поканува (гл.) - да (сврз.)

Со широка насмевка и лесен поклон нѐ поканува да влеземе.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
ИЛИЈА: (како и погоре спокоен), Јас те поканувам да се спогодиме: ако ме победиш, ќе се откажам да ја барам Антица, а ако те победам да ми ја дадеш без да разбере народот што станало меѓу нас.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Зошто не, ја поканувам да седне, на еден од трите разнишани столови.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Председателот Томе истакна СООПШТЕНИЕ- Сабота во 10 часот се поканувате да присуствувате на прва дискусија - аерозагаденост - што ќе се одржи во рамките на Европскиот проект за здрава ученичка средина. Во домот на хуманитарните организации. ***
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)