нурне (гл.) - во (предл.)

Постепено, стравот за неговиот гробен живот - единственото нему достапно полуживо чувство, иако сепак помешано со непостоењето - го напушти.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Повторно нурна во својата осаменост, во која немаше ништо освен апстрактната потреба за цицање крв.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Еден ден тој им предложил на другарите ваков план: кога луѓето од островот ќе се нурнат во морското дно по школки, сите од бродот да сјурнат по куќите, да ги ограбат сé и веднаш со бродот да се изгубат во океанот.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
На врвот само легнав и не гледав, како другите, ни кон авионот ни кон ливадите, туку лицево го нурнав во влажната лединка и, зазбиван, ненаситно ја полнев устата со свежина што студено струјкаше низ тревата.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Така и сторив: се измив, се преоблеков, а валканите панталони и маицата ги скрив во купатилото, мама да не се исплаши, кога ќе дојде дома.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Легнав помешечки. Лицето го нурнав во перницата: чиста, бела, мириса на „факс“.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Попосле ќе ѝ раскажам што ми се случило.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Татко длабоко размислуваше за неговата нова, балканска позиција, каде што требаше да се прескокне петвековното отоманско време, но тоа не можеше да се стори без да се нурне во длабочините на идентитетите на овие народи, довчерашни поданици на Империјата...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Бојан често се распрашуваше кај деда си за имињата на околните места кои укажуваа на едно далечно минато, на поинакви времиња, а момчето сакаше да се нурне во тоа минато, да ја разоткрие и запознае и од таа страна својата сакана долина, но и дедо му даваше нејасни, колебливи одговори, што значеше дека многу работи и тој не ги знае.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Наспроти нашата сомнителна мрзливост и хистеричниот активизам? (277) Сосема се согласувам со Салиери кога се буни против Господ кој на човештвото му ја подарил божествената музика на Моцарт, со единствена цел да нѐ исмее и да нѐ нурне во очајание.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
И пред да се нурне во реката, уште еднаш си рече: - Штом Рибата умре на суво, јасно е дека во водата подобро и подолго се живее.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Се нурна во водата и - се удави, сосе куќичка сосе покуќнина.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Во фоајето на продавницата поставени се неколку тезги со купишта изгужвани панталони и сукњи.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Фјодор ги засукува ракавите на својот капут при што од нив испаѓаат мали шаки како во ракун спремни со невидена силовитост и спретност да се нурнат во купот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Можеби ќе престанеа да се идентификуваат со Златните девојки и наместо тоа ќе се нурнеа во Базенската библиотека.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Нивото на неговата собрана храброст ја достигна потребната решителност, за првиот исчекор, кон средбата со себеси и во тој миг, со помалку сомнеж, се осмели да се нурне во откривање на тајните на сопственото битие. Пред вратата на сопственото огледало!
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Калето под западната страна е засечен со голем нож земјата е жолта и врз неа ништо не расте ама под тој засек во пеесетипрвата бегалците кои нагрвалија од Војводина најдоа една голема куќа што ги заплашуваше со својата грмадност ама имаше ѕидови од тули една или две бетонски плочи што не одеа од крај накрај и тие што успеаја да се напикаат во неа беа спастрени од ветровите што дуваа од кај француските гробишта оти удираа во калето поминуваа врз куќата долу во засекот поминуваа преку реката и им ги мрсеа косите на луѓето во уличките околу плоштадот оти тие во своите влакнести гради донесоа други ветрови и јас кога прв пат дојдов да го барам братучедот кој садеше дрвца по падините на водно со страв влегов во отскриените делови на куќата низ отворот од источната страна се обидов да влезам и ги видов диреците бетонските диреци се губеа во темницата и којзнае дали таму потпираа нешто и освен што слушнав многу гласови не успеав никого да видам само претчувстував како срцето сака да ми избега па избегав јас назад по патчето што го следеше насипот од песок од врби од магарешки трн крпи гуми стари опинци и вјасајќи така во песокот завидов тројца за кои не знам дали беа запретани во неа или таа поминуваше преку нив преку старецот со долга коса и брада виткана во тркалца реку буштравата туфка за која во истиот миг сфатив дека е дете кое му лежеше преку нозете и преку младичот за кој не знам дали му седеше на раката на старецот дали само главата му беше ставена врз неа како врз перница или пак навистина само горниот дел му се подаваше од песокот и незаинтересирано фрлаше камчиња во водата и којзнае зошто јас потрчав по насипот не обѕрнувајќи се и кај театарот ја скокнав реката по дрвеното мовче нурнав во уличињата околу офицерскиот и после не знам што стана се задржав негде низ град или се вратив во предградието на насипот okno.mk 59
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Возбудени, скоро уплашени, се шуткаа и бараа место да се нурнат во мракот под скалите, зафрлените ќошиња, и таму да се ослободат од кошмарот што го гонеше.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Го помина шеталиштето, се нурнаа во мала врата и брзо заслегуваа по запрашено темно столбиште.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Брзаше да нурне во себе и необеспокојуван од никого, мирно да ја загледува оваа интересна збирштина.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Врз него полегнала тивка очаеност. Само затоа ли се повторил како наслушнувач?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сакал да се нурне во тајни и да ги почувствува со сите сетила на својата младост.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ѕверот се отфрли од земјата, ја закачи со заби подадената црна рака на глогот и не барајќи пат се нурна во мракот.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
До година, штом јакиот студ ќе ја запре палавата лапавица и штом по соголените гранки јануари ќе го обележи својот пат со остри кристали од мраз, на ајдучката глутница ќе ѝ се придружат уште четири млади волци, ќе вијат по снежната пустелија, и кога ќе навлезат в трло, ќе ги исколат овците и со замрзната крв на своите муцки ќе се нурнат во маглите на планината.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Долгиот беше задоволен со себеси што така бргу се приближи до својата бисерна школка но, беше и свесен, дека ќе мора повеќепати да нурнува во длабочините.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ја алав панично кваката и со последна сила се нурнав во непозната бела просторија...
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Легнав со лице на дланка, некако ќе ја минам ноќта.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Тромав од горештина, некако сакато куцајќи, денот појде кон сонцето. Го снема. Се нурна во западнато руменило.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Имаш ли свој бог, Јано? „Јано, едно дете ми рече дека еднаш бог седел во нивниот двор и сечел лубеница.“ Не можеше да се нурне во себе и да испитува, сега, кога беше сигурно дека двајцата нејзнини богови ќе се сретнат и ќе ја разголат нејзината тајна.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Првин Татко и Камилски се нурнаа во длабока потрага по турцизмите и османизмите во јазиците кои им беа блиски: Камилски во мајчиниот македонски јазик, во блиските словенски јазици, како српскохрватскиот, но и западните јазици кои ги познаваше: во прв ред италијанскиот и францускиот, но имаше познавања и од ароманскиот, додека Татко во албанскиот турскиот мајчин јазик, источните јазици, францускиот, италијанскиот, делумно германскиот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој простор, без јасни рабови и многупати меко нурнат во испарувања со неопределена боја, му припаѓа, секогаш загатлив, само на еден човек, така и останува ист и непроменлив, само за тој еден, до длабочините и ожабавеноста на животот, до оние години кога меѓу јавата и сонот нема јасна меѓа.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Се вкочанува, сака да се намали и да се спровре низ цепотинките на сеќавањата, ќе се нурне во минатото Антуш Крстин. Се нурнува ... ...
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Очите стануваа сѐ поголеми и сѐ посјајни. Наеднаш тој полета од своето седиште, нурна во очите и исчезна.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Па дури и уплав да те фати како ќе се вратиш со кајчето... замолча дедо Петре загледан кон Езерото - од час на час миговно ќе болсне рипче и пак ќе се нурне во стишените води.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Нурни во внатрешноста на сопствената урна Ќе видиш животец в куп собран Помалку вреден небаре грашок зрна Засрамен од вистината, со опаш подбран Погледни уште еднаш каде си втурнат, В одајче тесно, студено, мрачно Ништожно зар не, сознание мачно Но она што ќе ја одржи надежта бурна Читај го право оти е многузначно: – Од еден живот во некој друг идеш Самсарата ечи со чудни звуци Ако имаш среќа сакан да бидеш За тебе ќе зборат и твоите правнуци 2007
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
И токму амбивалентноста на терминот Естуар ме повлече или поточно ме вовлече во обидот да се заплови, или да се нурне во матицата или можеби во матрицата (матриксот) која клокоти низ версифицираните слики на Марта Маркоска.
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Ја креваше главата и пак ослушнуваше како да се нурнува во големи длабочини трагајќи по некој шум што му бега.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И не можам да се начудам како тоа нашите луѓе се во состојба дури и на другиот крај на светот (опкружен со светлечки реклами и блескави локали) да ги откријат најтемните дувла и со огромен мерак да се нурнат во нив.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
-А она, од стариот филозоф, што нè држи хипнотизирани толку време, ќе го повторите?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Даркер се потсмевнува, нурнат во бескрајната темнина на своето лице.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Во механичките засеци на градот потскокнаа подмачканите лостови, регулационите тркала нурнаа во зелените базени со масло.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Егоцентрична река. Упатена накај белото море па она друго и друго сѐ додека не се нурне во овоземниот облик на бескрајот - океанот.  Реката е предолго загледана во својот крај - уточиштето премногу втренчена во преобразбата.  Реката така чека и го дебне мигот на својата смрт - слевањето во другиот.  Од идентитетот ѝ останува само морската струја. 
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Па така без многу да размислувам, обземен од рибарска страст, убаво ги наполнив градите со воздух и нурнав во водата.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Та, зарем се тие прави робови робови?, си рече Марко, стемнет, ама и наеднаш нурнат во себе.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И пред да се нурне во реката, уште еднаш си рече: - Штом Рибата умре на суво, јасно е дека во водата подобро и подолго се живее.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)