лути (гл.) - ли (чест.)

- Ми се лутиш ли? - мрмореше крпејќи. Молчев.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Се лутеа ли на оваа зима, натоварена со студ и глад, на нејзиното несопирливо чекорење по беспатјето по кое минуваат само дивите ѕверови - мечката, која меко се отфрлува од задните на предните шепи, и волците, кои веќе неколку дена јурат подавајќи ги црните муцки кон младата волчица? Кој би го знаел тоа.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Се лутиш ли?“ „Зошто? Пријатно се чувствувам. А ти?“ „Чао, оче Симеоне.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)