погледне (гл.) - нагоре (прил.)

Погледна нагоре кон О'Брајан.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Погледнав нагоре со раширени раце небарем ќе го дофатам небото.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Погледна нагоре. „Мека е сламата на мојот кум.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Погледна нагоре и го здогледа врапчето.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Таа погледна нагоре кон Даниел и леден прст ѝ го допре срцето.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Пред да влезе, Боб Њувел погледна нагоре, покрај вертикалниот отвор.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Погледна нагоре и надолу и бидејќи никого не виде, се мушна низ порта, се најде во дворот и бргу влезе во куќата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тука, крај него, во неговата близина, имаше уште некого, тој просто го сети неговиот здив и неговата зачекореност, еден ужасен впечаток за нечие непожелно присуство, сè додека не беше во состојба да ги вкопа петиците во двете вдлабнатинки, што успеа да ги направи за тоа во тврдиот снег, и добро да погледне нагоре, кон стените, до кои не успеа да допојде во ранината.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ја слушнав црната како се смее. Погледнав нагоре, повеќе од рефлекс, можеби затоа што никогаш не се навикнав, на блескавите светла и разиграните сенки на геодезиокот* над нив. Можеби тоа ме спаси.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Баба Севда се појави на портата. Исчекорувајќи од портата на улица, погледна нагоре и надолу по улицата и се сврти кон портата.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Ја кладе раката на челото и погледна нагоре.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Кога погледнав нагоре – пламен во небото се кренал и голема врева од исплашени луѓе и животни допре до нас.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)