посматра (гл.) - во (предл.)

Пол Фехтер, напротив, 1914 г., во својата книга „Експресионизам”, поимов го ограничил на германските современици за коишто сметал дека треба да се посматраат во контекст на една специфично нордиска, метафизички обоена и вонвременска уметност.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Овие извори се посматраа во директна релација со автентичното руско детство над кое потоа се надградуваше целокупната култура.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Замислувам едно огромно „трето око” што нѐ посматра во чајџилницава во овој неверојатен преплет од чадови, честички и светлини...
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Трагичното се состои во прилогот што го пружаме лично и свесно кон несреќата, наша и на другите особено љубените Господине, но смртта има своја предисторија и може да се посматра во развој: рано во детството се огласува во лажните утехи за починот на блиските во ветувањето дека се отсутни само привремено и дека ќе се вратат - тогаш зборот враќање ги почнува своите преобразби - во криењето, небаре од урок на ожолтениот портрет на покојникот оти и памтењето е враќање безгласно како самрак;
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Токму на јавните простори политичкото незадоволство станува видливо и добива замав, но е и регулирано и контролирано.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
„Јавно полагајќи право на просторот, создавајќи јавни простори, општествените групи и самите стануваат јавни“ 86 , нагласува Мичел, тврдејќи дека јавниот 86 Don Mitchell, The Right to the City: Social Justice and the Fight for Public Space (New York: Guilford Press, 2003), 129. 75 простор секогаш треба да се посматра во тесна врска со движењата за социјална правда.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Немаше, се разбира, начин да се знае дали некој те посматра во одреден момент.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во периодот кога Петар Велики ја стрижеше руската аристократија и ја пресоблекуваше од традиционалните кафтани во облека по европски вкус (во 17. век), дихотомијата меѓу автохтоната словенска култура и западните влијанија го дефинираше стилот на рускиот интелектуален живот во тоа време.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)