паѓа (гл.) - или (сврз.)

Не се тргнува од вратата, им ја запира половината и повеќе светлина, ама светлината се смалува и од маглата која во пасамка пасамка поминува крај отворот и од ситните капки дожд за кои не знаеш дали паѓаат или стојат сѐ на едно место.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Односно, тие паѓале или свесно, или несвесно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не фолираше: лазеше со грб по стутканиот чаршав, главата му паѓаше или нозете му виснуваа а некој пршлен во нејакиот `рбетен столб молскаше со брзи кратки болки.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)