опфаќа (гл.) - сѐ (зам.)

Простор-око За сето време додека се мислам како да ги опишам претходниците на зборот – аватарите неподатни, а плотни за сето време неправедно што ми е дадено одеднаш за сѐ просторот се упатува накај мене и опфаќа сѐ како катаклизма - тој да има каде, јас да немам.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Ова бара постојано менување на минатото, што е овозможено со системот на мислење кој во суштина опфаќа сѐ друго и кој во Новоговорот е познат како „двомисла“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)