прекрши (гл.) - во (предл.)

- Стои, - реков. - Само рацете му се прекршуваат во лактовите.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Се прекршува во неа синото небо и сино ја обојува.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А потоа гласот му се прекрши во плач.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Старецот воздивна и заврте со главата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Навечер, пак, кога сонцето ќе се спушти ниско над Плоштина, и кога, малку потоа, ќе завлезе зад грбот на Потковицата, па сенките на западниот и јужниот лак ќе се издолжат дури до населбата на Станкоски Рид, а зраците на залезот ќе се прекршат во прозорците на куќите, тоа е навистина неискажлива убавина.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Му се чинеше дека пловат над него, се прекршуваат во снежната виулица, го стегаат срцето, воскреснувајќи од заборавот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Се чини никаде на друго место, освен во Потковицата, нема толку убав, толку цветен, и толку долготраен залез.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)