потсече (гл.) - нога (имн.)

На Киро му се потсекоа нозете.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И кога пред зазорување излеговме од плевната и тргнавме на кај Долно Дупени, ни се потсекоа нозете... не фати ужасен пролив ... од празот...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Не моли: туку наредува со шепот и со растреперени прсти го бара неговото тело.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Несреќата ја стегна за грло и и ги потсече нозете.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ми се потсекоа нозете, што се вели, целата премалев.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Само толку пишуваше за големата рана на Крстовица.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Крстовица полека свртува глава, погледнува во својата црна шамија распослана на подот и тивко, одвај чујно, изустува: - Ајде, синко, стани на мајка, стани... Стани, Ристеее!...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)