повела (гл.) - божји (прид.)

Зер така било повела божја, што је прошетала сета земја и биела чумата луѓе: мажи, и жени на ден по многу стотници, дури и илјадници, за да викаат луѓето: - Себап - онан бог џан'на, на тој што се стори себап и се роди чумата!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
По повела божја, ноќта беше се сторила прачката девојка како што си била понапред и си се скрила во мусандра.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Само лукот и катранот ќе помогнат, вели, ако не е повела божја.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Утрото рано си ошла бабата на работа, а син је на даскал, и затворила куќата.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Битови (реалистични) приказни и анегдоти
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Јас се инаетам, ама сѐ било повела божја.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Арно ама момчето многу беше ја бендисало ќерката од царот, та посакал ногата од цареа ќерка да си ја соголи до колено, да ѝ ја видит и после рибата да ѝ ја дадит без пари.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)