лета (гл.) - во (предл.)

АГРАМЕРИТЕ ЛЕТААТ ВО НЕБО „Пичка му мајчина“, мрмореше полугласно еден човек во трамвај длабоко воздивнувајќи при секоја пцост.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Покрај звукот на меко вшмукување, момчето пропаѓа низ аркадата на евтини 20 Margina #11-12 [1994] | okno.mk порно-магазини и слики.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Зелени искри му летаат во коренот на очите.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Жените поцрнети од сонцето, разградени, со светнати очи и благородно порочни, благодарно летаа во прегратките на мажите.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
И затоа не размислувам, на тоа што ме кочи, стравот од мене бега, летам во воздух, јастреб без милост, без непребол.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
А оној ден во пеперуткарникот, кога Клара, Сара и јас зборувавме за мајчинството, Сара покажа на две пеперутки кои, соединети, летаа во воздухот, зачнувајќи го своето потомство. …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Зигмунд знаеше колку Сара ја сака поезијата, и при една посета ѝ донесе тукушто објавен препев на песни од Адам Мицкиевич.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Гулаби бели летаат во синилата во саксафонот од воздишки-шаренило, на крилата белина, сјаат...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Гулаби бели летаат во синилата во саксафонот од воздишки-шаренило на крилата белина.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Првиот пролетен ден, слободни за неколку часа од интернатска суровост, тие го користат, фатени еден за друг со раце се кикотат вака, без некоја смисла, само за тоа дека им е добро а нешто во нив шири крилја, и сите лесни како птици летаат во просторот од вода, сонце и ситен влажен песок.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
ама немаме пасоши, свиденија, никакво книже, оти ние знаеме дека ќе влеземе во слободна Македонија и дека не ни треба ништо и кој ќе те претресува во слободна земја и ги фрливме пасошите од бродот, во морето, ура, викаме, скокаме на бродот и ги фрламе пасошите во водата, радост голема, човек во радоста поулавува и пасошите летаат во водата, а улема риби се збираат околу пасошите, цели јата риби ги тргаат наваму натаму, небаре ги читаат,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Гуските летаа во знакот на „викторија“ и во бранови го фаќаа северот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А на лицето ѝ пишува: – Што се случи?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Пак ја местам во санката бледата, растреперена Надењка, пак летаме во страшната пропаст, пак ветерот фучи и лизгалките на санката треперат, и пак, кога санката најбрзо и шумно лета, јас велам полугласно: – Ве љубам, Надењка!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
1.19 Еден момент лежам на креветот. Следниот се шетам некаде по градот или пак летам во некоја земја, или правам сок од печенка: можностите се бескрајни.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Таа открива дека може да се претвори во мачка.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Тој едноставно ги раширува крилјата на својот дух и лета во правецот што му го црта низ воздухот неговата желба.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Визиите што ги имам се заводнички вистинити. Возвишена апатија.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Јас имам уште многу, многу мани. Често си летам во облаци.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ги поткачив полиците со книги, и тие летаа во невидени пируети...
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Се чуствував уморен од луѓето и светот од сиот простотилак и живот багажен од сите пријатели што ги имав алкохолот најмалку знаеше да лаже Неколку часа по полноќ пијан се отргнав лесно од лагите и стресот спокојно летав во вечерна тишина после напорниот калакурнички ден
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Кога следното утро се разбудил, знаел дека веќе никогаш не ќе лета во темница: неговото чувствително ноќно сетило исчезнало.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Бумбарите летаат во приквечерините.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се корнат буки, се рутат карпи; и искри летаат в рој! булдожер рие, компресор ечи Напред и напред, младинци наши, со горди чела за нови дела, во славен поход во трудов бој!
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Летаат во хоризонтална линија, така што го опфаќаат целото мало Преспанско Езеро и бијат.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Никогаш нема да летнеш, ќе леташ во место, но ако имаш малку страст и среќа, местото ќе летне со тебе. (Си ја гледа раката) Од ова ќе останат само коски. Мисли на мене.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Овие страни како ветер летаат во празната строфа - цевка.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Предметите што постојат самостојно веќе не се сврзани со законите на логичките редови и летаат во просторот каде ќе посакаат, како и ние.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)