погледне (гл.) - поинаку (прил.)

Мене тој ми сугерира на нешто сосем поинакво; тој буди „немир“; тој ја буди грижата за она што постои и за она што би можело да постои; спремност да се пронајде чудното и единственото во нашето опкружување; одредена неуморност да се поткопаат нашите вообичаености и да се погледне поинаку на истите работи; ревност да се разбере она што се случува и она што веќе се случило; случајност наспроти традиционалните хиерархии на важно и суштинско. (1989, стр. 198)
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Љубопитност, површност. Покрај сѐ, зборот ми се допаѓа.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)