мине (гл.) - крај (предл.)

Џипот мина крај густежот и по неколку метри сврте на левата страна и влезе во еден широко отворен хангар.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
И луѓето кои минеа крај нејзиното песјо живеалиште, ќе го поитаа одот, ќе го подголтнеа зборот, ќе се сокриеја во себе за да не ги здогледа.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Не се ни мачеше да им ги полни главите на сите други, но за себе си тој продолжуваше да знае дека тоа е само еден од начините на она старче да се провлече, да мине крај сѐ и меѓу сѐ, без притоа да остави нешто само свое.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
На заминување ми даваат една книшка од него за училиштата во зоната на Поградец, објавена постхумно од неговата ќерка, а со грижа на градоначалникот на Поградец Артан Шкемби.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Минавме крај гробот на славниот крајезерски поет Лазгуш Порадеци, еден од великаните на албанската поезија.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Јасер Арафат имаше среќен израз на дете кое најпосле ја добило најсаканата играчка.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Минав крај построените војниците, следен од звуците на туниската химна, која ја изведуваше воениот оркестар.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Минаа крај дипломатскиот кор со војнички поздрав. Го познаваа сите, познаваше и тој многумина. Запре кога ме забележа.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Кристина и Никола се кикотеа прикриени во аголот на ходникот и ништо не ми рекоа кога набрзинка минав крај нив.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Но сега го остави на мира: едноставно само ќе мине крај него и ги врти очите на друга страна.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Подоцна учителот го остави на мира: едноставно само ќе минеше крај него и очите ги вртеше настрана, зашто ако запреше кај него, голем дел од часот ќе му минеше во неврат.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Најпосле Бошко мина крај портата.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Ох, не можам ниту да опишам колку прекрасно е таму, горе на небото, со ветерот што минува крај мене и ме носи како пердув.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)