мисли (гл.) - некој (зам.)

Откако замина тој, тие стоеја таму како мртви, без да мисли некој на нив.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Тој мислел некое време, а потоа подло смислил. Ѝ рекол на Љуба: Добро, дојди, но не можеш да ги носиш сите деца.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Власта, онаа вистинска, го заборавила селото, ако продолжи вака ѓаволот ќе дојава на кобила од чии ноздри ќе капе болештина, чума или такво нешто, потоа ќе се лепи за добитокот и за луѓето, мислеше некој од нив.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Мислам некоја мечка ми се обеси.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мислиш некоја сипка пее за да го расипе времето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе се загрее алиштето и — пам, пум — ќе почнат да пукаат, мислиш некоја престрелка, пушкарање.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мислиш некој друг човек умира пред тебе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мислиш некоја бура, некоја црна виулица се собира да се крене кон небото.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Секој од нив се подвојува – еден дел од него, еден дел од неговото Јас, е она кое го создава измечтаениот свет и постои во него, другиот дел од Јас комуницира со стварноста, која за него не постои, и која е само затвор на кој е принуден.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Луѓето со такво Јас живеат среде стварноста, ама гледаат, чувствуваат, мислат некоја друга стварност, некоја своја не-стварност, и кога стварноста им се обраќа ним, тие луѓе знаците и пораките на стварноста, уште пред да ги примат, ги трансформираат во поинакви знаци, во други пораки.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
дрво удрено од ровја, црно и го фаќам в гуша и го стегам колку што можам, а тој само потклекнува и кркори, небаре да брбори во вирче вода, пушта шапки и очите му излегуваат надвор, ко откатени ореви, бамуја, и потоа памтам само дека ме удри нешто по глава, и ми скрцка нешто во главата, мислиш некој џам ти се скрши во главата и после, кога се освестив се видов бос, ми ги собуле чевлите и чевлите ги видов на нозете од старшијата, оти после многу денови ме тепаше, ќе ме потепа, потепа, и ќе си фати настрана, и ќе се погледнува во чевлите, во ботушите, ќе се кочопери, ко петел на буниште, ама нема веќе што да ми земе, може само животот или калта од под ноктиве да ми ги земе, и сега еве се дотркалав и до ножот од брат ми...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мислиш некој облак, некое клапче магла се тркала по опснежените ниви од полето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мислиш некоја тежина од ноќта изнесува, растовара. Така бучи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Потклоцнува, мислиш некоја врвка е што ќе пукне, ќе му се скине.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мислиш некои сеништа залегнале, се притаиле на снегот и демнат да те удават.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мислиш некоја нова болест носат в село.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Јас мислев некој ќос прета, вели и ме одѕидува, ги растуркува камењата. Свеста веќе ми работи ко аероплан.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И ќумбето тропа и пука, а војниците бегаат, мислат некоја пеколна машина е фрлена.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Си мислиш некои патници се починуваат, го попасуваат добитокот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мислиш некој жетварка пее на ридот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)