лета (гл.) - нагоре (прил.)

Само вака што ќе украдам — да се одморам малце, да здивнам...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СПИРО: Така е, легач. Градината сама се вади; тешката бунарска кофа има крила, сама лета нагоре; дрвата сами се цепат; ѓубрето само се исфрла на буниште...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ме крева во некои височини, што се вели, јас претам и летам нагоре.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Шибна крв од носот и тргнаа светлинки да ми летаат нагоре.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)