причини (гл.) - дека (сврз.)

Пред зори, слушајќи шушкање, Вадим се разбуди.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Матвеј Николаевич стоеше бос, наведнат над заспаната ќерка; неговото лице беше вкочането сосема блиску до градите на Наташа; на Вадим му се причини дека тој мошне смрдливо и чкрипаво мласка.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Го врати погледот врз футата пред себе како да ќе види нешто, си го лизна показалецот од десната рака, забриша некоја флека што ѝ се причини дека ја виде.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Тогаш, до пред десетина и повеќе години, во лето, и додека сè уште не беа раштркани по градиштата и низ светот, жителите на Потковицата излегуваа да спијат надвор, во дворовите, под отворено небо.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сето тоа во душата на човека налева радосни чувства, но тишината, ох, таа, дебела и напластена, без луѓе, без овчарски свирки и довикувања во гората, без момински одзив преку песни и смеа од градините, од бунарите и чешмите, без думани прав од гојда кои се враќаат од паша по Голем Пат, разбудува помисла за тоа колку многу човек е поводлив, кревок и неотпорен спрема сè она, убаво, што се случува надвор од него, во природата, додека останува беспомошен да влијае на својот сопствен живот - не успева, или не му е дадено, или не му даваат, само да го одреди неговиот ток, па се џари во празно со насолзени очи низ самракот, и му се причинува дека тука некаде, над него и околу него, во воздухот, притаено чукаат срцата на отидените ближни, на самовилите, на легендите и преданијата, на војните и војводите, срцето на животот што беше, што се закоренил некогаш одамна тука и се ископачи, па му иде да отрча на Молитвена Вода, да се плесне пред кладенецот и да нададе глас, не против непревдите што му се сторени лично нему, туку против неправдите што му се сторени и што му се прават воопшто на животот... ...
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Таа претпоставка како да ми доаѓа негде однадвор, како да ја наслушнувам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Напати и сега ми се причинува дека се движам помеѓу шепотењата на збунетоста.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Или ми се причинува дека сум го слушнал?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Посака да ѝ кренеш паметник на твојата љубовна авантура со онаа Стојна ли, Стојка ли? - за момент ми се причини дека се обидува да ме исмее Даскалов.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Во моето сеќавање оној што замина засекогаш ќе остане Ведран, а оној, кој белки набрзо ќе наиде ќе го наречам по твоето име, Иван, а на тоа твое Иван ќе му го придодадам и моето, Таша.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не, Јана сигурно ме нема слушнато!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но за момент ми се причинува дека претпоставката за заборавноста и збунетоста не е плод на моите размисли, а уште помалку на фантазијата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се ми се причинува дека дури откако ќе изречам на сет глас некој збор, дека дури тогаш можам и вистински да оценам дали е оној вистинскиот што точно ми ја отсликува мислата!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И така, ќе имаме син кој ќе се вика Иван Ташин“ си велев и мислев на мојот син, кој беше веќе многу многу наближил и секој момент требаше да се појави, да заграби од воздухот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И сѐ ми се причинува дека само заедно можам да ги сочувам...
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- реков.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Како оние недораснати пилци додека си ги испитуваат крилата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Како во моментите кога за првпат ги наслушнував оние нејасни приказни со кои мајка ми се обидуваше да ја искаже осаменоста.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зар не ти се причинува дека си на пат да полеташ?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
-Зарем измислувам? - ме прашува а зад прашањето се чувствува и тихата мелодија на неговата воздржана насмевка.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но и да ме беше слушнала немаше да се појави.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дали поради загреаноста од пишувањето или пак поради нешто друго, му се причини дека студот што го чувствуваше утрово некако намалил и кога погледна низ прозорчето, виде дека надвор почнало да вее снег.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Не беше сигурен, но му се причини дека му е речиси врсничка.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тогаш на игуменијата ѝ се причинило дека и од очите на тој Онисифор Мечкојад никнуваат влакненца, се кадрат и се замрсуваат, и дека е тој сиот едно големо клопче козина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со него и тебе ќе те благословам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се загледа во полната месечина на која се оцртуваа линии на човечко лице: нејзе ѝ се причини дека тоа лице првин ѝ се насмевна со подбив и закана, потоа се смршти, се стемни, дека светлината истече низ некој дол од другата страна на темната планина чии сртови едвај се забележуваа како грб на огромна камила.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Понекогаш ми се причинува дека им ги читам мислите.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Буричкав низ средства за маскирање и ми се причини дека моето лице, кое претходно не го забележував, изразено почнува да ме гледа.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Имаше моменти кога и куклите од излозите во градот, особно оние во недоволно осветлените делови на витрините, наеднаш ќе ми се причинеше дека разговараат помеѓу себе, или дека се движат.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
- Јас кажав сѐ што знам. Не се сеќава точно но му се причини дека иследникот беше затечен од прашањето на обвинетиот па затоа ништо не одговори.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ми се причини дека тој со погледот внимателно го следеше и тоа паѓање.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Му се причини дека ги препозна.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Иако не може точно да види, нејзе ѝ се причинува дека од спротива, недалеку од пумпата во дворот, од тремот на сниската куќарка, грдиот Радуле и неговата држанка Стојна како да ја исмејуваат.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Некорисна прошетка“ ми се причини дека рече одејќи кон прозорецот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Постојат такви моменти кога самоконтролата затајува. (Нели, чудесна самооценка!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Нам само ни се причинува дека молчат - продолжив со објаснувањето - а познато ни е уште од средно училиште дека ништо не исчезнува и ништо не се губи, освен украденото.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А можеби бев и во посета кај Стариот писател Зрновски – се послужив со овој штотуку ископан податок, кој и за мене сè уште претставуваше обична претпоставка! – Или, само ми се причинува дека бев?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Дали му се причинува дека од косата ѝ излетаа свилени бубачки?
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
За Танаско и Пена и за нивните неколку деца никој како да не знаеше, а што е најчудно не само што не препознаа никого од оние што им отвораа врати, туку им се причини дека не се наоѓаат меѓу свое племе.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Протрчувам покрај бронзениот просјак и повторно ми се причинува дека ми намигнува со бронзеното око.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
- Мамо, мамо! - ѝ викнавме. Таа остана така со лицето во перницата и ми се причини дека не дише.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Разбравте!!! - згрме со толку силен глас, што ми се причини дека ќе ги исплаши не само Јово, Јовка, и ќерка им Сандра, комшиите од катот над нас, туку и Велика, Никола и нивните деца Влатко и Елена, кои живеат во мансардата.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ме изненадува понекогаш тој мој брат. Пријатно ме изненадува.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ми се причини дека не само што не се зачуди туку и ми поверува.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)