престане (гл.) - и (сврз.)

— Ден, два,три — за мене е сеедно, но сакам да се слуша мојот збор во моата куќа, — беше последниот збор на Толета по тоа прашање.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Затоа престанаа и се покорија на неговата заповед. — Добро, Толе, добро.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Расипикуќата Шајчевска дури престана и ручек да прави затоа што беше премногу зафатена со правата на педерите.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Веќе во наредниот момент, меѓутоа, жежењето во стомакот престана и светот почна да изгледа повесел.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Веднаш откако беше констатиран предизвикувачот, престана и терапијата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Извини, но морам да ти плеснам в лице дека си грозна, сега морам да бидам начисто со тоа дека работата е семејна, не си ти инаква иако се надевав дека си исклучок, момент кога сè она што боли престанува и ѝ го одстапува местото на лагодноста, пенливо дрдорење и тогаш се губиме зад аголот; гледаш, испадна уште полошо, се појавуваш како опачина на мојата надеж, цинично ми го трескаш прозорецот и остануваш таму, чекаш да ги навлечам чизмите, да го земам капутот и чадорот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Едно куче жестоко лаеше, просто кинеше, но брзо престана и неговиот глас веќе не го слушав.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Кога се моли во ќелијата, се моли да престане и проклетството на оваа негова интернација, но и тој грозен сон.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Можеби”, си рече, „зашто идејата на пеколот постои секаде освен во јудаизмот”, иако и стварноста, не само апокалиптичниот сон го враќаше на идејата на пеколот.  „Можеби пеколот е еден голем карцер во кој се останува до крајот на животот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
За сето време додека разговараа, Горда си играше со ножовите меѓу прстите, а сега одеднаш престана и го одвои погледот од Грдан, изострувајќи го до вслушување.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Гласот престана и лошо велеше знакот Во спротивна насока од времето летаа птици И црешите што пред тоа фрлија плод изгореа.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)