може (гл.) - ли (чест.)

Младичот: Г-дине Краста, ние сме од таблоидот „Секси мустаќ“! Може ли неколку прашања?!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Со него се двајца со камери.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
- Можеш ли да седнеш сама? – ја прашував јас постојано, мислејќи дека е нормално на стар човек да се понуди помош, но секогаш наидував на истиот одговор.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Кога ќе дојде Јован до три метри, си велев, ќе треба да му се придружам, а ќе можам ли? Тоа ме правеше напнат.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Можам ли да речам, како оној голем филозоф, дека ѕвезденото небо над мене и моралниот закон во мене, се нештата кои ме определуваат?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Колку е човекот условен од знаењата што ги има за историјата, колку традицијата, преданието, фактичката историја, се неопходни аспекти на личноста, може ли да се постигне индивидуација без присуство на таа компонента, се прашања кои Башевски ги разгледува поставувајќи паралели меѓу Симона и неговиот предок, како и меѓу „ликот“ на селото и она што е задржано во колективното паметење и, конечно, меѓу историчарот Владе и наводните документи за историјата на селото.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
А можам ли јас како негов владика да одам против сопствениот народ?“
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тој чувствува дека тоа клопче што досега Максимилијан Мертен го плетеше со споро и тактично темпо, со доаѓањето на двајцата главешини на СС ќе добие забрзување и дека сите ќе бидат задушени во него.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Се сети на грчкиот мит за Клота и Лахеса, двете митолошки плетачки на судбината.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Може ли да им се верува на комунистите?“ - гласно ги прашува тој.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Ќе се напиете ли нешто?” - стана Беренц не сакајќи да биде поставен под тивкиот притисок на евентуалните берлински врски на владиката.  „Кафе, со задоволство”, се сврте владиката кон локалниот шеф на СС, кој отиде до вратата и некому му нарача две кафиња.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Дружете се, господине Беренц, ќе си го разубавите и ќе го направите полезен Вашиот престој на островов.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Може ли?!“ - скоро хистерично им се извикува в лице.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Може ли да ми наштети? А, да ми помогне?“
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Но тој се лажеше, зашто не ги познаваше неумоливите закони на љубовта, иако знаеше дека уште премудри Соломон рекол: „Можеш ли да си туриш жар в пазува, а да не ти изгори кошулата?“
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Ќе можеш ли да ми најдеш нејзина слика? - праша Соколе тихо, а погледот му се управи молезливо на момчето.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Знам, - рече стариот. - Јас те прашам за сликата, ќе можеш ли да ми ја најдеш? Ако сакаш, ќе ти платам добро.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
— А бре, мудур ефенди, овој работа можел ли со пари да се плати?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ќе можеш ли ти да се протутнеш преку Поле и да нѐ одведеш?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Да бех знала... да бех знала, можех ли да знајам?...
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)
Ова нѐ доведува до прашањето коешто сакам да го истакнам: Постои ли технологија на пишување? Може ли пишувањето да се научи?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Може ли мирно и спокојно да го стори тоа, кога знае дека отказот за нив значеше сега исто што и да им изречеш најтешка казна.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Не можеше ли смртта да одбере друг металик при своите вежбовни активности, кога во маневарската муниција меѓу ќорците ќе ѝ се протне некоја чаура со отпаден крш од колатерален ураниум?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Што зборува внукот? Може ли така да се зборува? - Уште си дете! - со прекор рече старецот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Можете ли да замислите колку е страшна судбината на човек чија парализирана фантазија не би можела да работи без помош на хашиш или опиум”.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Од искони меѓутоа, од своите прапочетоци, стои исправена пред прашањето: може ли таа тоа да го чини?
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Това може ли вака да биде? Но като се навогјаме на така, за ошто да не се поплачиме?
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Кој си ти? - Јас сум еден црн кос. Можам ли да влезам? - Влези, - му рекоа. - Ќе живееме заедно.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
А во ракија мачки можат ли да се удават? Ве прашувам, можат ли?
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Црна, ме прекина Пенчо. - Ниедно бело влакно. Можеш ли? - Ќе видам, реков.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Влегов, се извинив за задоцнувањето; Фискултурецот рече да донесам писмено оправдание за доцнењето; рече дека сум целосно неодговорен; јас се согласив, и реков: „Добро, може ли сега, како неодговорен, да седнам?“ Тој покажа со раката и јас седнав.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Затоа, погледни добро во записот што ти се чини ин, и кажи: ако овој збор овде, „нинда„ што се чита, значи „леб“, можеш ли да насетиш за што се говори?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Но, можеш ли да ни го објасниш значењето на гласовите, за секој глас одделно?!“, рече сега веќе сосема заинтересирано логотетот, кој во воздухот насетуваше чудо, миракула Божја.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ревносен, склон да суди, да попува, да морализира, да лечи, буквален: Може ли да биде пострејт?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Просторот е недоволен да се потцртаат основните проблеми, и да се назначат главните струи, сепак, ако ништо повеќе, низ текстовите провејуваат некои од основните контроверзи на феминистичката филозофија: дали е воопшто можна и како?, може ли да се даде нов своевиден потстрек за решавање на философските “проблеми”?; во која мера е блиска со, и зависна од постмодернизмот, идеологијата, желбата за превласт.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
А куќата? Нивите? Бавчите? Шумите? Ливадите? Лозјата? Можеш ли од нив барем делче да пикнеш в торба?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Постојано со секој нов што ќе влезеше во салата го очекував татко ми. Може ли тој да не дојде?
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Но можеме ли ние Борхес да го проникнеме со толку пресудна моќ во историјата?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Со други зборови, можеме ли да ги претвориме неговите текстови, а со нив и целата латиноамериканска литература, во изворен надоместок, ако ми се дозволи овој оксиморон?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Помина долго време пред да ја посетам Клара.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Може ли да ја земам твојата перница?,“ праша. „Многу убаво се спие на неа.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Но можеш ли да го изгаснеш сонцето помочувајќи го?,“ му викнува некој глас од толпата, а тој ги спушта пантолоните, моча нагоре, кон сонцето, и се измочува, а толпата радосно вреви.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Но може ли да има поголема несреќа за Македонците од разделувањето или окупацијата?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Може ли Русија со својата политика да ги отклони од себе балканските православни држави?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Кога едно движење во едни места се распространувало со убедување, а во други со сила, може ли да се нарече општо?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Може ли да се мисли оти на конференцијата ќе има поголемо едногласје од она што го гледаме сега во постапките на двете заинтересирани држави?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Македонското население е национално поробено… Единственото решение што се наметнува е Македонија да добие самостојност и да стане врска за другите балкански народи” Составувала ли, составува ли и може ли Македонија да составува од себе одделна етнографска, и политичка единица?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но може ли да се предвиди одот на востанието?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Можеме ли ние по тоа да ја обвинуваме Русија во неискреност и поддупување? Зошто тогаш да ѝ се лутиме на Русија?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Се прашува: ќе дозволи ли и може ли да дозволи Србија во тетовскиот говор да се развиваат наместо македонските и српските-бугарски особини, а заедно со јазикот да се развиваат во Тетовско наместо македонски и српски-бугарските интереси?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
На Косово паднале двајца царови. По таквото „јасно” претставување кај народот македонски за неговата „бугарска” народност, може ли да станува збор за бугарско национално самосознание кај Македонците?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Кога таа „самостојна” и „национална” политика е орудие на непријателите на Русија, против интересите на последната на Балканскиот Полуостров, можат ли да бараат тие бугарски политиканти од руската влада да биде таа совршено безучесна во настаните на Балканскиот Полуостров кога тој Полуостров бил грижата на Русија цело столетие и повеќе?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Пак и да се допушти оти востанието тогаш ќе биде и посилно од сега и ќе ја принуди Европа да свика европска конференција, може ли некој да предрече оти решенијата на таа конференција ќе бидат во наша полза? – Одвај ли.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Може ли да се претскаже каква ќе биде судбината на Македонија под Австро-Унгарија: Босна и Херцеговина јасно ни покажуваат оти не ќе поминат ни 10 години од австриската окупација кога ќе зафатат Македонците, без разлика на вера и народност да си ги оставуваат своите катови и да се иселуваат.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Може ли таа за атер на Бугарија да ги навреди другите балкански самостојни православни држави, чија самостојност е извојувана со руска крв и со руски пари и да ги направи тие држави да се одвратат од неа кон другите западноевропски држави и да се направат во нивните раце орудија насочени против Русија?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Може ли амузијата да биде состојба во која ќе се најдат и театарџиите?
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Можат ли да ги видат своите грешки и по истите да се корегираат?
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Можам ли јас да не ти поверувам? Та ти си единственото нешто што ме држи уште во животот.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
НЕДА: Можам ли да си одам?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
МЛАДИЧОТ: (Сакајќи што побргу да си отиде.) Можам ли да знам кој ќе биде со мене во собава?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
МЛАДИЧОТ: (Станат.) Не може ли да отидеме уште вечерва.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ЗА МИГ Може ли сонцето да го прикрие своето распламтено лице?
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Можеш ли да ми го вратиш минатото? Минато без иднина!?
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Ќе може ли месечината, да се скрие зад темните облаци? за да украдам парче среќа од небото?
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Не можеше ли Црвенкапа да биде дебелка хевиметалка, со масна нечешлана коса, пирсови и подгрбавен од?
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Може ли и каде да се избега од совеста, тој необичен тиранин?
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Можеш ли да направиш чардак, да викнеш чалгаџии и да се опијаниш само од миризбата на цветовите? Секој цвет си има своја миризба.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Морето е просторно, час мрачно - набрчкано и може ли некој да летне од оваа клетва?
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Добро, бре Витомире, му велам, може ли коњот да биде вол, само со тоа што ќе му го смениш името, како мене што ми го сменија презимето?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Го почувствувал едниот врв на младата цицка под дланка и се исплашил. Може ли, дали смее?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ти и порано си била мажена и пак, за две или три години, не си раснела.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ме сметаш за јаловица а не прашуваш можел ли тој, маж ми.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Од нејзините гради се кренало збивтаво липање, но чудно и неконтролирано. Таа не можела да се чуе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ами, утре? се зачуди воденичарот оставајќи ги гранките. - А ќе можеш ли? - Сполај ти.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Но, може ли да се случи навистина утре да биде невеста што ми се претскажа во руво невестинско? (застанува на местото кај што ја сонува и си ја претставува).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
- Може ли, Саво, на твојот предлог и нешто да додадам. Да излеземе порано.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Слушај жено! Може ли барем еднаш да премолчиш и да не бидеш бибер во секоја манџа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Не можеш ли да разбереш, човеку, дека ова е крајот на дваесеттиот век. Во кое ли време живееш ти?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Туку може ли да прашам со што се занимаваш, камерава на твоите гради ме потсетува...
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Можеш ли, Томо, ама искрено да ми кажеш?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Пиеше, ама никој никогаш го нема видено пијан.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Арно ама, без оглед каде и за што се водеше разговор, кога ќе наближеше крајот, кога неизбежно ќе дојдеше часот за збогување, обично во претсобјето, низ полузатворената врата, тој уште еднаш ќе го провреше своето бледо лице со живи црни очи и на главата на семејството, која прашањето со страв го чекаше, ќе ѝ речеше, небаре се работи за нешто сосем споредно: „Туку, можеш ли да ми...?“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Фразата „Туку, можеш ли да ми...?“, во нашата фамилија предизвикуваше ужас, дури имаше жени, тетки, сестри од бабите и дедовците, дури и братучетки кои, кога ќе го чуеја неговото „само за кратко време“, речиси паѓаа во несвест.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Мојата трета лага, која во иднина ќе стане вистина.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Второто, може ли за мала лага да се смета нешто кое во иднина ќе стане голема вистина? – Секако. – Зошто тогаш не земете и Вие малку од својата љубовна напивка, што нам толку несебично ни ја нудите?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Само за кратко време, беше неговата омилена парола.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Можете ли да го повторите своето презиме? - вели секретарката. Го повторувам презимето, „спелувам“...
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Знам, треба да ја слушам интуицијата. Но, можам ли да ѝ верувам целосно?
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Го прашав во себе што му е смешно.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Ќе може ли? – праша другиот.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Можете ли да доживеете поголемо разочарување, поголема несреќа од таа што ја гледате и слушате од устата на вашите браќа кои исто така со денови, со ноќи, со векови се подготвувале за бегство.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Можеш ли уште еднаш барем да ги поместиш карпите меѓу нас, уште еднаш да бидеш блиску до мене...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
А ти, можеш ли да бидеш пророк?
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Немаше претпоставки и се прашуваше можел ли дождалецот да го излаже и да не влезе во станот?
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Од тие заби сега светкавично молсна: „Сакам возен билет за Виетнам. Може ли?“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Клекна крај него и намигна во мракот. „Клинец, можеш ли да ја викнеш Јана од дома?“ „Зошто да ја викнам?“ праша детето. „Кој си ти?“ „Еден поп“, рече.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Можите ли да замислите како му било на нив, кога од Грција, која веќе неколку децении беше независна од турците, напуштиле сѐ шо имат таму и емигрираат пеш со коњи и магариња низ планините до тука – битолско?
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
А ти ќе сакаш ли без молба и без таксени марки? Ќе можеш ли?“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Можеш ли да го запаметиш сето тоа?“ промрморе на крајот. „Да“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Сега кога виде каков сум навистина, можеш ли и понатаму да поднесеш да ме гледаш?“ „Можам, многу лесно.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Цимолеше за милост, издаде сѐ и секого. Можеш ли да се сетиш на едно единствено понижување низ кое не си поминал?“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А може ли да биде сигурен, кога ќе дојде нивното време, дека светот што ќе го создадат тие нема да биде исто толку ненаклонет кон него, Винстон Смит, колку што е ненаклонет светот на Партијата?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Можеш ли да ми веруваш“, рече, „дека се до овој момент не знаев каква боја ти се очите?“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Можам ли да ве почестам една пијачка?“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
6. АКО ИМА НЕКАДЕ ПОАРНО, ВИКАЈ МЕ И МЕНЕ - но така викнат ќе можеш ли дома да се вратиш?
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Најпосле, до каде може да оди самообвинувањето? Може ли човек, како што се вели, да излезе од својата кожа и да биде во нечија друга?
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
- Леле, може ли снегулките олку да болат?
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
БАРБОШИН: Добро, а телеграма можам ли да ви предадам?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
РЕПОРТЕРОТ: Би сакал да ѝ зададам неколку прашања на мадам Трошчејкина. Може ли?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ќе може ли?... Без него... со неговото дете.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Може ли така да помине Илко Сукала и тоа на староси прва рожба? Та, кој ќе чуе, како ќе рече?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Митра и сама сакаше да оди на вода, но се решаваше дали да ја води Доста. Може ли пак да не ја води?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Дали некој може ли не може да работи, никој не го праша. Грбачот е исто што и остенот на воловите.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Можевме ли да бидеме толку избегани од умот и да тргнеме пак да страдаме?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
ЃОРШЕ: (Однадвор). Се може ли?
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
СТРИКО КОЉО: (Од вратата). Се може ли? Ааа?
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Може ли поетот, откако ја запишал (или напишал) песната, да ја остави меѓу своите ракописи, да го одлага, свесно и потсвесно, речиси да го одбегнува, со години, навраќањето на неа, повторното читање нејзино, допишувањето?
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
На кантар студен со туч го мерат а можат ли да го измерат, нашиов тутун - нашава мака нашава солена пот!
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
„ Не одговарам ништо отпрвин...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Не можеш ли да престанеш да дрдориш цело време! -Ама не зборував, Августе!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Кажи, добога!...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
- Поделен манастир не може да биде... - рече игуменот. - Тоа е како кога ја делеле птицата двајцата луѓе што ја уловиле: секој сакал да добие половина од неа и пак да му пее птицата... А може ли поделена птица да пее?
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Некои, испијанети, скокаа во езерото, излегуваа натопени и викаа: „Може ли да искиснеме повеќе од олку...“
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Затоа и ве доведовме овде. Можете ли вие нешто да сторите?“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Може ли да е тој некој друг во самиот себе?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Безгласно се смее, прецени. Би можел ли јас така? се праша. Само кога би умеел да се смеам, одговори.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Може ли човек да остарее за една ноќ? се праша.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Кога луѓето останаа сами, едниот од нив праша: - Горјане, како ти изгледа детево? Би можело ли...?
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Може ли со бензин да се служиме? Да не се запалиме? - Може.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Можеш ли да ми одговориш, се сврте тој кон мене, кое било првото прашање што си го поставил Адам кога се нашол во надворешниов свет во кој ќе треба самиот да одлучува а притоа не му се дадени или нема при себе никакви упатства и елементи што ќе му помогнат да донесува одлуки што ќе го поведат по вистинскиот пат?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
- Можеш ли да сфатиш зошто сум бесна?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Докторе?“ „Да Чарлс?“ „Можам ли сега да одам на училиште?“ „Мислам дека ќе можеш, утре. Многу бодро звучиш.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Да, ох, ДА!“ „Ние сме на полето вон градот. Ќе можете ли да дојдете утре?“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Таа длабоко воздивна. „Ќе можеме ли да размислиме за тоа следните денови?“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Можеме ли да добиеме малку вода, ве молам сењор“ Тоа беше момче од околу дваесетина години.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Може ли некоја друга тоа да го каже?“ го запраша огледалото. Одговорот беше: „Ниту една!“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Со години не можеше да мине ниту еден час, а да не запре некоја кола и некој да не извика: „Еј, може ли да те сликаме?“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Би можела ли да ви помогнам?“ „Не, благодарам. Ќе излеземе на крај.”
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Дали можете да дојдете ваму?“ „ШТО?“ „Мораме да го поправиме нашиот вселенски брод. Досегашниот лет нѐ премори. Ќе можете ли да ни помогнете?“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
И што правев при таквите случаи? Можете ли да си претпоставите?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тргнував по тие познати а лажовни виденија. Чекорев како слепец воден од ременот на нивниот пес.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Затоа што губиме, а оние што имаа малку повеќе прочитано, што имаа завршено и офицерски школи се обидуваа да објаснуваат, но може ли да се наткрили желбата и упорноста за да се постигне замисленото?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Сега е ред и на Зоки. - Можеш ли сам? – го прашува тато. - Можам, - вели Зоки.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Можеш ли ти да ми одговориш на тоа прашање?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не исклучувај го првото озлогласено дехидрирано лице еднина, но можеш ли да бидеш лична и во туѓо име, да имаш царска Ние-тага избегнувај го, во формална смисла на зборот.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Можеш ли да му ја поматиш верноста кон земното, додавајќи знак по знак откривајќи ги срамните делови на твојот систем загадочниот метод небесниот свод- дом за да може да оди по истиот пат и да стига до истата цел човекот, оној кој над црната точка стрепи по сличното, од различното стрепи спојува еден со друг: еден и еден, два со два, седумдесетидва името го дели на четири елементи – I.H.V.H. тетраграматонот го врти, го враќа ред по ред реди вистината на скрбта ја учи завист и суета, суета и завист сѐ е бесценет камен, а број свет и сила равенката меѓу нив се припикнува како вода меѓу шуплинките во карпата како зрак во мрачна капела бели точки на црна површина поделена на две: еднооко човече дворог Пан троока нимфа четириаголен круг пирамидална петка црно на црно расфрлан, разигран Ум на Светлоста Умна светлост.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Или може ли да живеме без товарот од претходниот ден?
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Сѐ уште спиев кога шепотот на утрото ми го украде сонот, тогаш кога бев само дете, но секое наредно утро сѐ до крајот ќе го барам тоа што одамна ми беше одземено.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Маглива елипса ја покрива мојава душа, можам ли да живеам без тебе!
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- „Може ли во болка да се сака?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Жалам што не можев да го претворам во радост секој ден поминат со тебе.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Го потрошив животот по тој пуст копнеж да те пронајдам и зачувам, не успеав да те скријам од сите зла на овој свет.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- Може ли на плеќите да го носиме товарот на светот?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Можеш ли да го познаеш моево лице меѓу илјадници други, можеш ли во темнината да го видиш сјајот во моите очи, а во тишината да го чуеш гласот на мојава душа.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
А може ли да ми покажете како се прави за да можам во иднина сама да готвам?
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- А можам ли да знам кој си и од каде си?
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- А јас, можам ли, невесто, пак да те прашам? - Па, шом сме туа, прашај.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Не, туку, може ли човек орач кој со еден чекор држи две бразди, да има исправени нозе?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- А не може ли со овој? -праша едно од момчињата кое седи настрана и на кое досега за првпат му се слушна гласот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И командантот му се плаши. Му можеш ли нешто?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Јадеше стоејќи. Ги истресе трошките од рацете и му се обрати на командирот на командниот центар кој стоеше настрана: - Ќе може ли со џип да се оди до Лабаница? - Тешко... Падната е карпа...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Веро, може ли песна? -се огласи некоја од девојките. - Може, зошто да не.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Може ли само дете да си игра? Може, се разбира.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
И можам ли сѐ да ви кажам?
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Можевме ли да ги одминеме?
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
СТЕВО: Добро утро, господине Сивиќ. Може ли да влезам за момент?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
- Бабо, - ја прашав додека ручавме, - може ли од голема нервоза да се умре?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- А, може ли да му однесам ружа на гробиштата? - праша. - Да, дедо ти би се израдувал.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Може ли да се оди дотаму да се каже како Duchamp-овата маѓепсаност со кружните форми, она што Gabrielle Buffet, зборувајќи за него, го нарече „опседнатост со круг”, маѓепсаност што се манифестираше од појавата на Мелницата за кафе 1911. и Тркалото од велосипед до бескрајното умножување на елипси во неговите Роторељефи и Оптички машини од триесетите години, одговара на Leonardo-вата опседнатост со вртлози, вирови опкружени со пена и коса, кружни и вртоглави плетки на една космичка perpetuum mobile?
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Можен ли е свет без огледала?
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
ВТОРАТА ЖЕНА: Може ли баба ти со часови да позира, стара жена е!
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Туку, може ли уште малку да го притисне и стегне, па белки сам ќе падне в ендек како пијаница?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Котелот е веќе забранет, ќерко. Та може ли правината да се докаже со брцање на рацете во зовриена вода?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Можам ли јас да ти бидам од корист?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Добро, ако нејќеш да се гледаме, може ли барем да се слушаме.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Но, луѓе, да не се залажуваме. Може ли некој да го одбере својот талент.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
А ти можеш ли секаде да гледаш? - Не, не можам, - одговори другата бреза.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)