остави (гл.) - ме (зам.)

Тинејџерката: ОК!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тики: А сега остави ме сам.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
- Можам, сама. Тргни се! Остави ме!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
- Остави ме, - ми вели тој и од очите не му потечуваат солзи само затоа што сите сокови од него се исцедени. – Еве има повеќе од сто години како сум умрен и никако не можам да расебетам дали во животот згрешив или не.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
МАНОИЛ: Ќе си легнам, ќе си легнам… А и ти си легни. Остави ме сам…
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
„Сам дробел - сам сркал! Оставете ме...“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Ај сега, остави ме. Треба да продолжам со бубање на овие меретни латински изрази.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
А сега, оставете ме да си го носам својот крст. Бидете благословени!“
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
- Остави ме малку на мира. Имам грижи... А Васко нема никакви грижи.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Еве вака: “Си било едно дете...“ - Остави ме, чедо! - уморно вели дедо Спасе.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
„Остави ме да работам“, му рече.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Остави ме мирно да плачам остави ме мирно да патам по патот на вечноста остави зборовите и солзите твои да бидат манастир НАД МОЈОТ ГРОБ.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
„Глупости! И ве молам, оставете ме намира“.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
„Не, ваше превосходство, јас сум само надворешен советник Лебезјатников, ви стојам на располагање, генералот Первоједов...“
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Доста, - повтори, - страшно сум изморен и ќе ве молам оставете ме малку да спијам.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Само да знаеше, само малку да знаеше како ми е потребно да ме оставиш да тонам во ова мирно блато... таму на дното има бисери. Остави ме да слезам кај бисерите.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Не, не можам... Тој ја исплука втората голтка врз градите на Глигора. Немој така, мили. - Остави ме.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Остави ме, зошто не ме оставиш? - Во грлото ти кркорат ѓаволи.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Ана, одмори се. - Остави ме да те погледам и да разговарам. - На тоа имаш право повеќе од секоја друга.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Појди, завалкај се кај нив, и остави ме!
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Едно време ќе ми проговори: - Остави ме барем да се измочам, ми вели, мочта ми ја врати назад.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ти велам... - Остави ме. Не можам јас да се расправам и со тој твој Неделко.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Но ако легнам со тебе, и самата сетне ќе мирисам на прчовина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Неговото шмркање било густо, се мешало со чкртањето на сувите тркала; таквите луѓе му се одмаздуваат на оној што ќе ги навреди кога тој ќе заспие.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Онисифор Мечкојад ја извлекол пушката од сламата и ја подал кон сенката над него. - Земи. И остави ме. Сакам да спијам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Остави ме. Не можам да помогнам. - Можеш, уверливо рекол Борис Калпак.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Остави ме, бегај. Гроб е селово за такви алчници.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Кажи му го тоа на Проказник. Тој е башарија. - Ако не помогнеш ти ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ти си, Борисе, како извртен минтан. Пред ова беше за другиот Онисифор. Нели сте и роднини?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Само ако шегата беше веќе сосема неподнослива, кога му ја туркаа раката попречувајќи му да си ја врши работата, тој проговоруваше: „Оставете ме, зошто ме навредувате?“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Биди маж, остави ме не врти се назад прости ми и оди си без збогум.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Оставете ме да доспијам. Дојдете утре.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Остави ме, меѓу нас е граница, слушам глас и сепак знам дека тоа сум го рекол во себе - капакот со срмен укит не се поткренал, нема ни да се спушти, и веќе не го знам јас ни крајот ни староста на облеката, црна и свечена, пресмртничка, секаква и никаква: ни облакот во длабочината на изминатите ноќи нема боја и нема цел и белег во сеќавањето.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
- Бојана станувај! - Алек, бе дај што ти е...? Остави ме да спијам, уште не е салам разденето...
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Оставете ме. Не гибајте ме.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
ЉУБА: А јас тебе ти велам остави ме!
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Се најде кој ука да ми дава како се варди пламенчето на коренот или пак знаеш што значи некој само еднаш да ти бркни во тебе и да те остави со тежина за цел живот а тој да ја цапа дуњата заборавајќи дека некаде го запалил пламенчето на нов живот и ти велам не туку ломоти не ми кажувај како треба да ги довардам знам јас како се вардат оти угол сама го довардив тој што ги оплодил овие семчиња заминувај си од мојот сон остави ме да се соземам утре ќе ми треба многу сила сега си нашол да ме учиш што и како кога пред мене си само сенка!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Тој беше над и тоа многу над целата таа мешаница од претплатници на Списанието...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
А? Ќе одговориш? Кажи?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Остави ме да се погрижам на мира!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
-Ах! Ама заќути барем малку! Остави ме да работам! Ебате!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Кажи, добога!...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Куртиал де Перер, да забележиме, се разликуваше апсолутно од останатите ситни пронаоѓачи...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Таа го прекина: - Гледајте си ја вашата работа... Оставете ме на мира...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Оди, ќе му заповеда. Остави ме.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
„Остави ме намира!“ рече старецот вџашено. „Ох, срцето!“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Направете грешка на рамнодушје поучете се од заглавјето подистајте ми се оставете ме, преселете се и онака кај и да сте пожелни не сте!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
— Сврти се, вели Жења, остави ме да те гледам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Оставете ме без работа два дена и ќе ме фати паника.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
МИРА: Оставете ме ве молам. (Го оттурнува. Станува.)
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
ДИМИТРИЈА: Не ми треба мене разум од тебе. Остави ме на мира.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
СТЕВО: Остави ме ти мене на мира. И сите вие. На глава сте ми качени. Проклети селаништа!
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Или шишај ме, или остави ме да ја носам како што сакам. Да знам на што сум. (Пауза)
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Си ја платив цената, оставете ме на мира. Што сакаш?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
- Еее, уште ти ми фалеше, - си реков, - остави ме на мира, одам на училиште, - ја излажав.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Тетка ми навредено и налутено замолчи и си влезе дома.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- ... Мамо, те молам, прекини, остави ме на мира! – свика Саше.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)