напие (гл.) - и (сврз.)

Нашите дедовци наречувајќи се Бугари и не мислеле оти ние ќе правиме од тоа име капитал за да се најадеме, да се напиеме и да се облечеме со него.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Турчинот ќе ни дојдеше во куќата, ќе се најадеше, ќе се напиеше и ќе ни речеше: Бре ѓаур! ај донеси ми тоа и тоа! – ќе му одговоревме: Сега, беим!
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Татко ѝ, некој мирен опаднат човек, вистински старец, во црна свечена облека и сосема ќелав, веќе се беше напил и можеби поради тоа постојано му течеа солзи од очите, мали, збрчкани, закрвавени.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Му донесе калуѓерот стомна со вода и му тури во устата; врзаниот се напи и малку се успокои.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Има тој некој план, и нечиста намера, не ќе е само зашто е напиен и ќор.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Му велиме: зар ништо не можеш повеќе за нас, освен да се напиеш и да повратиш?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Паун Радевски се напил и не станува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Потоа ја зел чашата, ја благословил, им дал од неа да се напијат и им рекол: - Пијте од неа сите; зашто тоа е Мојата Крв на Новиот завет, која се пролива за мнозина, за опростување на гревовите.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Горјан се напи и радосно извика: - Е, ова се вика, братче вода! Вода, балсам!
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Нека се напие и Иван Степанович, се разбира, ако се предомисли!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Сакам да покажам дека и во оваа куќа е негуван добриот вкус и не ѝ недостасува нужната внимателност и респект.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Потоа, ќе се напијам и ти се молам не сакам никакви сцени... (Оди кон излезната врата.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)