павта (гл.) - со (предл.)

Жена му од кметот пафта со скршена гранка по лицето и се лади.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Одвај павташе со крилјата, се влечкаше по небеса. Доаѓаше некаде од дамнините и којзнае по колку века Одново ќе грачи во својот дом.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Оп, ми прелета пред нос еден галеб кој мигум се стори раскошна галабица. Павташе со крилјата во ритмот на Интернационалата.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Јас сум, ти доаѓа да му се одѕвиеш на тој глас, јас сум тоа, мајко, и сенка само гледаш на некоја митска птица која прелетува и павта со крилјата пред врата да ѝ отвориш.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Птицата се исплаши, и летна, павтајќи со крилјата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Таму, ниско над ливадите, павтајќи со крилјата, се спуштаа и извишуваа мршојади.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)