пушти (гл.) - од (предл.)

А кога во 1941-та, на сам ден Благоец, 24 април стар стил, фашистите ја завојуваа Потковицата, него, меѓу првите, го собраа војска, а кога, пак, го пуштија од војска, го поставија да биде писар во општината во Тополчани и го вооружија со пиштол.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Божем да се бранел од комунистите, а всушност го направија кодош, па тој и тогаш се однесуваше кабадаиски.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Неда ѝ се израдува на Митра, а Митра, кога ја виде Неда во мариовски алишта облечена, не можеше да ја пушти од прегратките.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Овој го избегна одговорот на прашањето како го пуштиле од интернација, а самиот го праша директно Пискулиева: - Што мислиш ти да правиш, мислиш ли уште да квачиш овде кукавички јајца?
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Откако го пуштија од затвор, се беше угоил и си ја поврати старата боја - всушност, целиот се беше повратил.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Чаршијата ќе ја затвориме, кавурите ќе ги пуштиме од апсаана, името да ти го слават! Ишала!
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Немало крај радоста кога ќе те пуштат од синџир.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Можеби и чад да ми пушти од ушите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Пусти Силјан тогај дури се сетил оти штрк е и може син му да го удави и умре, ако не беше му свикала мајка му на Велка да го пушти од раце, и умирачка ќе си го најдеше, чунки можеше да го врзе Велко со еден сиџим за нога и да си игра со него, како што си играат деца кога да врзуваат врапчиња и чавки.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
И ништо да не пуштат од село да излезе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)