прочисти (гл.) - јазик (имн.)

Во новиот турски, односно прочистен јазик, според радикалните реформи на Ататурк, немало стари зборови од туѓо потекло кои баба Хазбије, ги научила во животот заедно со јазикот на страдањето.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Задачата на поетите е тој национален гениј да го одбранат од суптилното продирање на странските идеи, да го прочистат јазикот заменувајќи ги германските зборови со латинско потекло со други, чисто германски изрази, да ја откопаат затрупаната ризница со народни песни и, на крајот, во својата поетска работа, да тргнат по примерот на фолклорот, таа состојба на свежина, невиност и совршенство каде што индивидуалитетот на народот е сѐ уште неосквернат со било какви допири и се манифестира со едногласие.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)