мора (гл.) - така (прил.)

Тешко ми е што морав така. Во ова место лезетско.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Мораш така. Сметот е лош. Но можеш да си играш некој вид на игра.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
А кога сепак дождот ја разби летната спарина, остана на улицата крикот на оној во црниот автомобил: „Јас морав, разбирате ли? Морав така...“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Вотната во партизанските пантолони на Димостена и забрадена во една ветва шамија копаше дупки по падините на Водно, и така облечена со тезгере влечеше малтер до најгорниот кат на егејската зграда, само сега не мора така да се облекува, убаво ѝ стојат било какви фустани.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Речи обично - по веќе определен ред, веќе видено, познато... редење на столчиња во холот, а тоа значи дека откако ќе заврши приредбата - враќање во училиште... мораше така, немаше друг излез... како наводенети врапчиња се прибравме во холот... а надвор врне, со студен ветер, небаре секој миг ќе заснежи...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Мора така да биде, затоа што секое човечко суштество е осудено да умре, што е најголем од сите неуспеси.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ако веќе мора така да биде, татко ми да се ожени, тогаш најдобра од сите ми изгледаше учителката Вера.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)