моќ има тој и какви тајни се кријат во него!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)