повика (гл.) - да (сврз.)

Индиецот почна да го преминува потокот по површината на водата. Јапонецот се возбуди и го повика да се врати.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Го однесе до место каде водата беше плитка и тие тука прегазија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
7. Двајца монаси дојдоа до потокот. Едниот беше хинду, а другиот зен монах.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
По формирањето на Националноослободителниот фронт ЕАМ во септември 1941 година, Македонците биле повикани да се приклучат кон ослободителната борба на грчкиот, српскит и бугарскиот народ како гаранција за нивното национално ослободување.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Тој се почувствува повикан да реферира единствено пред Татко за донесените книги од Париз. Mission accomplie Paris, mon vieux! симболично објави Камилски на француски јазик.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И ние сме повикани да ги вразумиме грешните, тука се законите, судовите, државата...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ние можеме само да укажеме на тоа што се задржало во поимите и треба да го истиснеме како штетно значење! упадна смислено Камилски враќајќи се на првобитниот наум во предочувањето на (без)опасните османизми во балканските јазици, за конечно да се елиминираат и да не будат погрешни и штетни асоцијации кај потомците.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но дали најден во виорот на егзилот откако ја минав­ме границата – која беше мојата татковина, сега вратен во родната земја, дали јас бев повикан да плаќам некаков долг по цена на силни страдања, дури и по цена на својот живот?
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Нејсе, го повикав да се извлече од грмушката во која се засолнуваше од стравот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Најстариот меѓу нас, Симон Наконтик, дојде како од плеснива икона на која заборавен светописец ја раскажал Тајната вечера на апостолите и ме повика да седам до него крај огнот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Најпрвин се плашеше од помошта моја. Го апнала змија, сега бега и од гуштер.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Бевме научени на изварка, на суви пиперки, на кромид.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Да ме повикаше да се поздравиме, или да се разболеше од некоја неизлечива болест, па неговата смрт да личеше на нормалните.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Стари искусни дипломати, со поголеми и организирани амбасади, ловот го сметаат како неизбежен дел од нивната мисија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Веднаш одговорив: Јас, почитуван Сојузен, не се чувствувам, ниту морално, ниту политички, а ниту професионално повикан да одговорам на вашиот предлог.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Повикани да го спречуваат убивањето, конфликтите, судирите во светот, тие како да наоѓаат своевидна компензација во отстрелите на животните.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој го употребуваше и последниот адут за предлогот: Ако го прифатите предлогот, дури ве замислувам како свој помошник-Сојузен кој би раководел со отсекот за заштита на малцинствата во секторот на службата за човековите права во Вашето министерство!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Слегов и повикав да дојдат возачите. Туркаме. Се помрдна камионот, ама моторот молчи.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Полека му се приближував, а еднаш го повикав да си играат нашите сенки.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Беше есен, а јас му реков: „Нашите сенки можат да се допираат дури и ако ние не се допреме.“ И нашите сенки си играа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Бабата Русинка нѐ повика да влеземе во собата, а ние срамежливо ја подотворивме вратата и влеговме со козлето.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Цветан Горски насетуваше, според реакцијата на дел од присутните, дека се оддалечуваше од темата за која беше повикан да говори како биолог.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
„Јас не сум повикан да давам мислење за воспоставената процедура. А уште помалку да ја осудувам.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)