праша (гл.) - дете (имн.)

А кој уште ги прашува децата и старите?
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Ами камо му книга, - прашува детето, зар така, само по ветар!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Клекна крај него и намигна во мракот. „Клинец, можеш ли да ја викнеш Јана од дома?“ „Зошто да ја викнам?“ праша детето. „Кој си ти?“ „Еден поп“, рече.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
— Ами кој, голем некој или некоја опашка? — праша детето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Држеше нешто во рацете. - Што надје? – прашаа децата. - Влакна. Долги црни влакна. Како од некое животно.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- А што е тоа Возовија? - праша детето. - Земја на возовите, - одговори човекот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- А ти си бил ли во таа земја? - праша детето пак.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
— Ти беше во петта ќелија? — го праша детето Толета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)