прозбори (гл.) - збор (имн.)

Жените, децата и старите, тие што не можеа да одат на печалба, стоеја наоколу како скаменети, без да прозборат збор и секој гледаше, го впиваше погледот во својот скап човек, кој, по малку време, ќе ги остави, можеби, засекогаш!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Заминувајќи од дома утрото без да појадува и без да прозбори збор со некого, веднаш по ручекот се врати дома и ја замоли Рози да појде со него да се повозат.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)