прошепоти (гл.) - тој (зам.)

Лицето на разобличениот странец се искриви во страшна гримаса.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Ама, татко, не беше оваа... - со очаен глас му прошепоти тој на стариот Карче.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Не, прошепоти тој, уште еден миг и ќе се разбудам. Почекај...
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Потивко, потивко! - прошепоти тој.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)