открие (гл.) - нов (прид.)

Овој фестивал, кој открива нови таленти, со изборот на Џармановиот филм го инаугурира првото дело на латински јазик во историјата на играниот филм коешто, при тоа, не е финансирано од страна на Ватикан.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Со првиот игран филм Себастијан (Sebastiane), Џарман учествува на Филмскиот фестивал во Локарно.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Следниот филм, Jubilee (1977), прикажан на програмот “Недела на критиката” на Канскиот фестивал, е резултат на сликање со камера, вообичаена филмска постапка на Џарман.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Според талмудското верување, ако се открие нивниот распоред, се открива новиот свет, оживува мртвото време.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Откриена нова фантомска градежна афера.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Климент Камилски подоцна ќе доаѓа во Татковата библиотека со крајна цел да открие нови книги, но и да се одмори од својата грамадна библиотека, која од ден на ден се зголемуваше и го смалуваше времето на неговото присуство во неа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ако се гребеше во нив како во разнесените бои на светците во храмовите, ќе се откриеше новиот слој на верување кој не можел да се ослободи од стариот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Тие веруваат дека откриле нов универзум на убавината.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Во митологијата, во идеите, во симболите, современата поезија откри нови соништа, во соништата нови реални светови.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Судбински или поради Господ, тој, градителот на куќите, умешниот градител, е одвоен од оваа уникатна судбина, на ист начин како што некои луѓе се обележени за свети животи, или се надарени со дарба да откриваат нови планети, или да примаат небесни откровенија.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
шумот на ветерот или како драматичниот гурманолет станува историја ... кога водачот јавнат на столица пеејќи борбени песни за ноќните коњаници место следбеници слуша еребици зошто одамна не каснал дивеч туку мора секојдневно да џвака леб сирење и пржени пиперки кога сиот озарен довикува да ги стават во сос со кнедли тие следбенициите веќе сто и еден ден пред портата (тука водачот слуша торта и се облизнува над единствениот вкус на детството)во секој зрак што се одбива од полуразурната куќа на старецот откриваат нов збор а оној меѓу нив што го одредија да ја пренесува светлината занесен го носи сонцето во сонот и во здивот што го топли како со него да дишат далечните претходници...
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Ниту еден извор одовде не истечува па сепак кренав наоколу ограда и ја затворив со врата Ги израмнив зад себе сите траги да не изгазат по нив птиците патеки за големи јата (О каков градител ќе бев ако не се зафатев со зборот) А можеби ова беспаќе што од светот јас го оградив ќе поттикне кај некого желба да открива нови патишта Сега седам скрснозе и знам оти сонот завршува наеднаш На преслапот некој друг ќе втаса и ќе мисли исто како јас оти ова напуштено лозје сал на него со години чека.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Во новонастанатата ситуација, основна музичка категорија станува времето, односно траењето и тоа во моментот кога Кејџ, на трагата на Сати и Веберн, во тишината, порано разбирана како целосен музички негативум, открива нова, недвосмислено позитивна димензија на звучност; неговото често наведувано доживување во глувата соба на Харвардскиот универзитет(каде, и покрај апсолутната технолошка тишина, се слушаат два звука, еден висок и еден длабок: работата на нервниот систем и циркулацијата на крвта) го содржи клучот за разбирање на неговиот новововеден концепт во музиката.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Татко, слушајќи го Игор Лозински, имаше јасна претстава - до каде стигнуваше глупоста, односно заслепеноста на диктаторот, занесен од мислата, низ тоталното жртвување на своите поданици да го открие новиот ритам на својата Империја, со кој неа ќе ја спротивстави на побрзиот ритам на другата Империја.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Да открие нова среќа. Да избегаме од несреќите на Балканот!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Во меѓувреме откриле нови теориски рамки, математички средства и компјутерски симулации кои се обидуваат да ја зафатат суштината на сложените адаптивни системи.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)