признава (гл.) - дека (сврз.)

“ Најголемата измена во ова издание е додатокот на еден опширен дел за „рејв културата“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тој слободно признава дека ги пробал речиси сите видови за кои што дискутиравме.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ама ако ги користат за да ублажат болка, како што го земаат хероинот или понекогаш алкохолот, тогаш тоа е срамно“, вели тој.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сандерс признава дека, како 57-годишник, самиот не е најквалификуван да пишува за тоа.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Антоан Жерал, од Француската академија Признавам дека не сум голем познавач на раскажувачката уметност.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Кога избива војната во 1914 година, се пријавува како доброволец во австриската војска, каде што служи артилерија, прво на Источниот фронт, а потоа во Тирол, каде го заробуваат Италијанците во ноември 1918 година.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ја губи врската со пријателите од Кембриџ, а Расел во фуснотата на „Воведот во математичката философија”, која е објавена 1919 година, признавајќи дека на важноста на поимот на тавтологијата за дефинирањето на математиката му укажал „мојот поранешен ученик Лудвиг Витгенштајн”, додавајќи дека не знае дали Витгенштајн го решил проблемот на дефинирање на „тавтологија”, „или дали е воопшто жив”.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
И другарите признаваат дека е строг, но и додаваат: правичен е.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Таква болештина се закачува на берзите каде што секогаш со задоцнување признаваат дека Маркс бил во право.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Само кога има нешто в раце, науката го признава дека постои.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Смислуваше некаков компромис, за кој си признаваше дека ќе е малограѓански, со кој синот би ставил в џеб диплома од некој факултет, а сепак би си го задржал како хоби својот мерак по џезот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ако ова се знае, тогаш е јасно зошто една иста личност може да “варира” во стиловите и повремено во неа да постојат повеќе стилови.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Имено, се признава дека луѓето поседуваат различни биоритмови и навики и дека со тоа всушност се создаваат и мешаните форми на стиловиве.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Уште повеќе, неговата реакција на ова беше идентична со онаа на Дерида: херојско држење.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Јасно е дека таа заслужува поголемо внимание.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Она што е особено интересно во оваа класификација е тоа што таа мошне се потпира на реалноста.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во прочуениот претпоследен став од Tractatus-от Витгенштајн признава дека неговите сопствени зборови се бесмислени. 7.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Како што во Америка опстојува примитивната сцена на „фронтиер“-от на слободата, на енергијата и на оперативноста, овде се овековечила спротивната примитивна сцена на жртвувањето, на апсолутниот очај поради освојувањето, очај кој преминал во вените на целиот народ, од вените на Индијанците до оние мелезите и на крај на целото население, вклучувајќи ја и белата раса, очај кој како да признава дека овој континент е безнадежен и осуден на скандалот на екстерминацијата.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Возрасните за жал играат ретко или пак безволно признаваат дека ја играат таа игра.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Признавам дека тебе кога сум те почул не ми излегло ништо лошо. (Чукање на портата). Кај нас некој како да чука?...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
И затоа, решивме, по секоја цена да не признаваме дека нашиот свет е фиктивен и дека е меур од сапуница.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Некои од нив дури силно се оградуваат од ставот дека имаат „својства или одлики што генерално ги имаат девојките и жените“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зема стрејт-тропи од поп-музиката и ги прекодира во свесно кампски геј-химни, признавајќи дека нејзината музика, иако е универзално популарна, е на единствен начин создадена за геј-обожаватели.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, нема тука да извадиме некоја вистинска етичка и интелектуална корист ако машки им покажуваме кој е кој, да им се правиме надмени или да се величаме себеси на нивна сметка – тоа е само бонус сеирче, кучкински ќеф, на кој е тешко да му одолееш.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Антитезата на Фелоус може да се најде кај Џек Мејлбренч, авторот на Андрофилија – Манифест: Отфрлање на геј-идентитетот, презапоседнување на мажественоста (Androphilia – A Manifesto: Rejecting the Gay Identity, Reclaiming Masculinity) (2007), кој ја одрекува суштинската, вродена женственост на геј-мажите и кому не му се баш драги полињата во кои доминираат жените, а во кои, според Фелоус, геј-мажите се одлични.345
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Обидувајќи се да остави простор дека таа згрешила, а не дрег-кралиците, Њутон се оградува, признавајќи дека ситуациите на кои подражавачите на жени им се смееле ми биле конкретно ужасни и трагични „мене“. ‌Таа скептична квалификација претставува средство да се спасат нормативните конвенции на дискурсот и на однесувањето, стандардните жанрови на општествената практика.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тоа тврдо и убаво стокмени перници, диван да ти биде тоа целиот здраво достоен, како сите викторијански парчиња што сум ги видел; а грдана, готска, нападна папагалска раскошност просто плаче да си ја користиш, да ја седиш и да ја сакаш.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За среќа, нема никаква потреба од тоа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, со тоа што упатуваат на кампот, сепак, признаваат дека се вклучени во културна и естетска практика што им е карактеристична на геј-мажите, дека се подготвени да се впуштат во конкретен однос со филмот, однос кој им е наменет ним од страна на машката геј-култура, како и дека имаат волја да заземат став кој на некое рамниште го разбираат како претставителен за еден изразито машки геј-стил на културно дисидентство, машки геј-стил на отпор кон прифатените главнотековни вредности.187 Од што се состојат тој однос и тој стил?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кажав ли дека Велч бил геј? ‌Ова поматување на разграниченоста помеѓу убавината и стилизацијата создава можност да се ценат, дури и да се сакаат, предмети за кои се признава дека се грди, како викторијанското диванче на Дентон Велч.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Напротив, признаваат дека „тоа ги вознемирило“, дека е како „крш“; и доволно сериозно го сфаќаат за да го гледаат одново и одново и да наоѓаат во него „зборови за животни девизи“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И натаму e подвоена меѓу аристократските и демократските импулси, меѓу елитистичките стремежи и идентификациите со најдолните од долните.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Иако признава дека во гласот на контратенорот е вградено андрогино својство, г.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Па луѓево, г0јовиве, отворено признаваат дека ним филмот знаменосец, уметничкото дело што им го симболизира целото движење, им e Планината Броукбек.350 Што има, тогаш, човек да се мачи без потреба да биде свиреп?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Да се зафатиме ли со неа во онаа класична, универзална смисла – како во џудигарландските кампести дрег-претстави и во Стоун буч блуз?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, не си ја разбира упорната приврзаност кон тие традиционални извори на настраното задоволство и не знае како да си ги објасни сопствените опсесии. ‌Фељтонот за геј-културата во Тајм аут Њујорк е бележит во оваа смисла не само затоа што слободно си ја признава неспособноста да се справи токму со избраната тема туку и затоа што толку јасно и симптоматично покажува поголема збунетост околу тоа што, всушност, би можело да значи тоа „геј-култура“, на што тоа би упатувала и од што тоа би се состоела.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Даниелс признава дека неговата практика да исполнува женски гласовен репертоар без да им го менува граматичкиот род на заменките во текстовите од песните што ги пее е нешто што хетеросексуален исполнител најверојатно не би го правел – но тоа изгледа само значи дека единственото нешто во гејството што е битно за него е изборот на сексуалниот објект, насоченоста на еротската желба, нејзиното хомосексуално жариште, машкоста на машкиот предмет на љубовта.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зборот геј никогаш не ја опишувал само хомосексуалноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Или, како што тоа го срочи нашиот угледен високотиражен весник и неговиот музички критичар што излегол од плакарот, „тој е отворено геј-маж, кој веднаш признава дека брадичката му е кратка и несредена не за да се прави мачо, туку зашто само така може ‘колку-толку привидно да му се оцрта вилицата’ и зашто така ѝ е убав на неговата ‘втора половина’“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Толку јако ме привлече што подголтнав од што ми навре силна возбуда.272 ‌Велч веднаш го купил.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сигурно и Фелоус со исто толку драго срце би изоставил таков свет од својата замислена заедница на геј-мажи колку што и на овие би им олеснило што ќе се спасат од неа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Мејлбренч доброволно признава дека гејството има врска со многу повеќе отколку само со сексуалноста. Тоа му е, според него, токму она што во него не чини.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И навистина, ете и самата „геј- и лезбејска уредничка на ТОНИ, Бет Гринфилд, признава дека геј-културата „можеби е концепт што тешко може да се дофати“ (иако „е концепт за кој е и тоа како интересно да се размислува“).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тие признаваат дека сѐ што тие имаат да понудат е повремен ad hok совет - совет за тоа како да се возврати кога маскулинистите се обидуваат да направат присутните практики да изгледаат неизбежни.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Признавам дека на почетокот мојата снаа не ја поднесував.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Признавам дека имам уште многу да учам – го прекина Еразмо старецот. – Мене, сето ова ми прилега само на куп зборови, кои можеби ќе успеат да поттикнат некого да направи обид или мал чекор кон просветлувањето.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Сарафов и во своите спомени признава дека не очекувал од гемиџиите такво нешто.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Значи, освен учеството во копањето на каналот, Георги Богданов не признавал дека зел активно учество во динамитните напади низ градот.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Т.Органџиев признава дека без дејството во Велес внело извесно распаѓање во групата.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Самиот Шатев признава дека некој од посадата бил во ходникот и дека за тоа морал да го чека додека тој не се оддалечи, за да може безбедно да го запали фитилот.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Сличен список на забелешки се употребува во врска со насилството во филмовите и видео игрите, иако ревијата Time признава дека „не постојат конечни научни истражувања, делумно затоа што е тешко да се одделат ефектите на насилните дејства во видео игрите од оние осакатувања што ги гледаме во филмовите, на телевизија и на градските улици“. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 105
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Бројни показатели сведочат дека популарната музика во последното десетлетие стана најважен сегмент на популарната култура (на крајот на краиштата, за растечката важност можеме да судиме веќе само од вонредно зголемениот број на најразлични напади врз неа), додека музичката телевизија (во мислите ми е пред сѐ MTV) за помалку од десетлетие стана централен орган на целата популарна култура.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
ЗАКЛУЧОК Во миговите кога општествените граници се мошне реални и кога различните расистички демагози се загрижени да не ги пречекорат разни неповикани раселени и економски затирани индивидуи, се чини популарната култура со своето имагинарно пречекорување на границите како некаква лажна компензација, утеха.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Некои одат дури толку далеку што занесено говорат за некакво субверзивно, герилско делување на публиката, иако воедно признаваат дека на капитализмот од страна на популарната култура, што веќе заради комерцијалната насоченост избегнува секаква радикалност, не му се заканува некаква голема опасност.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ова е доба на музиката и на душевните состојби што ја придружуваат.” (Bloom, 68) Можам да разберам кога Camille Paglia признава дека “искрена и неприкриена е мојата завист кон музичарот кој е способен да влијае на публиката со таква чувствена непосредност и предрационална манипулација на нервите” (Paglia, 60).
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Родителите и образовните установи се жалат дека младината поминува премногу време гледајќи MTV, а премалку пишувајќи домашна работа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Најверојатно можеме да очекуваме дека во иднина критиката на популарната култура ќе се обиде да ги надмине двете крајности и ќе ги спои политичката економија со анализата на текстот на публиката. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 108
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Противењето во однос на популарната музика го заостри настапувањето на музичката телевизија, што при својот настанок дури меѓу самите музичари побуди многу одбивни реакции.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Најверојатно без многу ризик можеме да тврдиме дека денес популарната музика со своите карактеристики е некаков основен модел на современата популарна култура.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Христијанството е создадено од Евреите, и ширено од Евреите, но “само еден дел од еврејскиот народ го прифатил новото учење.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Христијанството, тврдеше брат ми, е признание на тоа убиство – преку него, со убиството на Христос, човечкиот род признава дека некогаш го убил својот татко.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таму никој не признава дека се држи за рамениците со оние околу него, ниту пак дека учат некакви движења.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ете ги, најљубезни браќа, малиот збир на правила, толку неопходни за секој, кој сака со успех да блеска во помодното општество.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Повремено одреден тип маниристи се покажуваат без прикривање.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Користете се со нив, јас знам дека многу Французи ќе завидуваат затоа што други го напишаа она, што тие усно го изучија, но јас не сум себичен и отворено си признавам дека овие прекрасни правила не се моја измислица, ние им ги должиме нив на оние Французи, кои, завршувајќи го својот курс по филозофија, дојдоа кај нас да ни држат часови. okno.mk 123
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Не само што признаваат дека задоволувањето го бараат во самопроизведените слики - соништата на вЉубените стануваат порочни.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тоа беше еден негов лов, сите во неговото село му признаваа дека тоа е најмногу негов лов, во кој секогаш се впушташе, а сега неочекувано му стоеше тука, во таа длабока трага пред него, и го мамеше.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Бендоу признава дека за малолетниците дрогата можат да ја купуваат возрасните, но смета дека е малку веројатно тоа и да го прават. 72
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ние би можеле да ја забраниме продажбата на дрога со помош - на автомати, но ни малолет­ниците не набавуваат алкохол од автомати, што сепак не го спречи преголемиот број на деца да дојдат до алкохол во количини доволни да ги уништат и своите и туѓите животи.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Му доаѓа да се „изблуе“ на културата на угнетувачите и со радост признава дека, секогаш кога ќе се спомнат западните вредности, колонијалниот поданик „ја потегнува својата мачета или барем гледа да му биде при рака“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Линковите, признавам дека не знаев каде водеа (или не водеа никаде), земени издвоено, ја задржуваа јасноста на мислата.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Му признаваат дека не умеат да пливаат; тој воздивнува, мислев дека...
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Од владеењето на Бургиба длабоко навлезен во деветата деценија на животот стануваше јасно дека тој не беше исклучок на вистината дека нема тиранин кој признава дека старее.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
XXVII Следејќи ја палестинската драма, по падот на бургибизмот во Картагина се соочував со сјајот и бедата на источните владетели во судирот со модерните времиња.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ми прорекуваш гроб а сега признаваш дека ќе те надживеам.“ во гладот на тој Константин како да се чувствува победа.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Зашто, употребувајќи го тој збор, човек признава дека си игра со реалноста; потоа, со повторна употреба на двомислата го брише тоа сознание; и сѐ така во бесконечност, и со лагата секогаш еден скок понапред од вистината.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Самиот признаваше дека тоа не е карактер, туку харикири.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Инаку зошто би ни нуделе нови законитости и рецепти секои неколку години не признавајќи дека пазарната економија е недофатлива, неподложна на правило, дека исклучокот е правило?
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Без разлика дали унифицираното “јадро” е фикција или факт, Дерида признава дека желбата за еден таков ентитет е мошне реална, и токму врз тоа се заснова секое кажување, секој повик - вклучувајќи го и оној на литературата и философијата.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
(Дури и да сте мислеле дека тоа е музика, признавате дека таа допрела до вас преку ушите а не преку очите, а и тоа дека не сте ја пипкале со рацете ниту сте се шетале по неа.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)