може (гл.) - така (прил.)

Како можев така да мислам кога претседателот ене си седи во својата претседателска фотеља и си ги брка своите претседателски работи, а неговиот телохранител, Сатирот, стои пристојно облечен, со црни ракавици и со пендрек во десната рака што го удира врз дланката од левата рака.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Да, реков јас, им е криво. Бат, тоа не може така, вели тој, економи ис економи, бизнис е бизнис!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Моето внимание, иако пак по повод тој бунар, беше сега свртено на друга страна и ми обезбедуваше, ако може така да се рече, еден друг вид неспокојство.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Абре како можеш така да седиш, да не дојдеш горе кај дуќанине?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Сепак, ние не бевме гладни и до некаде бевме и добро облечени, ако може така да се каже, за едно такво зафрлено село, во тие високи планини како што беше Бесвина.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Таа можеше така да постапи бидејќи неговата стварност (неговите желби во однос на неа), не ѝ беа сосема туѓи, иако тоа беше стварност на некој друг; соодветствуваше со нејзината сопствена автентична желба да биде она што е.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
- Нѐ чека смирување. Август е пред нас. Овој месец е најстабилен и најздрав, ако може така да се рече.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„О, бое! Не може така. Ова треба да личи на маркет.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Дали навистина можела така да мисли?.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зошто јас не можев така да чувствувам?
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
По ѓаволите, па овде навистина останале само капки. Како си можел така бездушно да го отпразниш?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Не можеше така да пројде, па ги вежбавме, на „сец“, препознавање барем по првата буква.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Како можам така да помислам за човекот мој, за венчанијата моја!...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Што знам! Може така ми се чинело. Кога времето е облачно и луѓето се облачни.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ако може така само мене ми се чинеше.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Противниците веќе не се ближни, а битката во која се соочуваат е ослободена од сите ограничувања: „Не само што премногу острата поделба на човечкиот род на раси почива на научни заблуди - затоа што мошне малку земји се настанети со жители од само една чиста раса - туку може да води и кон истребувачки и, ако можам така да кажам, „зоолошки“ војни, какви што се оние, за преживување, во кои стапуваат различни видови на глодачи или месојадци.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Целиот благо се згрчи. Не може така, вели потоа, Ќе си одиш!
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
- Треба да го тужиш. Како може така? - рече Елена и веднаш сфати дека избрзала.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ни опомените на даскалот, ни прачките, ни фалбите од Стојана и Јована не можеа така веднаш да го смират, како нејзиниот поглед.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Да ме земаше и мене. – Белки танцот со грофот Чано не ти беше еднинствениот? – Може така да се рече.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Сепак ти си Марија и ти не можеш така да говориш, ја прекина. Ти не си Еврејка и, можеби, не си била ни Марија.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Кога знаев дека само ти можеш така да ме натераш да викам. Кога кожата ми беше топла.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
Не забележавте? Зарем можело така?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
- Да не сте шумар? ... Не ... Ловџија? - Па, може така да се рече.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Којзнае... Може така се умира.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Само Богородица можела така, велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кај можеш така луѓе да качиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Многу ми помогна да го најдам својот пат, да се најдам себеси, ако можам така да се изразам.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
- Еее, не може така, - беше упорен тој. - Мораш да ѝ се извиниш. Појди уште веднаш.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)