поставува (гл.) - прашање (имн.)

Оттаму Вујовиќ си го поставува прашањето: зошто вработени во ССМ, кога се наоѓаат пред судски спор против него, немаат право на услугите што ги нуди правната служба на истиот, а сепак своите должности во однос на членарината редовно си ги подмируваат?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Јас го поставувам прашањето: Како нашиот народ успевал така да ги види работите?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Константин З . се чувствуваше семоќен, гледаше во огромното сиво здание на поранешниот монопол и сам си го поставуваше прашањето: дали некој друг успеал цел еден етникум да затвори во една единствена зграда?
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Но нивниот сајт беше толку малку читан па се поставуваше прашање зошто чика Суруш однадвор фрла толку пари за толку неспособни суруши.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Да се биде или не! - се поставуваше прашањето на границата балкански – ѕид!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
„Точно е, јас сум неговиот професор и имам задача да поставувам прашања и ништо повеќе.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но вие сте повиканите што одредуваат колку се снаоѓам во оваа улога?“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А потоа, и неговата додатна дилема што мене ме развеселува а него, веројатно дефинитивно го дотепува; она сладникаво но и горчливо прашање, што самиот тој со тивок глас си го поставува: „Дали навистина ќе ја довршам со успех задачава, и како ќе ме наградат ако ги совладам безвредните тешкотии?“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Веднаш се поставува прашањето: Зошто се бараат предавниците на Гарванов и на неговите другари, а не и на оние над 2.000, повеќето непознати македонски маченици, што ги наполниле турските затвори?
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Меѓутоа, оправдано се поставува прашањето: Дали Гарванов притоа навистина се раководел од интересите на Револуционерната организација или пак тоа го правел од некои поограничени интереси на ЦК, респективно од негови лични?
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
11 Се поставува прашањето; Кој да му вдахне ослободителна свест на поробеното насление?
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Еден ден се „фатив“ како сам си зборувам, како сам си поставувам прашања и како самиот на нив си одговарам.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Гледала во празното, му поставувала прашања на празното, му давала одговори на празното; насекаде во тоа отсуство околу неа бил присутен Макс.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Јас знаев дека борбата на Добрата Душичка против бесмислата со помош на најбесмисленото нешто – разговорот со празното - значеше да ѝ се даде смисла на бесмислата; светот отсекогаш бил полн со луѓе кои се гледаат очи в очи и водат празни разговори.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога поигрувањето се претвораше во измачување, Клара го прашуваше доктор Гете: „Зошто го правите ова?“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Понекогаш тие игри беа измачувања, кога доктор Гете ги негираше исказите на оние пациенти кои опсесивно зборуваа за блиските кои ги загубиле, или кога на Ханс, кој секогаш кога ќе го слушнеше зборот „зошто“, удираше со главата од ѕидот, упорно му го поставуваше прашањето: „Зошто удираш со главата од ѕидот?“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Прво се поставува прашањето: дали комитетите, расудувајќи логично, можат да му објават војна на новото течење?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Се поставува прашањето само, дали тоа озаконување е во наша полза, зашто велат оти Бугарија ни направила многу добрини и ќе ни направела уште.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Се поставува прашањето: кој е во сето тоа крив? – На тоа прашање јас не можам да одговорам.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Се поставува прашањето: кој ни го клал името, што сакал да означи тој со него кога нѐ крстил и што разбираме ние под името Бугарин кога се наречуваме со него?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Сега се поставува прашањето: кои колца од нашиот синџир наречја ќе се наречат српски, а кои бугарски и врз која основа?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ако се довериме на првата теорија, т.е. дека Бугарите и Србо-Хрватите се преселија на Балканскиот Полуостров како готови одделни целини, тогаш се поставува прашањето до каде се простираа тие народности во времето на преселувањето и дали сите дојдени бугарски Словени останаа и досега такви или некој дел од нив се посрбија?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Кловнот трипати удира со дланки да ги привлече очите на гостите потоа вади од под огртачот кукла која ја движи долната вилица и ѝ поставува прашање. - Тони, да се напиеме нешто?
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Терапевтот будно ги следи телесните реакции на Лена, координираат ритамот на нејзиниот говор и дишење, поставувајќи прашања кои отвараат простор за нови нарации: Ако таа го напушти бракот од љубов и страст за да биде верна како телесните добра сопруга и добра мајка во стабилен дом, кои настани ќе ја обликуваат нејзината иднина во годините што доаѓаат?
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
- Што мислите сега, другарчиња, дали е виновен, - татенцето директно го поставуваше прашањето.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Бешир вешто стигна на одреденото непознато место, возејќи крај морето, минувајќи првин крај претседателската палата, па кон монденските Ла Марса и Гамарт, во точката на просторот каде што беше договорено да ме чекаат Палестинците, за да ме одведат до скривалиштето на Јасер Арафат, каде што пред неколку месеци му ги предадов акредитивните писма со кои станував амбасадор во земјата која постоеше најмногу во цврстата решеност, во желбите и замислите на Јасер Арафат! Во смислата на неговиот живот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
При секоја средба со палестинскиот водач не престанувам да си го поставувам прашањето: кој беше вистински и суштински овој човек што со својот човечки живот, лимитиран со време и моќ, да ја води својата, на моменти донкихотовска борба за создавање на независна Палестина, и кој си го беше жртвувал однапред животот за големата цел!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој ги поставуваше прашањата и тој ги сугерираше одговорите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ја поттргнувам машината за пишување со листот во неа и, онака, замислено, гледам во последната реченица од незавршениот текст: „Тука се поставува прашањето...“
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
4 Оттука, се поставува прашањето: каква е фактичката состојбата со работничките права во Македонија?
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
И не ретко, таа, кога била сама, во неизвесни и тешки времиња за семејството во егзил, тивко им говорела на светите книги, им поставувала прашања!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
По малку како дури сега да си го поставуваше прашањето: која беше Мајка, по речиси половина век брак, од кој најголемиот дел минат во егзил.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Командантот говореше и поставуваше прашања, а цивилот преведуваше.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Не знам точно да си одговорам, но барем имам право да поставувам прашања.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Повторно ми го поставувате прашањето по новите читања на книгата: дали е вистинита раскажаната историја за ликвидацијата на козите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Имав чувство дека пишував само за него, да го добијам неговиот благослов.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Не престанував да си го поставувам прашањето зошто Елен Лејбовиц не престануваше да ми пишува, да навлегува сѐ подлабоко во тајните на моето семејство предадено низ литературна транспозиција.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Е, па, тогаш? - поставуваше прашања и сама си одговараше на нив.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Момчето со полни усни и остар син поглед нападно ми поставуваше прашања од типот која сум, од каде сум и што правам во Охрид.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)