Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Летово со Консуело, кој е од околината на Макондо, на патување од Албанија минавме во Македонија преку границата близу Охридското Езеро кое е старо три милиони години и е многу длабоко.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Целиот септември, најубавите денови, и еве сега почетокот на октомври, минуваат во знакот на тоа неспокојство, на тој немир, и во отсуство на било какво седнување зад машината за пишување.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

(„Земја со такви студенти (линк Буден) треба да се претвори во полигон за атомски проби!“, изјави господинот Контра Банда/ш/ гледајќи ги карикатурално плагираните македонски ученичко-студентски демонстрации кои во манијакално-депресивен стил на шутнат љубовник минаа во знакот на бебешки незрелата парола “Ние или Тие”), веројатно не била толку калкулантска ни во најтврдите времиња на “едноумието”.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Штом ќе се мине во Австрија, Алпите веќе се покажуваат како на дланка.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

И така, додека прашките граѓани неделите ги минуваат во починка, дотогаш гостите, кои овде ги има од сите краишта на светот, се на нозе и талкаат по прашките реткости, за да видат што повеќе од нив, да ги запомнат и да понесат што повеќе убави впечатоци.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Погледот на постарата сестра заплашува да мине во навреденост.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Незгодата е овде што критичката мисла засега едно дете, изведено не по свое барање да го ценат, а како што му се чини на уметникот, кој е сега готов да мине во друга крајност, некако силум привлечено во вителот на оние суетни работи околу кои се ломат амбициите на големите.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Ќе излетаме од радост што попладнево ќе ни мине во нив. А красни се и погодни за сѐ.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Од чардакот мина во малата собичка, во која проживеа само два незаборавни месеци заедно со Крстана.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Но и тоа ќе си мине во навика.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Пред сѐ, тој доаѓа во Шпанија, една година минува во Мадрид, заработува за живот копирајќи ги старите мајстори.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Синдикатот мора да е еден од главните фактори при креирањето на социјалната политика во државата, а не целото време да го мине во дефанзива и само да се бори за намалување на последиците од штетните законски решенија, чијшто број, како што ќе видиме понатаму во оваа студија драматично се зголемуваат.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Низ какви маки и искушенија минавме во следните три месеци, колку што траеше целиот подвиг на Филозофот.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Вечерта ќе ја минеме во задолжително гледање на нова соц- реалистичка театарска претстава.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Се случувало во времето на овој долгорочен процес меѓу Албанците во едно исто семејство еден дел да ја сочува католичката вера, другиот да мине во православна, а подоцна трет во исламска религија.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Периодот на депресијата во Америка, Христов го минал во Њујорк работејќи како слободен писател, притоа минувајќи низ тешки искушителни кризи што авторот ги проследил во веќе споменатиот напис: Пред Депресијата јас не знаев што се тоа тешки времиња.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Со тоа ги повикуваме оние што би сакале да се удостојат на наша сметка да нѐ обвинат дека уживаме во кич. ‌Ако мелодрамата си ја навлекува етикетата „кич“, тоа е затоа што доброволно тргува со сентименталноста.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

За разлика од трагедијата, мелодрамата не мора да си ги правда екстравагантностите.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Таа одбива да ги отфрли како несериозни патетичните видови на страдањето – како преувеличени, фантастични, страсни или наивни, да се послужам со речникот на Зонтаг – кои не можат да дораснат до степенот на трагедија.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

А бидејќи патетичното страдање со кое се гордее од самиот почеток е осудено да мине во очите на повластениот и невнесен гледач како „изнасилено“, како претерано или театрално, мелодрамата нема што да ја плаши впечатокот дека емоциите што ги поставува не се сосема автентични, дека не се чувствуваат толку колку што се изведуваат.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Во една од почетните сцени, додека безделно си ги средува ноктите со турпијка, Роза Молин (во чија улога е Бети Дејвис) во својата голема и удобна куќа слегува по едни скали и со тој кисел извик му смрчува на љубовно грижливиот и изнапатен сопруг – чесниот, посветен и вреден лекар (кого го игра Џозеф Котен), кој си доаѓа дома по непроспиена и емотивно исцрпувачка ноќ што ја минал во очајничка и јуначка борба да му го спаси животот на еден пациент.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Инаку, по наредба на Велешкото раководство на Организацијата, Мечев го нападнал велешкиот трговец Ѓорче Војницалиев, но само го ранил со секира, поради што морал да мине во илегалство.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Врховниот комитет минал во рацете на Цончев (иако претседател бил познатиот бугарски писател Стојан Михајловски), доверливо лице на Фердинанд, а Сарафов продолжил и натаму да се занимава со „револуционерна“ работа трудејќи се сега да се претстави како пријател на Македонската револуционерна организација.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Меѓутоа, кога кружокот решил да мине во конкретни подготовки за исполнување на своите планови, ситуација се изменила.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Не успевајќи до крај да исполни една наредба на Организацијата (да убие еден велешки чорбаџија), Диме, компромитиран пред властите, бил принуден да мине во илегалство.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Кога го посетив, три недели порано, Марија ми рече дека Борхес е одлучен во намерата да не се враќа во Аргентина.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Пријателите и роднините навиваа да се врати, и Марија стана мета на клеветничките обвинувања.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Кратко време минаа во Италија, а потоа се стационираа во Женева.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Борхесовиот одговор беше венчавањето со Марија Кодама, преку посредници, во Парагвај.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Не знам дали брат ми ми ја имаше раскажано или самата ја имав измислено бајката за птицата која ја изгубила својата љубена птица, и од тага со клунот си ги раскинала градите, и од таму, со клунот, си го откорнала срцето.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Тоа попладне го минав в кревет.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Повремено со прстите го поткревав чаршафот неколку педи над мојата глава, и гледав во белото платнено небо.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Тие неколку деноноќија ги минав во хотелската соба.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ана и Зигмунд ме молеа да тргнам со нив по градот, но јас се жалев на болката во коленото. Навистина поткривнував.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Идниот ден го минав в кревет, во бунило - телото и душата најдоа начин да не можам да мислам на промените кои ги донесе една единствена глетка.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Во мислите, оваа ноќ, сеќавањата на миговите од неговиот живот му беа зачувани како живи, како вакуумирани во некој вонвременски простор или длабоко смрзнати од студенилото на зимата, а годините што ги минал во тој живот беа исчезнале без траг.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Но кога наполно ја изгради и кога требаше да се всели во неа, да го мине во неа остатокот од животот, качаците го уценија да плати големи пари.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Повеќе од десетина носеа карти, буклии и стомни.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Пиштењето на несреќникот мина во бескрајно офкање.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Нашиот шеф, тоа неуморно добиче, кој никогаш нема време и ништо не работи, кој најскапоцените часови од денот ги минува во празно дрдорење – една до немајкаде бесмислена егзистенција – кој не се осмелува самиот себеси да си ја признае висината на долговите, кој само подметнува и блефира и ми личи на акробат кој дуе еден балон додека другиот, во истиот миг, му се распрснува: од сето тоа останува само еден одвратен гумен партал кој само миг пред тоа имал свој сјај, свој живот и своја моќ.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Откако ќе нацрташе еден таков предмет – како што реков, тоа се случи само еднаш додека бев кај него – со кола заминуваше на творечки одмор што траеше повеќе од осум дни, додека црташе само четврт час.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Милорад ПАВИЌ (1929, Белград – 2009, Белград), Србија.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Сега најголемиот дел од времето го минува во градот Мексико Сити.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Ако ни биде дозволено да ја парафразираме Јунговата анализа, би можеле да речеме дека тогаш кога Duchamp “свесно” почнува да минува во потсвеста, нему му станува “врело долу”, бидејќи ја открива Невестата (т.е. она што се нарекува анима, потсвесниот женски принцип што постои кај секој маж).

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Јунг повлекува мошне интересна паралела меѓу поимот на огнот и потсвеста, во својот коментар за мистичните патувања на алхемичарот Михаел Маер.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Знам, знам уште еден век ќе мине во заблуда додека не го разбереме гласот на Големата вода.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Но бидејќи телото немаше никаква физичка реалност, карактерот на ликот можеше да се менува и да минува во различен правец и различен степен.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Сегашноста е променлива дата мерена со континуираното време, то ест со претпоставеното движење во една единствена насока: сегашноста минува во мера во која времето се исцрпува.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Од 1911 до 1940 зимите ги минува во Берлин, го црта и слика градскиот полусвет; почнува да црта на јапонска хартија. 1913-15 како цртач во една експедиција по Јужното море патува низ Русија, Сибир, Кореја, Нова Гвинеја и води еден вид дневник во цртежи, акварели и масла.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Беа како напуштена фаланга на која повеќе никој не смета Во текот на целиот месец минат во Бањица, во воена касарна, нѐ будеше звукот на војничката труба, како повик некаде да се замине, како во сите воени походи.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Палестинците преговараат со Американците во Магребија! И тоа ќе мине. Та што не минало во Картагина!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Ќе заминат да живеат во селото Даир ал Асад. Станува бегалец и во родната земја.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Речиси целиот живот ќе му мине во потрага по патот кој води во родната земја, остварувајќи го вистинското враќање само во јазикот!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Зарем човек не се раѓа со крик и сиот живот минува во стишување на крикот, до конечна, можеби трансцендентна тишина?

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Знаеше за неговите затворски маки низ кои мина во земјата.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

И Татко и Камилски делови од нивните животи минаа во на гурбет.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

И за Татко секоја книга предизвикуваше еден друг сон, кој при читањето можеше или не можеше да продолжи кај читателот или да мине во друга книга на библиотеката.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

И пред да започнат со операцијата чистење на зборовите кои требаше конечно да завршат во минатото, како историзми, тие постојано се бореа со наносите што ги имаше секој збор отаде своето време поставувајќи си го постојано прашањето: каде останува тоа што веќе минало, дали минатото на некаков начин минува во сегашноста, дали е вечно присутно, дали идното е во сегашноста, дали тоа што било конечно значи никогаш повеќе, дали народите кои не го знаат своето минато се осудени одново да го живеат?

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Тие можеа да ги вкрстат своите искуства.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Со добро: ѝ велеше дека тоа што го прави, го прави заради неа, за нејзино добро, да може да се движи лесно, витко, да може мирно да спие, лесно да дише, векот да ѝ се здолжи; ја молеше да најде сили, да издржи со диета; ѝ велеше дека најтешки се првите денови, а потоа сè полесно и полесно ќе ѝ биде, ќе ѝ мине во навика, во одмереност, во ред.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Летото го мина во тоа мачно нерасположение, во загриженост.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

И неговите денови минуваат во исполнување на прецизни перформанси за невидлив аудиториум, во име на некои неопипливи, но слатки идеали.

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Нејзиниот долг живот мина во постојано жртвување спасувајќи ги своите чеда во неизвесната балканска судбина.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Кажуваше јасно дека се родила крај една граница, дека израснала крај друга, а животот ѝ минува во боледување на третата граница.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Во манастирот оѕвиваа тапаните и свирките и се виткаа ората во манастирските дворови: играа оние што дошле уште од синоќа и ноќта ја минале во веселба.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Во неговите мисли беше јасно, барем во однос на континуитетот на власта, дека едниот тоталитаризам минува во друг, при што како константна ја насетуваше институцијата на јаничарството и јаничарите, која си имаше своја историја уште од античките времиња на Балканот, првин со македонската фаланга, па Римската Империја, со преторијанската гарда.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Дени, станарката на Clock House, е вдовица на сликарот Алберт, кој до интервенцијата во Унгарија, бил тврд комунист, а потоа минал во „зелените“.