пристори (гл.) - дека (сврз.)

„Тоа е победа и на нашето одделение!“ ме прегрна одделенскиот раководител.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ама тоа беше само миг, иако мене ми се пристори дека сум цела вечност посилен од него, „Ти ли... куче...“ просаска, се напна и се обиде да ме отфрли.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Понекогаш ми се присторува дека таа дури и посакува јас секогаш да сум малечок, па да има можност секогаш за мене да се грижи и да ме гали...
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Од вчудовиденост немаше сила да се брани.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
А ЈАС - зазбивтан небаре душа ми излегла, не можев ништо да речам.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Само ми се пристори дека растам... растам...
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Кога ќе фрлеа поглед кон сонцето ќе им се пристореше дека ноти потскокнуваат во виножитото ама кај ќе им текнеше баш тогаш на Моцарт и сомотските виенски валцери!?
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Можеби само му се пристори дека се допре до нешто.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Седеше на креветот и не се помрднуваше. Му се пристори дека во претсобјето слушна шум.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Нему му се присторе дека семејството со оваа купувачка некако стана поцелокупно што, секако, му ласкаше на неговото татковско самочувство.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Се разбира, го имав предвид траурниот момент и не побрзав да му ја прераскажам приказната на Ристе.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Прикажуваш, прикажуваш, а најглавното настојуваш да го забошотиш.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
За среќа наиде Даскалов. Не знам од каде и зошто но мене за момент ми се пристори дека Даскалов штотуку завршил тешка борба на некој ринг и сега се враќа во аголот со насмевка на победник, згора на тоа и сигурен дека немам причина да му го запустувам задоволството.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- А каде најрадо го минуваш времето со нив? - На вечерата што ја приредуваме заедно.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Го прашав мојот декоратер, кое дрво е полесно за обработка, исушеното или сировото.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Воопшто не се изненади. Дури ми се пристори дека од мене очекувала вакво нешто.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дури кога си заминуваше ми се пристори дека Огнена Гулева и вистински е ужалена.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Наеднаш ми се пристори дека за да се сфати некоја порака сепак е потребно и да се размисли.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Затоа што, според Енценсбергер, “философските теории делуваат како волшебни сирени, пред чие заводливо пеење писателите би морале да ги затнат ушите за да зачуваат барем минимум од онаа животна наивност која ѝ е толку неопходна на литературата”.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Овде ни се пристори дека нашиот соговорник ја објави до реставративен сјај старата фигура на поетот како сведок а можеби и на писателот како нов културен херој.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Човечкиот ум На Еразмо за миг му се пристори дека го слуша рикањето на бикот Чако.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Тој со цела дланка удри на дрвената нога, а мене студени морници ме стресоа и ми се присторува дека допи-раат далечни поединечни и рафални митралески истрели и силен грмеж на гранати...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Од радост се гушнавме и ни се пристори дека заборавивме дека сме гладни и тргнавме натаму, на кај планината Бела Вода што ние во Герман си ја викаме Германската Планина.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ми се пристори дека е многу строга и лоша жена.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Се гледаме в очи и траеме во молкот и во тој миг ми се пристори дека црните букви ме жежат и ми ја горат дланката...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И сега, во навратот кон времето од пред шеесет години, ми се присторува дека го слушам тоа тропање и ми се чини дека имам болки во бочините, дека ми недосува воздух и целиот сум испотен...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Еднаш, кога ни кажуваше како некое дете од домот за деца без родители, каде што таа повремено помагаше, ѝ рекло “мамо”, ми се пристори дека во нејзиниот глас почувствував нешто како разнежнување, некакво нејасно навестување на желба.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А оној ден во пеперуткарникот, кога Клара, Сара и јас зборувавме за мајчинството, Сара покажа на две пеперутки кои, соединети, летаа во воздухот, зачнувајќи го своето потомство. …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ги затвори очите во целосното сраснување, избегнувајќи ги надворешните впечатоци, самрачната светлина; одненадеж толку уморна, но сигурна во својата победа, без да ја слави како толку нејзина и толку чекана. Ѝ се пристори дека една од двете слатко плачеше.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Од студ, зашто снегот ѝ навлегуваше во распарталените чевли, зашто по патот под нозе по плоштадот си заминуваше Клара Аицети, преубава во своето сиво палто, косата малку распуштена низ ветрот, без да го сврти лицето и си заминуваше. Прев.: Фросина Стојковска
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Така легната наплеќи, подзамижана се загледа во сонцето што веќе го беше преполовило денот. Ѝ се пристори дека откај сртот слуша скрцкави чекори.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ќе го фатеа, ќе го смиреа и ќе го прашаа што му се случи, зошто вика, а тој ќе речеше: - Не знам, така ми дојде нешто... - и ќе почнеше да се присетува дали го сонуваше тоа или така му се пристори дека наставникот со кредата со која пишуваше на таблата, во еден миг се сврте кон него, и престорувајќи се кредата во стрела, почна да го гаѓа.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Германија се насмевна со напор, на Едо му се пристори дека таа се направи како божем зборот „земеме“ да не го чула и тоа го доболе.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Така сега, кога мајка му му рече дека пеперутки ќе се собираат на него, се почувствува толку лесен што му се пристори дека тие можат да го кренат и да го понесат во убавините на нивните бои.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тука Митко молкна, на авторот му се пристори дека поради оваа исповед се чувствува посрамотен, но и ослободен.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Богами, ми се пристори дека сонувам, дека не сум со сите.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Извинете, ми се пристори дека нешто рековте ама јас бев отскитан! како да ми се извинуваше во негово име она малечко демонче што за прв пат го забележав во неговото подзамижано лево око.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
- Не чудете се. Росана веќе третпат проверува дали сте дојдени, - ми се пристори дека ја слушнав ироничната забелешка на колегата Вртанов.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Дури мене ми се пристори дека од тоа нејзино испарување во воздухот остана само трага од миризлив чад, кој, за жал, овојпат мене ми нагорнуваше.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
На колегите професори им се пристори дека Седлов се обидува и вистински да им го претстави својот пријател монах.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Се обѕирна околу себе, па иако тоа се чинеше смешно, нему му се пристори дека во празната просторија заедно со него беше влегла и зимата.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Наеднаш ми се пристори дека Јана се смее.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Останав уште поосамен кога бушавиот ја затвори вратата. Поосамен и збунет.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Дури ми се пристори дека Јана спомнува како била уверена во мојата простосрдечност, но веднаш побрза да се исправи: “Мислев на неговата искреност”.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Потоа додаде дека при она кратко познанство таа останала со впечаток дека не сум трчел по допадливоста.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Женава си е чист сурогат! рече, мислејќи веројатно на Јана, додека со нескриено самозадоволство си го потчукнуваше заобленото бедро со розовата дланка.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Светот од твојата неконтролирана фантазија сигурно би бил свет на неразумноста, ми врати во натамошното надмудрување Катерина но таков свет за среќа не постои.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А самиот текст потсетуваше на ситен вез, што би можел да се прочита само со лупа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Она што ќе се насели во просториите на нашиот сон, сè едно во кое време се случувало тоа, не можеме тукутака да го парчосуваме и да ги искористуваме само оние делови што нам ни се чинат прифатливи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ова ѝ го дофрлив еднаш и нејзе ( се шегував, но на Катерина изгледа ѝ се пристори дека во шегата е содржана намерата да ја вратам во светот на онаа одамна исчезната цивилизација, па затоа и уследи оној жесток касај овде, под брадава).
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А дека се смеел потврди и тој самиот откако повторно ја подотвори вратата за да ми објаснел дека го засмејувале ситните недоразбирања и беззначајните слабости.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ете, тогаш ми се пристори дека за првпат ја видов реката (иако веројатно и пред тоа сум ја гледал) и помислив дека некој мене ми ја приредува таа гозба како вовед во некое славје.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во еден момент ми се пристори дека му го слушнав придушеното смеење.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не знам за каков привид можеше да станува збор, но наеднаш ми се пристори дека буквите што ги пишуваше Грофот, ги имав видено извезени на мали картички, помали и од личните посетници.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Дури ми се пристори дека и тој самиот не знае на што точно се однесува констатацијата интересно што пред малку ја употреби.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Навистина ми се пристори дека доктор Пачев ќе беше во право но само под еден услов: ако се случило овие настани да ги забележувам во деновите кога се случуваа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Колковите навистина ѝ се движеа како клатно на ѕиден часовник, дури ми се пристори дека нешто ми кажуваат тие движења и тој звучен ефект од нишањево не беше ништо друго туку објаснување за нејзината голема дарба: (тоа Катерина ми го рече откако стори неколку чекори), а малку подоцна додаде дека умеела да го изведе она кое Јана; за да посака да го изведе ќе морала најпрвин да го смисли а потоа долго да вежба и тоа само за да постигне нешто што сепак ќе личи на обична имитација.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тој, како да го подразбра ова мое обраќање како прекор, си ја тргна насмевката од лицето, а додека ја затвораше вратата ми се пристори дека слушнав нешто како извинување, нешто како овде, во зданиево не е забрането да се разговара сам со себе, другарите ме немаат советувано да внимавам на такви нешта.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Вие не сакате Јана да се вљубува во друг” реков.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ми се пристори дека токму ова прашање упатено по сè изгледа кон мене најмногу ја збуни Јана.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И ми се пристори дека во нив сосем ја снема радоста...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ми се пристори дека едното око му е поголемо, а тоа љубопитно ѕиркаше во моето доживување.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Но, како што го стори тоа, ѝ се пристори дека тешка реа ѝ се ослободи од под блузата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Ама... - пропелтечи, - наставничке јас сѐ уште ја немам дорешено задачата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Загледан во бледата светлина што навлегуваше однадвор му се пристори дека го гледа милиот лик...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
А тополите? Влатко стои на крајот од ливадата заџарен... гледа угоре - синевина, синевина и бели облачиња порабени со бакарна светлина од сонцето што заоѓа... му се пристори дека синевината ќе се струполи врз него... па ги крева рацете за да ја потпре... ги нема тополите... ничкосаниот поглед здогледува вкоренети пенушки - небаре џиновски стапала...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ми се присторува дека ми намигнува со бронзеното око.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Ама кога нивните гласови сосема ги снема, ѝ се пристори дека во мракот е сосема изгубена.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Некаде таму, далеку во котлината ѝ се пристори дека болсна светлина и таму го сосредоточи погледот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Во очите ѝ завирија солзи. За миг ѝ се пристори дека во маглината го гледа даскалот...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Таа се навали на веленцето што го стави како возглавница и ѝ се пристори дека е дома во глуво доба, крај своето огниште во кое сигурно сѐ уште тлеат жарчињата што ги покри со спуза; ѝ се пристори дека е во шарената гостинска одаја во која го распосла излитеното веленце и мисли на своите рожби и на челадта од рожбите свои кои израснаа на ова веленце.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Скраја од нив прелета белa пеперутка и во настанатиот молк на Циљка и се пристори дека го слуша треперењето на нејзините крилца.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кога на небото се покажа српот на месечината, тој го подигна момчето и, држејќи го во своите прегратки, тргна низ огромната гробница и кога само миг, без да го прекине растреперениот чекор, погледна кон небото, тогаш му се пристори дека и ѕвездите патуваат со него...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Разбрав - викна Циљка колку што можеше погласно, а ѝ се пристори дека одвај прошепоти.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И се пристори дека животот и личи на грст песок: некој го зеде в дланка и го мери, го превртува, го префрлува и го отсејyвa низ прсти...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
На Фимка ѝ се пристори дека Богородица плаче.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Крцкаат пружините, а таа се стресува и и се присторува дека тука близу слуша рафали...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И во овој миг ѝ се пристори дека глас потаен ѝ шепна: „Таа е“...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тоа вратичето недозатворено удира и крцка и на намерникот му се присторува дека некој липти и плаче.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Во нејзината стегната дланка, чудно подвиткана под левата града, му се пристори дека нешто се крие.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Се загледа таму од каде допира гласот и во себе се помоли - Господ да даде уште еднаш да го слушне тој глас што пред малку и се пристори дека и е познат...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ѝ се пристори дека го слушна гласот на политкомесарот кој скоро пред неполни четири месеци, таму на ливадите на Арена им велеше: - Ако не убиеш, тогаш тебе ќе те убијат!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кандилцето пред Богородица светеше сѐ до изгревот и кога големата светлина на сонцето влезе во одајата, пламенчето се изгуби во неа, ама одблеснуваше малечко - малендаво и на Фимка ѝ се пристори дека тоа е раздвижена солза на Божјата мајка.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Гледа и му се присторува дека крвта почна да тече.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Таа скришум распосла поглед и и се пристори дека се уште го слуша гласот па деда си.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Копај и ниту чекор назад!!! - ѝ се пристори дека некој заори над неа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кога стигна до триесеттата, тогаш ѝ се пристори дека една од нив се заниша, се оддели од другите и онака бела од снегот, стројна во сета својa висина и убавина, со гранките спуштени надолу и целата во бела долга руба со небројни мали светленца кои болскаат толку, што ослепуваат очи, тргна кон неа...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Да не рече Маркс? - сомнително праша некој кој седеше со грбот кон распалениот оган, а на многу им се пристори дека е оној истиот, кој го кажа зборот што сите се трудеа да го најдат.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Прекина. Му се пристори дека гласно зборува.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Во тишината глува, на Циљка ѝ се пристори дека го слуша биењето не само на своето срце, ами и на срцата на сите кои се во земјанката.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ми се пристори дека не само што е многу изморена, туку и дека нешто лошо ѝ се случило, ама крие од нас.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
А, можеби и никогаш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А потоа, ептен се уплашив, оти ми се пристори дека Игбал веќе не е тука и сосема се избезумив: - Игбал, Игбал, каде си? – го довикував во себе.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Откако му раскажав што и како се случи вчера во паркот, тој призна дека тоа било едно возбудливо доживување и ми се пристори дека помалку и му е криво што нему не му се случило.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Немаше одговор.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Мамо! Тетка Ане! Тетка Оце! – викнав. Се одзва моето ехо, доаѓајќи од далечните ридови, и ми се пристори дека ми се потсмева.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Можеби некогаш другпат, кога мене ќе ми се пристори дека е време, можеби тогаш ќе ѝ раскажам за него.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ми се пристори дека повторно не е тука.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Го познавам јас него, и тој, исто како и јас, обожава необични и опасни случки.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Во наша близина се скрши гранка, крекна некоја птица, месечината се скри зад некој облак и...
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)