ослободи (гл.) - и (сврз.)

При крајот на овојата „беседа", се ослободи и погледна во публиката од еден ред во друг и стигна со очите до третиот каде што стоеја Бојана, Достите и до нив малата Нешка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И вистина, одвај ли има нешто поарно од ваквото свршување на македонската криза: за народот тоа е арно, бидејќи ќе се ослободи и од интригантите од разни народности и ќе се откаже од разни поддупувања што го одвлекуваат од неговите мирни работи: црквата ќе го помири неоснованото непријателство меѓу разните народности.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
108. Дека и оваа мисла на Мисирков е точна покажува целиот понатамошен развиток и посебно нашата денешна слобода врз точно истите основни принципи, но дека тоа се согледувало и во тоа време, најдобро сведочи пак загрижениот за бугарштината во Македонија Е.Спространов, кој, меѓутоа, не можел да се ослободи и од македонското во себе.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Уште една паралела со историјата на Србија: да беше Србија незадоволна од својата судбина во државата на Немањиќевците, таа ќе правеше обид да се ослободи и да им се спротивстави ним со стремежот да се присоедини кон Бугарија; но обидот ќе беше направен и ќе доведеше до саканите резултати само ако дозволуваа историските околности; но последниве не го дозволија тоа и Србија се помири со околностите и беше загубена за Бугарија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ете за пример. Дојдоа Италијанците и ни рекоа: сега ние ве ослободивме и можете слободно да си зборувате на вашиот јазик, да си пеете и да си играте.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Би требало, сепак, од тој период да го извлечеме низ ориентализмите тоа што останало во нив позитивно, а останува непознато за поширок круг луѓе, посебно од страна на новите генерации.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Повеќе би рекол дека се работи за заробено минато, задржано во ориентализмите, чијашто енергија би требало да биде ослободена и насочена во позитивна насока за што подобро разбирање меѓу луѓето и пошироко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Безброј пати ја, повторив својата приказна кој сум и од каде дојдов, сѐ до утрото кога ме ослободија и пратија човек да ме следи до бренчот на Сити банк.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тоа беше потег со цел, сосема прагматско движење; тоа е она што ги инхибира младите мажи при средбата со искусни жени; кај мене, таа инхибиција се засили и со оној добро познат наивен младешки гнев кој доаѓа од агонистичката, речиси спортска свест дека не си прв; тоа многу потсетува на наивното убедување на младите уметници дека се оригинални, дека се први и дека ќе напишат нешто сосема непознато и неочекувано, заблуда од која потем тешко се ослободуваат и страдаат.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Мече се ослободи и почна испрекинато: – Гледаш ... друже команданте ...
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
„Така треба: внатре има хумус, хранлива земја, конопената вреќа ќе згние и така корењата сами ќе се ослободат и ќе се вкоренат во почвата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)