поверува (гл.) - дека (сврз.)

Вистина, и самиот при пасењето на козите, наоѓал разни материјални остатоци, но кој да помисли и да поверува дека токму тие биле најстарите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Никој не можеше да поверува дека, само неколку дена по парадата на денот на победата, на овој ист плоштад ќе продефилираат козите...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Човек, вели, има само три можности за проценка на човечкиот живот: проучувањето на самиот себе, најтежок и најопасен, но и најплоден метод; набљудувањето на луѓето кои се трудат да ги скријат од нас своите тајни или да нѐ убедат да поверуваме дека ги имаат; и книгите, со претпоставените заблуди што се јавуваат меѓу редовите.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Имаше неколцина што поверуваа дека тоа можел да биде Мајк Зуноски, но најпосле се остана на тоа дека, дури да бил и Мајк, тоа не менува ништо за плановите што требало да се остварат на штета на Маказар.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Мајка ми не можеше да поверува дека генот на Скендерови е толку доминантен, каде и да се размножуваат низ светот. Едноставно, непокорлив!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Болка за која што многу години пред тоа не можев да поверувам дека може да биде уште посилна.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Ако поверуваме дека Истанбул има повеќе од стотина илјади коли, тогаш може да се рече дека тоа се главно американски коли: „Шевролети“, „Пакарди“, „Буици“, „Олдсмобили“...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Не можеа да поверуваат дека Господ се спуштил меѓу своите поданици. ?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Чист е онолку колку што еден цртач на стрипови може најмногу да биде, а во исто време има големо јавно влијание, иако не на истото ниво како Симпсонови. !
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Страшно е да се поверува дека ќе се биде тоа: осамено стебло на чии гранки ќе разлистуваат зборови... ***
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Општата криза на градовите, како што покажува Доксијадис, има многубројни причинители и тешко е да се поверува дека нивниот натамошен развој и сраснување ќе ги намали урбаните проблеми.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Да му предложеше таа мома од секоја друга куќа можеше да поверува дека нема да му откажат.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Не можеше да поверува дека работите стигнале толку далеку и толку високо.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Дај му Господи и на бессилниов да поверува дека и тој може да го стори она што бесот и силата не му дадоа.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Дали оставивте да поверува дека е добредојден нудејќи му место до себе на трпезата?
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Оти таа умее и да ти се отме Токму во моментот кога ќе поверуваш Дека ќе можеш да ја опчекориш.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Веројатно тој обрна внимание на тие пројави во работата на жена си кога, свесно или несвесно, му се пристори или поверува дека сето тоа секако ќе резултира со нешто одредено.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Затоа самоутешно, како тоа да беше моја грижа, поверував дека тој е единствениот човек на кого што овде, во оваа осама во којашто судбината ме има оставено, можам да се надевам дека ќе се снајде.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Никој умен не можел да поверува дека во новиот век, посебно во епохата на сталинскиот комуни­зам, жртвувањето ќе воскресне во нови невидливи облици и размери, нескротливи во ниту еден мит и легенда како во минатите векови.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
-Имало поприлично такви случаи, кога поединци ќе ги погазеле наредбите... затечени од непредвидливите околности, иако не можам да поверувам дека такво нешто му се има случено и на Ѓурчин.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Всушност токму оваа помисла ме наведе да поверувам дека со моите заклучоци нешто не е вред.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но ете, се случило за момент да поверува дека радоста лекува.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Чудна некоја обземеност.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Со исклучок на ова, змијата изгледаше како да не е жива, нешто за кое Милан сметаше дека било причината зошто Рози не можела да поверува дека змијата е вистинска кога ја видела прв пат.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Секој можеше да поверува дека таа испливала од сините морски длабочини - зашто во неа имаше нешто што го имаа сирените, имаше нешто подводно во целата нејзина појава - како да дошла од длабините на некој злокобен свет за да го намами и да го изневери, и откако го направи тоа, сега сакаше тој да го изеде тоа неверство.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тоа што требаше да го стори беше да не каже ништо и да го натера да поверува дека неговата шега е јалова.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Но кога сексуалните конотации на тоа стакло се разгледуваат во светлината на католичкото воспитување на Дишан, тешко е да се поверува дека токму таа фотографија - на која е прикажана познатата Санта Марија дела Салуте од десна страна, а од лева во далечината се гледа Ил Реденторе - е одбрана потполно случајно.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
На плакатот, хоризонталата прикладно е добиена со линијата на допирот на водата и небото, односно со хоризонтот на сцената.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Утрината царот по мене испрати џелат и судија (и отец Стефан со нив беше), оти не верувал царот во чудо, оти слаба му била душата властољубива за да разбере чуда и да поверува дека и невидливото постои, само што не се гледа, оти не мора нешто да се гледа за да постои.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Најупадливиот и најкарактеристичен израз на тоа чувство на надмоќ е тврдоглавото одбивање да се поверува дека, всушност, си рожба на поединците што тврдат дека ти се родители.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тоа ја одразува елитистичката, аристократска склоност на машката геј-култура, која исто така се гледа и во машкиот геј-култ кон убавината и естетиката.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Сите на оружје – сѐ за победата“, гласеше една парола и многу пароли беа извикани во чест на најголемиот, најмудриот и на-нај син што се презиваше Захаријадис и дотогаш и малку подоцна никој не сакаше да сфати и да поверува дека токму тој беше најголемиот измамник!
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тешко може да се поверува дека атентатите навистина биле причина владите што го симпатизирале македонското движење (најверојатно се мисли на Франција, на Англија, а можеби и на Италија), да им се придружат на оние влади што барале што поскоро и што поефикасно да се задуши востанието.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Исмаил-ефенди, пак, сомневајќи се дека пред себе има познато лице, не можејќи да поверува дека познатиот “терорист“ од Велес ќе ја има дрската смелост да патува слободно во возовите на султанот, и тоа во својот град Велес, не се осмелил дури да влезе во разговор со него.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Понекогаш ѝ завидував на Ели, што дури ако татко ми се реши на најстрашното за мене, Ели можеби ќе може да поверува дека таа друга жена е нејзина вистинска мајка, која подолго не била тука.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Не можев да поверувам дека татко ѝ толку брзо се решил на овој чекор.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Гледала во празното, му поставувала прашања на празното, му давала одговори на празното; насекаде во тоа отсуство околу неа бил присутен Макс.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа не сакала или не можела да поверува дека Макс е мртов, и постојано разговарала со него, едвај забележувајќи ги другите: сѐ поретко им го поставувала прашањето „Ви треба ли нешто?“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
НЕДА: Таа за ништо не се распрашува и... и јас не би можела да поверувам дека би го сторила тоа против мене...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Сакаше тој да поверува дека мостот меѓу нив сѐ уште не е срушен.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Беше понесен од тие мисли, во кои што беа запливани сите негови од бригадата; никој не можеше да го натера да поверува дека сѐ наоколу не е толку чисто.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ама, и Пепелашка од нигде никаде станала принцеза... а јас се разбудив и прво посакав, а потоа и сама поверував дека ќе стојам позади мојата тезга како продавачка, со мојата книга како писателка...
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Никој не ќе ми поверува дека ги бранам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Никој не поверува дека Давиде Недолетниот е убиен.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
По бесењето на килавиот Јаков Иконописец (настанот никој не го споменувал, значи секој од нив по малку се чувствувал душман), на тој вчерашен мајстор на смртта, како да живеел во магли на каење.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Онисифор Проказник нешто објаснувал. Јавачот се наведнал малку од коњот, бездруго за да не пропушти ниеден збор.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И едниот и другиот Онисифор темно гледале, обајцата имале долги раце и арамиски тврди чела.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Поверувал дека некоја надеж му го измазнува лицето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Неделко Шијак последен сфатил. Еднодушната мисла на другите се разлеала по сета негова снага.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можев да видам низ сивожолта зачаденост како бодат и како сечат крвави и песоглави и знаев дека тројцата Турци дојдени во селото под знак на своја ламтежлива правда не личат на себе - разлеано месо и бедни крпи се под сенките на ѕверосаните луѓе што се здружуваат во глутница кога се борат и самите за своја правда, и можеше да се поверува дека од криците и замавнувањата пукаат плитарските ѕидови.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можело да се поверува дека сака да види нешто во далечина, двоколките поставени една зад друга и терачите на тие двоколки или нешто друго, село или селце кон кое го водел патот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Земјо, мислеле, разбуди се од допирот на нашето страдање, смекни, стопли се и дај ни топлина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Имаа диви лица со брчки, можеше да се поверува дека се делкани од оревово дрво пред стотина години.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се залажувале и сакале да го излажат својот господ, да се сожали на нив и да не ги заборави кога ќе дојде воскресот и се мачеле да не поверуваат дека гласот на челникот не е потсмешлив, дека е навистина благородна молитва и посредување за добрините што ќе дојдат еднаш, утре, подоцна, само за нив, изѕемнатици со издупчени опинци и издупчени души, онакви какви што биле и што ќе бидат секогаш пред розовите осамнувања на вистинската пролет која сепак ќе ги плисне со надежи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Застанале еден спроти друг, Онисифор Проказник свртен со грб кон своите луѓе, другиот поткренат во седлото.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Така беше: турски јатаган му го ископа едното око на Арсо Арнаутче и ги раскрвави кого в рака кого в глава - Орлен Шумков, обајцата Онисифоровци, Куно Бунгур песнопоецот и Богдан Преслапец.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Подоцна некој бабуњосан Адам Лесновец, за кого можело да се поверува дека удрил со муцка во улиште, им кажал на луѓето од дружината дека човекот во ветов кожув се вика Доце Срменков.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Истоштениот чувствувал на овој пат дека видовитоста не му е туѓа, дека за чудовиштето што ги следело ноќе знае повеќе од другите. Ја нишал главата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Такви спрложени чудотворци живееле гологлави некогаш на сува папра и во дупки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Светечкото око на ѕидот сега беше поинакво, поголемо и повеќе темно, некако за своја сметка загледано во далечините, а ловците се движеа со бавни чекори и изгледаа како луѓе што до крај на животот ќе душат пред себе со кучешки занес.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Седел со пушка на коленици и наведнат, некако чудно и длабоко под превезот на свои тајни, што бездруго не можело а да не се поверува дека веќе и не сонува да ѝ стане чауш на дружината ако некогаш некој занес го подбуцнувал кон таква славољубивост.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со десната рака, иако можело да се поверува дека предава рапорт за состојбата на стивнатата околина, го придржувал фесот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можело да се поверува дека само омразата ги зближува.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Боцките околу устата наутро му биле остри и можело да се поверува дека нечија рака кришум му ги сади на лицето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тешко е да се поверува дека под нив живеат луѓе. Сепак живеат.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Пребрзо за да може да се поверува дека тоа навистина се случува, лисјата на високите дрвја ја сменија бојата. Пожолтеа и се ронеа.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Погледни ги, спијат со насмевка.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Жеро Жерав му се врати на својот пријател Водомар, зошто поверува дека овие двајца ќе те водат кон целта место него.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Барбут- бег воздивна зад мене.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Исто така тешко може да се поверува дека може некој да го научи народниот говор.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Не може да поверува дека човек може така наеднаш да се измени.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Тоа на Којо Пипиле многу тешко му паѓаше, многу потешко отколку на другите: не можеше да поверува дека е тоа тој Богдан - оној негов верен другар од детството со кого заедно го напуштија селото и заедно скитаа по разни места барајќи работа и заедно го делеа и доброто и лошото и кој му помогна да се вработи во Пансионот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Кој мисли дека со зборови може да се лаже, би можел да поверува дека тоа овде се случува.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Никој не можеше да поверува дека ова навидум банално прашање за османскотурскиот јазик на баба Хазбије во семејството што го одгледа и подигна, со текот на годините нема да престане да нѐ следи во текот на долгите години во туѓина, Татко посебно.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сепак, не може да поверува дека новите книги биле посилни од неговата операција на животот...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Бев наивен кога работев и ја одбранив докторската дисертација кога поверував дека дијалектичко- материјалистичкиот, односно марксистичкиот приод што го имав на париската Сорбона, во демократската и толерантна Франција, ќе претставува вистинска замка во мојата земја во времето на расчистувањето на сталинизмот кога страдаше сѐ живо и диво.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
XLIV Татко не можеше ниту во најоптимистичките варијанти да поверува дека трагањето по османотурцизмите со веќе изветвена конотација, посебно заемката кадија, со сите изведенки толку силно ќе го разбрануваат неговото сеќавање на минатото, одамна заклучено длабоко во себеси и што беше најнеобично првите зборови кои започна да ги разгледува најсилно го осветлуваа и го будеа неговото цариградско време збиднато меѓу 1919 и 1914 година, токму во цутот на неговата младост.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Одненадеж, да се поверува дека за тоа се спогодиле обајцата, тогаш кога мислеле дека се разбрале и дека нашле излез за заедничката несреќе, меѓу нив се испречува ново недоразбирање и тие пак се обземени од недовреба еден кон друг; им биле отворени срцата и пак се стиснале, и пак се покриле со ледена кора.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Русокос, со сини очи и белоблед, сличен на овдешниот поет Фахри Каја, не толку слаб колку тесноколк, да поверуваш дека дошол од некоја земја на северните народи или дека коренот му лежи негде зад Карпатите, го напушти градов пред петанесетина години и отиде таму од кај што дошол, според неговата увереност, некој негов подалечен дедо, бег, воин или патник кој се оддомил во непозната и покорена земја и оставил потомци.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Винстон не би поверувал дека тоа е можно, но доби дефинитивно, непогрешливо, зелена нијанса.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Додека гледаше во моќните раменици на О'Брајан и во неговото лице со груби црти, толку грдо а сепак толку цивилизирано, му беше неможно да поверува дека тој може да биде победен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дебелите обесени образи во долниот дел беа толку надуени што беше тешко да се поверува дека во нив нема мали магацини за храна.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Колку е лесно, помисли Винстон, да не гледаш околу себе и да поверуваш дека физичкиот тип утврден од Партијата како идеал - високи мускулести младичи и бујни девојки, русокоси, витални, изгорени од сонце, безгрижни - не само што постои, туку и преовладува.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во ноќите лежеше врз клопчето заплеткани настани не можејќи да поверува дека се што се случува навистина се случува - со секое ново утро двосмисленоста се наголемуваше а приказната стануваше се повеќе нејзина (со неискажлива содржина).
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Кога Марија веќе поверува дека ќе ја помине и последната препрека, вратата низ која се поминуваше на терминалот, службеникот ѝ ги побара картите.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Карл не можеше да поверува дека мајка му, што е во друга држава толку долго, толку години е болна...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Самиот не можеше да си поверува дека ни со еден збор, ни со еден гест, не се обиде да ги задржи. Марија и синот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Не можеа да поверуваат дека нивниот син, нивниот единец, повел со себеси жена од далеку, од туѓа земја.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Мајка му на Хелвиг не можеше да поверува дека Марша сосем го зеде под своја команда.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Откако ги прочита тие написи, Марија не можеше да поверува дека и сега, по повеќе од четири децении од нацистичката војна што ја водела Германија, може да има луѓе што живеат во таква заслепеност.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Така им велеле на далдисаните од чекорење Кои никогаш нема да поверуваат Дека во Британија секоја година умираат По триста илјади луѓе од претерана угоеност.
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Ќе се приклониме ли кон помислата дека овие и вакви резони влечат кон утилитаризам, или пак ќе поверуваме дека тоа се резони, коишто нè воведуваат во филозофијата на XXI век, ни преостанува нам, како на читатели да просудиме во зависност од нивото на своја­та наобразба или од широчината на платформата на нашата идеологија но, прочитувајќи го овој роман на Луан Старова, сепак и сепак ќе бидеме спремни да се согласиме со нашиов високо извишен мајстор на литературно-уметничката реч, дека: „Ако има Бог, тој постои само во Мајката!“
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Никој не можеше да ме види, а никој од војниците не можеше да поверува дека жив човек се движи крај Езерото.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„...Сите ние тука поверувавме дека Сврделот решил да се задоми и да се задомаќини. Тој друго да ти правел.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Затоа излегував пешки... Ме нервираше тоа што не ме забележуваш, а не можев да поверувам дека си некое спи-пиле...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Негова непосредна задача беше да тепа време сѐ додека не поверува дека би можел да се прибере во хотелот, малку да почита лижејќи и овој неуспешен ден да го одвали во минатото.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Напати ѝ се случуваше да поверува дека е во состојба да внесе ведрина и на места низ кои поминува облакот на напнатоста.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Можеби тој воајер кој наѕирнува од некое скришно место ќе поверуваше дека Анастасија си вообразува оти нејзината рака е крило што сака да ги испита своите можности за полетување?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Човекот е должен да создава и тогаш кога ќе поверува дека ја запознал грдата навика на времето да му се приклонува на уривањето.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Наеднаш, и самата изненадена, се свртува кон нас и објавува дека деновиве била прилично вознемирена бидејќи поверувала дека пролетва нема да се појави оној чифт желки во нашиот двор.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
А руменото Розе божем беше загледана во неговата приказна со таква незаинтересираност и со таков парчосан поглед, што Раде и вистински поверува дека таа ништо не разбра.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Мама ме гледаше тапо, како да не може да поверува дека нејзиниот роден син може нешто такво да ѝ стори.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Која ви е целта? Што треба да помислам? И зошто да го сторам тоа?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Навистина може да се рече дека тоа беше една смешна ситуација но само до моментот кога лудиот поверува дека му припаѓам!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Како да поверувам дека сум обвинет кога никој не ми ја соопштил вината? Сторете го Вие најпосле тоа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Човек да поверува дека беа во прашање необични денови.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Никој немаше да ми поверува дека ме нападнал пес во мојата работна соба ако не ми беа под лактов белезите од неговите заби.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во ред, можев да прифатам Катерина за мене да зборува што и да е.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ќе измисли приказна, ќе ви ја раскаже, а само час подоцна и самиот ќе поверува дека вистински се случило она што предмалку ви го раскажал.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мислам дека нема да згрешам ако ги наречам и расапеани денови на слободата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- А не прашувате со кои пари ќе ги купам симидите - приговорив непотребно бидејќи веднаш сфатив дека нему баш му е гајле за некоја Катерина за која веројатно немаше ни да поверува дека постои случајно ако ја спомнев!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не постои таков будала што ќе поверува дека мојот Благоја веќе го нема.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ослободување од вината (за која ништо немам слушнато досега) од никого немам побарано, ниту пак сакам…
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се разбира, и нашите двајца генерали поверувале дека би можеле да се најдат помеѓу тие среќници, но за жал немале никакви документи со кои би го докажале својот чин во руската војска, а Борис Степанович сосема разбирливо, одбил да им издаде уверение дека се генерали. Вистинита но и тажна приказна!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дали изнесовте од визбата од она вино што само на победниците им го нудите?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дали поверувавте дека зимата треба да ги охрабри оние што ги одмина летото оние чија тиха ѕвезда упорно ја следи својата патека?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Нашиот Кубан и така беше пуст. А со времето уште повеќе ќе опустее. А потоа ќе го затрупа снег“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дали оставивте да поверува дека е добродојден нудејќи му место до себе на трпезата?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Татко ти и самиот мислеше оти изгледот и појавата на тој Ролан Јаковлевич биле пресудни и тој да поверува дека Ролан Јаковлевич никогаш не бил обичен војник или граѓанин.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Едноставно не сака ни да поверува дека би можело да се случи некоја ноќ и да заспие.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А тие како да не се спремни да поверуваат дека оние кои ќе ги дофати студ на патот нема повеќе да се вратат.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дали го прашавте што памети а што заборавил?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
ДОДЕКА СРЕЌАТА ТАНЦУВА
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Замисли си, во еден момент беше поверувал дека и војните можат да се искористат.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Оттогаш се направени два или три многу добри римејка. œœ Дали сакавте публиката без двоумење да поверува дека Новело (Ivor Novello) е убиец?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
И тогаш, ете, се случи и тоа што никогаш не се случило порано и во кое до денес никој не поверувал дека се случило: Ескимките одеднаш добија тен како чоколада.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Кој ќе поверува дека Ескимите некогаш биле бели, бели, како сирење, исто како белите северни мечки!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Чекори покрај колоната и сѐ уште не може да поверува дека е слободен и дека си оди дома.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И никој тогај нема да помисли, никој да поверува дека некој го следел нивното вљубување и го запишал: неговото писмо ќе биде прекрасниот килибар кој ќе блесне на градите на идните девојки.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Не можев да замислам како би се чувствувала кога така би се случило.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Од радост што сум овде каде што тој ни на сон не би можел да поверува дека ќе биде, и што сум со Игбал, кој, ете, мене ми е другар, а според годините што ги имаат двајцата баш би било поприродно меѓусебно да се дружат, а за мене пет дари да не даваат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кога го испраќавме на аеродромот, сите бевме среќни.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ако не ми поверува дека може да се лета со килим и дека сум го запознала на многу необичен начин?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И се чуди од каде такви излеговме, таков чурук, вели, да не може човек да поверува дека воспитувањето има толку мала улога во развитокот на децата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ни самиот не можеше да поверува дека неговата најголема желба му се остварила.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Така вели таа, а ние двајцата никако да сфатиме што има лошо во тоа да си кич дете и што нејзе толку многу и пречат нештата што нам ни прават задоволство.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Прво не можеше да си поверува дека знам и се чудеше како знам.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)