навлегува (гл.) - во (предл.)

Дека сакам да ѝ навлегувам во интимата, во приватниот живот?
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Денешниот човек секојдневно удира по тастатурата, синтетизира сликовни пејсажи на екранот, воспоставува врски преку различни интерактивни мрежи и исто така навлегува во телематското друштво на теле-присутноста, каде што неговото секојдневно делување е стилизирано и демонстрирано. okno.mk | Margina #15-16 [1995] 39
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
И сега: Низ Гехиномскиот отвор на градските ѕидишта продира ветар со топол, пеколен здив и непопречен од ништо навлегува во градот носејќи зажарен пустински песок што го фрла на сите страни и ги опсипува тесните улици некогаш полни со детски гласови и човечки џагор, сипејќи по куќите што сега ги населува пустош, по палатите во кои царува тишината и храмовите во кои песочни псалми виуличаво испева ветрот, татко на празнината, брат на исчезнувањето, двојник на гибелот...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Секаде”, му велеше, „само не повеќе тука. Оваа средина не е пријателска кон нас”.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
На јаве му се случува страшниот сон во кој ветрот и тој блудат низ испразнетиот град и се печат на тивкиот оган на неодамнешното живо присуство и сеќавање, на довчерашниот, додуша сè помалуброен, но сепак постоен џагор на живиот град, на Солун, што сега исполнет само со бивш живот некој еднаш го нарекол Втор Ерусалим. Кој сега е нов Гехином.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Не беше пресреќна ни со тие понуди, зашто сакаше да се вратат онаму кајшто припаѓаат, во Галиција, во Полска, во Германија или во Австрија, а им се случуваше спротивното: како семејство сѐ подлабоко навлегуваа во Ориентот, кој – си мислеше Гита Корец во бессоните солунски ноќи - него можеби го влечеше поради традициите што му се допаѓаа на салонскиот ционист во него, но и на сѐ повидливиот, автократски дел од неговата личност.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Додека се спуштате од „Монпарнас“ кон „Сен Мишел“ и навлегувате во Латинскиот кварт, не се губи од пред погледот еден од највисоките објекти кој сега се гради пред железничката станица во Париз.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Само да не е ризично, оти сигурно тој не е останат сам.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Право ти е предвидувањето, брат Ѓорче! Ако немаш шубе да навлегуваш во Бахтијаровата ордија, нека биде и така.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Така Татко и успеваше да остане спокоен, орен за работа, и покрај брзото ширење на болеста која, подмолно, навлегуваше во сите негови дамари.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Една крвава трага се влечеше угоре, по долот, навлегувајќи во коријата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
На јужната страна на валогот, таму каде што поточето веќе навлегуваше во Рамните Ливади, во папратот што пред десетина години го разорале за да садат компири, откриле траги од некаква стара населба.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Често навлегуваше во коријата. Ги обиколуваше полјаните, береше китки руен и друго есенско цвеќе, правеше букетчиња, за да ги расфрла после над својата глава и да ги чувствува како му паѓаат на лицето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Би било преопширно да се навлегува во значењето на алхемијата, во бесконечниот процес кој, претворајќи го (симболично) неблагородниот материјал во злато, ја постигнува светлината и соединувањето со помош на темнината и расчленувањето - тој процес асоцира на урамнотежување на нескладноста внатре во идеалот на длабокото соединување на спротивностите (митскиот мотив на андрогинот), но, исто така го предвидува цикличното и дијалектичкото повторно добивање на контрастот, во една непрекината трансформација, чијашто точка на исчезнување, перманентно оддалечувајќи се, е Утопија (златото, каменот на мудроста).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Во распаднатото, фрагментарно, постмодерно време кое ги брише сите граници и хиерархии, кое со својата општа огледало-структура им дава право на сите и на сите право на сѐ, во време на персонализација, време на исчезнување на границите помеѓу високо и ниско, помеѓу уметност и неуметност, во време на рамнодушна консументска булимија, во време на атрофија на чувствата - на ѓубрето сите врати му се ширум отворени, ѓубрето навлегува во сите пори на животот.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Веднаш штом стигнале во Бугарија, таа година 1857-та, се префрлиле во Влапко, а оттаму со ајдутски дружини навлегувале во Бугарија и се бореле против Турците.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Навлегуваат во сокакот помеѓу оградата Јанческа и чифлигот Јаузоски и кога излегуваат од него и тие одат право по средината на Градишки Пат и право пругоре и право спрема кај нив одат прекутрупа по падините на Зедница.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Едноставно посакала да има син без да навлегува во последиците што може да ги предизвика постигнувањето на оваа цел.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Понижувањата, болката и лутината кои му навлегуваа во крвотокот и му проникнаа во срцевината на душата дојдоа до неа.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Јас вриев; нејзиното смеење ме доведе до состојба на нервна раздразнетост; веројатно уште вриеше и ракијата од пладневната жега, и виното што сега навлегуваше во моите вени; ме навредуваше што таа рече дека не слушнала никогаш посмешно нешто, и во свеста ми се врати точката со наивниот маж, Петрунела и нејзиниот љубовник; ја прашав што е толку смешно, а таа се навали на ѕидот од кејот, и сосема опуштена, рече: „Прашај во Партијата; можеби водат записник.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Затоа што Пинчон навлегува во психологија. Врашки добро ја познава. Целиот роман е психологија.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но ти отиде еден чекор понатаму, зашто ја направи целата таа работа со компјутерите.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Немаш никакви дроги во Неуроромансер. ВГ: Имам бета-фенетиламин.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Најновото време”, според Мисирков, е времето кога во Македонија туѓите литературни јазици почнуваат да навлегуваат во служба на литературни.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Како навлегуваше во сивиот мрак, така му се изоструваа сетилата за мирис и слух: испарувањето од мочката на ноќните грабливки и од крвта на нивните последни жртви, трепетот на листот што паѓа и зуењето на невидливите инсекти не го оттргнаа од главната трага што ја следеше како извежбан загар.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Триесет и една или две години подолг живот минал Арсо Арнаутче од него а тој навлегува во седумнаесеттата. Секако бил постар од крестокосиот Доце Срменков.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но сенката стоела на долгнавест прозорец. Го препознал натрапникот, веќе знаел кој е уште пред да му го чуе гласот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во исто време, сатирата ги пречекорува своите граници и навлегува во сферата на фантастиката, на гротеската, на благата иронија. Но и во сферата на лирското - Гогољ и Булгаков.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Со тежиште во номиналната тематика, со промените во општествените услови, со појава на нови автори се проширува и кругот на теми, што сатирата ги зачнува.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Оддалеку, преку ѕидовите, Арсо слушна пеење. Мелодијата полека навлегуваше во него и млачно ја растворуваше тагата за нешто неодредено. Се упати натаму откаде што доаѓаше гласот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Незабележливо квечерината навлегуваше во собата, ги множеше и ги претвораше сенките во непроѕирна маса.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Тука сме! - живна Долгиот. Арсо мижеше и врз свиените клепки му напираше белина што, како да навлегуваше во неговото капнато од умор тело.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Навлегувам во високите атмосфери на сончевите атоми. Ме пречекува поларна светлост.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Разгледувам наоколу; никој не го слушна тоа; родителите стојат безмалу наведнати нанапред и го очекуваат мојот суд; сестрата донела стол за мојата чанта.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
„Само жестоко!“ вели слугата, плеснува со рацето; колата тргнува напред како дрво носено од водна струја, сѐ уште слушам како вратите во мојата куќа се разбиваат и се распрскуваат под налетот на слугата, а потоа очите и ушите ми се исполнуваат со брмчење кое навлегува во сите мои сетила подеднакво.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сакам да навлегувам во суштината. Станувам претенциозна барајќи комплицираност во наједноставното.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Навлегувам во нова фаза, најдобар спој од сите тари и добро познати умерености, опуштеноста, аналитичката промисленост, посебниот шарм и добронамерност се моите основни инстинкти.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Навлегуваш во музиката и патуваш. Јаваш на секој зрак светлина.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Една османскотурска заемка ќе ги води по два или три пата на разбирањето, но без некогаш да се стигне до вистинската смисла, како да водеше до некоја ирационална цел.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но колку што навлегуваше во нивната жива и незавршена конотација, тој низ овие зборови како да сакаше да ги дополни балканските историографии, кои и во јазиците во подем на државите- нации гледаа бојно поле.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Колку што повеќе навлегуваа во јазичниот балкански лавиринт на турцизмите, Татко и Камилски јасно согледуваа дека никогаш нема да го најдат излезот, ќе ги замајуваат постојаните крстопати на јазичниот лавиринт.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тие беа свесни дека во нив ќе гледаат донкихотовци кои водат лажни битки, без да сакаат да ги разберат, а најмалку да ја прифатат нивната мисија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Навлегувам во високите атмосфери на сончевите атоми.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Потоа, отпоздравувајќи има на познатите што ќе влезеа во кафеаната, безгласно, само со положена дланка на гради, не толку со занес колку со внимавање да биде разбран и наполно јасен почнуваше да раскажува. Не можев да не поверувам дека неговиот дух не се војва низ минатото, меѓу човечките крводелци и недоразбирање од стојбиштето на неверојатното што сѐ повеќе се сокрива под превез со боја на латици од крваригин цвет; раскажува а ти навлегуваш во зона на мистерија во која се испреплетуваат љубов и омраза, тие моќни чинители на човечките драми и балканските игри низ векови.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Изгледаше како да го притиска некоја огромна сила, нешто што му навлегува во черепот, што му удира по мозокот, што го преплашува во убедувањата, нешто што речиси го убедува да го одрече доказот за својот разум.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Индивидуата која го надградува својот DOS систем за Windows веќе навлегува во компјутеризираниот свет.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Вангел Русјаков е сосема до неа, тие безмилосно навлегуваат во неговите очи, ете, да не е оваа шамата што ја накрена жена му, ако ја пружи раката ќе стигне до разделот, ама од пусти срам, а и поради тоа што таму од кај другиот ѕид ги должеа вратовите машките на Коста Ципата, се заврте на кај Милка, се сви околу неа како колак и чиниш веднаш продолжи да спие.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Вујна Клементина слушала со внимание. И малата Ервехе започнувала да навлегува во суштината на кажувањата на милосрдната мајка Амелија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ја следевме сите, со еднакво загрижен по­глед, нејзината силуета како навлегува во другата гранична зона.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Навлегувајќи во душите, видов дека има души затворени како цвет: благ збор им е потребен како ветре за да ги отвори; има души што 'рѓаат како железо: оган им е потребен за да се свитат и засветат; има души што како зафрлен чун на вода се брецаат: малку помош им треба за да си ја најдат насоката; има души што чмајат како семе во сува земја: влага и топлина им треба да про'ртат...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Навлегува во тремот ги мати прозорците дворот го загушува пудејќи ги изненадените птици занесени во слатката прелага на сонцето.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
А јас, во тој момент, без да навлегувам во причината, токму Бојка си ја замислувам во снежнобел фустан пред олтарот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Веројатно и тој се беше зачудил кога ја забележал снежната виулица и кога видел како тие двајцата храбро навлегуваат во неа.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Навлегуваме во најсамотниот дел на паркот.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Го бодинам кон езерото, навлегувам во трските.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Новиот бог застануваше пред мене со раширени раце полни со глина, и со прониклив, пророчки поглед љубопитно навлегуваше во мене,копаше, ги читаше мојот крвав пергамент и го препишуваше со глината.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Ми се чини дека генерално читателите често си дозволуваат, без да имаат право за тоа, да навлегуваат во интимниот простор на еден автор што може да се смета и за еден вид профанација.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Утринската запурнина насобрана во мали облачиња, навлегува во траповите.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Пелагија малку по малку навлегуваше во светот на Дончо, во неговата подготвеност за на училиште и веднаш заклучи дека и тоа е умно колку и нејзината Пеличка, ама она што го знаеше самиот го откривал талкајќи низ стопанството, а изгледа мајка му ни малку не се интересирала да дотура во тоа.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)