прска (гл.) - во (предл.)

А и времето е убаво, цел ден ѓупчиња се прскаат во реката.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нешто во свеста се кине, прска во шушкави искри.тие трепетливи светулки се извишуваат нечујно, бавно, сигурно, и кога ќе се изморат на својот пат, паѓаат, умираат, покриваат се со пепел.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
ТЕРОРИСТ: Не можам а да не заспијам на звуците од - - острите крици/кои зујат небаре хор од чедни селанки се прскаат во пладневната тиња. Станувам...
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Гори и лета: снопчиња искри ми прскаат во очите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Идиот! Идиот! Пфуј!“ вика сувиот човек и се тресе сиот како пијаница кога ќе зацица крв, а тишината прска во безброј срчи и мислиш дека нема крај тој пискот, дека будилникот саноќ ќе цепи: иди-от! иди-от!
„Послание“ од Блаже Конески (2008)