Ако застанеш на трапезот и мислиш на техниката со која треба да полеташ кон упатениот трапез од другата страна, ти си готов; услов да преживееш беше да ја заборавиш техниката, а таа пак, во тие моменти, кога ја забораваш, функционира беспрекорно.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Но кога подобро ќе се размисли тука и да се преживее беше вистинска уметност. 2.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)