разбира (гл.) - дека (сврз.)

- Се разбира дека турско, ама нема да биде вистински турско.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Јас ја сакам тајландската кујна и сушиите и раковите со цимет и масното сувлаки на улица. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 152
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се разбира дека не им верувам на сите глупости што ќе ги слушнам!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ако религиозните и националните пропаганди не посакаат да го воведат нашиот јазик во своите училишта, се разбира дека само таму каде што живеат Словени, и ако им забрануваат на своите учители и попови да другаруваат со македонската интелигенција и општество од другите пропаганди, тогаш македонската интелигенција и народот, без разлика на пропагандите, треба да изнајдат пат со којшто ќе може да се казни таа пропаганда.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Се разбира дека имам многу размислувано за моето заминување и за се она што се случуваше дента кога го сретнав човекот за кого помислив дека ќе ме усреќи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Иако овој циклус е завршен во списаниево, се разбира дека Маргина и понатаму е широко отворена за било кој тип на пристојна уметничка проза на македонски. 34 okno.mk
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Дури и зборот загубен го употреби што се однесуваше на него. А тоа не е точно.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Е, со таквиот изум би ја покриле Европа и она што не можеме ние да го видиме, се разбира дека не ќе може да нѐ види и тоа нас.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Воспоставивме врски поради интересот на владеењето, тие со нивниот, јас со мојот дел од луѓето.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Но тие зборови за среќа беа и остануваат само моја грижа. На никој друг!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Неговите судови се, разбирливо, честопати нагласено претерани и еднострани (прашање е дали младината навистина така сама од себе разбира дека составен дел на културните пораки се и претерувањето и шокантноста), а и покрај тоа бројните податоци што ги наведува се мошне важни за расправата за ефектите на популарната култура: “Според податоците на ревијата American Demograph- ics, помладите возрасни се полиберални од своите родители - вклучувајќи ги и припадниците на бејби-боом генерацијата, од којашто произлегува поголемиот дел од денешните новинари на централните медии.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се разбира дека овие мои претпоставки ги задржав за себе си.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Од тоа што ќе му го приложат, човекот го избира она што е по негов вкус и веднаш потоа, а многупати можеби и пред тоа, она што евентуално би можело да му послужи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Се разбира дека Селин е супер-деликатен за преведување и дека фрагменти од романите не се баш идеален начин да се претстави еден од највлијателните писатели на 20-иот век. Но, тука сме.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Во својата медитеранска екстаза, како некогаш Албер Ками, Дарвиш ќе потврди дека јазикот и метафората не се доволни на пределот да му се наложи друг предел.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Впрочем и да ме замолите по минутка-две да ви го повторам до збор ова што го велам во овој момент, не верувам дека ќе ви ја исполнам желбата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Своите коли ги одржуваат чисти, а се разбира дека и повремено ги подмачкуваат, го проверуваат воздухот, проверуваат дали има доволно вода во акумулаторот и дали металните плочи се покриени со вода, и го проверуваат нивото на маслото, да не е премногу ниско во кутијата за курбла.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Се разбира дека душманлакот го има на целата земја.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се разбира дека тој покажа интерес за случувањата во Сан Диего, но тоа само го увери дека доживувањата на младите љубовници со ништо посебно не излегува надвор од дури и предвидливиот шаблон така што му беше доволен фактот Едо и Су продолжија заеднички да живеат како што почна во собичката на механичарската работилница на Али во Сан Диего, но сега во станот на Су во улицата „Кинг“, во центарот на Торонто.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Всушност, мислев дека претерува. Се разбира дека мислев така.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
- Се разбира дека го носел, - дофрли татко ми, - не е глупав да не го носи?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Клучно е да ги размрдаме малку тие комуникациски канали внатре градот (за воопшто да можеме да гра­ди­ме некаква покомплексна инфор­мативна структура, „однадвор”), да ги мобилизираме инвен­тивноста и духот кои чучат и пропаѓаат по скопските дувла затоа што на okno.mk | Margina #15-16 [1995] 5 Бал­канот тие се безвредна роба, да го промениме тој инертен и моќен фатали­зам дека нема излез од гомнава, созда­вајќи силни јазли на некаква креативна енергија што би се ширела ко звукот на хотел­ско­то yвонче во Бартон Финк, суптилно а силно, вон фреквенциите на „чувари­те на националната култура”, зомбиев­ските гадови што блокираат било каков проток и кои гнијат секој во своето изолирано ќоше од овој мрачен лавиринт низ кој талкаме и за кој допрво треба да се утврди дали вооп­што поседува излез, копчи, интерфејси, како сакате, со некои поглобални структури. 3. Nick White Бројчињава во текстов се само затоа што овој трет параграф, некако според духот, не припаѓа баш во Маргина, но поради сомнителните морални причини споменати на истово место и во минатиот број, поради новиот голем бран на еден примитивен националистички дух кој не разликува државотворност од шовини­зам, пат­рио­ти­зам од национализам (кој не разбира дека државата токму настану­ва во зоната на поларното одвојување на тие термини!) но и кој, доколку не се реагира (а богами и тогаш!, но реакцијата секо-гаш е важна, колку и да е осамена, макар и во историски рамки) брзо тркала сè пред себе, ете, поради тоа, велам: неверојатно е важен отпорот спрема тој евтин тргов­ски национализам кој ги тресе особено тнр. кругови на културниот естаблиш­мент, кои си пронајдоа ново идеолошко лижавче, нова дури јазична матрица составена од крајно нерафинирани наци-романтични стереотипи.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Се разбира дека тоа не е сѐ. Социјализмот во мојата претстава почнува некаде од некои газиени ламби, со право на одвај четири тетратки во годината во гимназиските клупи и со многу транспаренти и пароли против студот; со први куси панталони од излитено вејничко ќебе што ќе ги облечеш одвај на твојата шеснаесетта година за да прошеташ низ полето што сѐ уште потсетуваше како да е „во војнички цокули обуено...“
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Исто така разбираат дека нема да биде доволно, ако сакаме да ја постигнеме таа цел, да ги негуваме локалните традиции и лесно да се простуваме од преживеаните времиња.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се разбира дека не можам да поверувам дека сите овие измени и преселби се прават за да биде спречено, или најблаго речено, одложено моето заминување.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се разбира дека мислам на себеси кога го изговарам тој збор.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Се разбира дека таква беше намерата на реченото“, побрза да објасни тој и ја спушти слушалката.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Тоа беше веројатно прв пат да почувствувам како јадот и лутината, се прелеваат и во мене и како со лутината се јавува и потребата да се искаже таа лутина, или барем да се стори нешто што ќе ја намали.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Втората Светска војна - се разбира дека имаше филмови снимени на лице место, но не толку многу, и немаше ТВ камери на фронтот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И, воопшто, Игбал многу често се насмевнува, многу почесто од кого било што го познавам, и кимна со главата: - Се разбира дека може и со него да се лета.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се разбира дека ќе ја одлагаме колку што можеме повеќе. Но тоа нема многу да промени.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Зошто ви треба публика? Мистиците исто така имаат публика. Имаат следбеници.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
РИСТАЌИ: Се разбира дека е така. Јас имам право да ја дадам кому што сакам.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Тука се во право само доколку нивната остроумност верно ја претставува и остроумноста на толпата; но кога лукавоста на престапникот видно се разликува од нивната, се разбира дека ќе бидат изиграни.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Се разбира дека се насмевнав.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Но, затоа пак соништата нѝ остануваат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Постои ли Големиот Брат?“ „Се разбира дека постои.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се разбира дека поради ваквите нешта бев многу загрижена иако се трудев да останам рамнодушна.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Камилски, кој не ги забележа испаднатите купони од книгата, самоуверено одговори: Се разбира дека ја прочитав. Затоа и ја задржав подолго време.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Отпосле им притежнуваат торбите полни со љубов и среќа, отпосле, бришејќи си ги измрсените муцки, разбираат дека нема такви на кои, кога тогаш, не им се парчосала барем една од кристалните чаши со која наздравиле првпат.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Нови идеа, старите излегуваа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ете, тоа беше причината да го вратам во Штабот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но не ја прифатив како добронамерна оградата со која се обиде да ми предочи дека не било се едно кога таков малер ќе се случел во куќата на обичниот човек за разлика од генералот или високиот раководител.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира дека таа памети оти ѝ се има јавувано.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Се разбира дека е полесно да се каже некому како да не пишува отколку како да пишува.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Лично од човека зависи колку е спремен да поверува, тетка Босо!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сакам да речам дека и најневиниот пристап кон еден зафат во кој е вклучено милувањето, особено на таква девојка каква што е Пеперутката, ги поттикнува искрите од кои пламнува највистинскиот оган.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
142 Ако случајноста е она што ја прави историјата, тоа ја нагласува нужноста и можноста за создавање нови односи со сите наследени општествени норми, надвор од сообразноста и подрачјето на прифатени вредности.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Со недели размислував.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тогаш се сетив на зборот - сенилен - што татко ми го употреби за дедо ми, се стрчав кон работната маса на мајка ми, сигурен дека мојот пријател Братољуб Клаиќ ќе знае да ми каже што значи. Се разбира дека знаеше.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Сепак, – продолжив јас, – колку време јаваш секое утро? – Само ова утро, – рече тој. – Ја зборуваш ли вистината? – реков јас. – Се разбира дека не, – рече тој, – но. ако нѐ откријат, тоа ќе треба да го речеш.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Се разбира дека не. Ги измислиле биолозите на деветнаесеттиот век.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Општествената прифатеност, декриминализацијата на геј-сексот, легализацијата на хомосексуалните општествени и сексуални институции, тргањето на пречките за истополовиот брак, за воената служба, за свештенството и психоанализата, заедно со други дотогаш забранети професии, не треба да се побрка со крајот на сексуалната нормативност, а камоли со падот на хетеросексуалната доминантност. ‌Сигурно, има такви што сметаат дека општествена рамноправност премолчено имплицира афирмација на суштинската нормалност на лезбигеј-луѓето.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Конзервативноста на црквата, не само во врска со уметноста, се разбира дека има подлабока, творечка смисла.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Се разбира дека се плашев. Мразев да си го поарчам животот поради неконтролираното однесувње на своеволните и недоволно внимателни индивидуи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира дека застапеното во Маргина САТИРА е само капка во морето на руската особено изострена во литература смисла за комично, цинично и духовито.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Се разбира дека архиготистите Кондилис, Кацигарис одвај чекаа ваков предлог од тукашните капидани.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Сега таа на твое инсистирање ја сменила тактиката и од суптилен диктатор станала агресивен.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се разбира дека го прифати предлогот, иако, по неколкуте сторени чекори се почувствува повреден.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Не дојдов во женева поради тоа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Знаев дека го мрази сожалувањето, а тоа можев да го забележам и од фактот дека не реагираше кога јас дури и наметливо ќе ги употребев зборовите што таа последните денови почна да ги одбегнува.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Додека разговарав со Зигмунд, таа по моите зборови разбираше дека зборувам со него, и ме гледаше со оној поглед со кој гледаат оние стари луѓе кои без страв, само со колебање, се подготвуваат да умрат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тие зборови постоеја и пред да ме затворат, да, и пред тоа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Уште еднаш, јас разбирам дека вам ви е чудно што на вашата книга ѝ се дава таква интерпретација, но тоа не е за чудење.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се разбира дека прво ѝ се потпре да ја призаврти на левата страна кон него, но увиде дека брчалото на нешто запнува.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Не сум јас мала, разбирам дека ти е таква работата, поврзана со одење на странски филмски фестивали, и не се бунам, трпам, те чекам да се вратиш, тешко ми е, ама, што можам кога таква мајка ми се паднала, да мора службено толку често да патува... ... – Е, како често? – ме прекина таа – најмногу два-три пати годишно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се разбира дека го зеде.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Се разбира дека постои, но тоа е постоење кое не му личеше на било што од порано познато; како да се исполнил со некаква мрачна самосвојност која сето време себе се укинува и се бутка во празнината.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Се разбира дека ќе бидеме внимателни.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Вистината е потривијална. Се разбира дека тие двајцата беа слободни ѕидари.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Се разбира дека се насмеав.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Артистите, кои ги интересира само нивната улога, се разбира дека го немаат целото дело туку само страниците каде што е нивниот лик.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Се разбира дека се чувствувам премногу комотен додека ги сместувам зборовите на Даскалов во мои реченици.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Интернет не е само автопат, тоа се милиони меѓусебно поврзани “домови” кои се разбира дека ја менуваат дефиницијата на дом или куќа.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
И колку може да се земе за здраво кога на некој од нас ќе му се посака да им го слушне понекогаш и гласот на своите размислувања.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира дека е доцна за каење дека ѕвездите веќе се клапнати и дека продавачите на пуканки пак ќе ме прогласат за почесен издишан балон.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Како ќе се погледнев во огледалото што го немав, да постапев така?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира дека во случајов не станува збор за обичен женски каприц!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Се разбира дека и двајцата се жалија на пресудата, та останаа да чекаат резултат од жалбите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се разбира дека мора да биде во нашата листа, но за нашата конечна пресуда, нашата дефиниција и покрај тоа што имаме доволно документи, да почекаме, да размислиме уште, да провериме, да консултираме уште литература! предложи Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
- Се разбира дека имам, - му одговорив.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Се разбира дека сватовчините нарачаа тава за вечера.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тој предложи да се сокриеме некаде и да ги следиме (сега разбирам дека и тој беше погоден колку и јас и дека сакаше уште таа вечер да расчисти со Луција: колку смешно – што да расчисти, кога ниту јас ниту тој немавме ништо со неа?); така ќе сме виделе која е девојката со Фискултурецот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се разбира дека одлучив да молчам. Дури ѝ се извинив.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се разбира дека нема и не може да има добри вести (одговор што ѝ го должеше на мајка ми), па се обидува да стори што не може.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Овие предвидувања, верувам, превидуваат една пресудна размисла.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
- Ах, ах... - плачеше Методија. Илко го крена, го зеде подрака да го носи дома му и слушајќи го каде што издивнува, му рече на Богуле: - Го разбирам дека му е жал...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Но не беше така! – Се сеќаваш ли, мила, кога ти го донесов писмото од градоначалството, односно поканата за патување во Италија, што ти реков? – Се разбира дека се сеќавам.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се разбира дека таму му се потсмеваа и дека тоа го оддалечи за некое време од мене.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Колку повеќе се будеше, сѐ поодредено разбираше дека она одвратното и навредливото е токму тоа што постои, а она што го прекина овој смел глас е така полнолико гордо, силно и младо и сета негова намачена душа жедува за она што веќе не постои и што престанало да биде живот и се претворило во некаква оддалечена светлина а без која е тескобно и мрачно.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Бидејќи уметноста на нашето време, тнр. „постмодернизам“, во голема мера е коресподентна со маниризмот (наспроти крутата класичност) се разбира дека Маргина на овој или оној начин останува во рамките на “маниризмот”, посветен на историската димензија на овој клучен уметнички феномен.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Се разбира дека не е тој.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Им соопштува на свој начин дека дошле даскалиците од Охрид и дека вечер ќе даваат претстава и кои се цените на местата, та иде и до најинтересната новина од денеска која сам си ја додава, разбирајќи дека: на некое момче од Марул му избегала невестата и запиња повеќе од секогаш: — Денеска на пат за Прилест загинала една млада, бела, калеша, убава невеста од Маруууууул!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Се разбира дека си вообразуваш!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се разбира дека ќе ја чувам со големо внимание! 15 III 2001, Monsieur, Ces quelques mots seulement pour voir si la communication par fax fonctionne соrrесtеmеnt Tout lhеurе, sur une carte de la Mасdоinе јаi tеnt dvаluеr la distance entre Skopje et Tetovo qui serait, dit-on, le lieu principal des troubles. 50 km?... сеѕt peu! Mais je pense quil sera sans doute plus sage de ma part de continuer vous сrirе en mentionnant le moins possible cette situation laquelle mes commentaires et mes inquitudеѕ ne changeront rien. Je fais seulement des vuх pour que tout cela ne fournisse par un nouvel рiѕоdе dramatique votre saga, et que votre famille et vous soyez toujours en ѕсurit. Hlnе Lejbowicz P.S.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Па сепак, геј-ослободувањето и од понеодамна, движењето за геј-правата не ја поништиле општествената и идеолошката доминантност на хетеросексуалноста, иако хегемонијата ѝ ја направија малку понесигурна и не толку целосна. ‌Наместо тоа, изгледа дека се случува спротивното.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се разбира дека не, освен ако таа не би била - што веројатно би, ако малку размислиме - последна на списокот (затоа што е најважна) во таа категорија.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Се разбира, темата на сексуалната фрустрација - која е само една од подтемите на „Големото стакло“ (додворувачот никогаш не остварува физичко единство со својата невеста) - може лесно да биде поврзана со „Етант Доне...“ со оглед на тоа што ја знаеме врската на ова дело со Марија Мартинс, жената со која Дишан никогаш нема да може да оствари сигурна и трајна врска.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Сега сите добро разбираат дека Максим и Костадин друга и поинаква кошница му плетат на Хаџи Ташку од оваа што им ја продаваат ним овдека.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Се разбира дека имам и не гледам потреба да се лутиш... - одврати Барѕотас.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
БАБА АНЧА: Ами баба Анча е проста, ама дотолку се разбира дека не треба да се множат гркоманите.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Се разбира дека се шегувам? Крадец на сопствената радост! Нели, грдо звучи!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Па се разбира дека не... Не оти вие завршивте гимназии и универзитети?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Во прво време, во темата на враќањето во родната земја, субјектот разбира дека ќе треба да се брани од акциите на еден анти­субјект, наративен интервент, означен од платените егзекутори на тајната полиција („Дури и во мислите, не стануваше збор за повлекување или да се избегне стапицата којашто се профилираше...“).
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
- Се разбира дека и така се случува.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ветуваш? Се разбира дека ветив.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но вистина е исто така дека не може да се тврди ни она, другоно, дека таа извршувала задача на организацијата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Разбираше дека во Германија притисокот врз Евреите од шлагер на острастените национал-социјалисти, брзо се преобразуваше во строг марш врз судбините на неаријците врз кои се преземаа актите на сѐ поизразено државно насилие, но не разбираше што Софија има со тоа, особено зашто во германскиот модел меѓу неаријците се подразбираа Бугарите меѓу другите Словени.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тогаш со непозната болка разбира дека неговиот скалпел светкал над женското тело. таа-гола, студена, акако секогаш само со ноздрите насмеана!
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Се разбира дека целото макло не беше полно со коски, па ни со тагарџици, та Сиве накоси трева за пет товари, а најде само еден тагарџик со пари.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се разбира дека препрочитувањето на текстот за грифоните го увери во тоа во коешто се сомневаше - дека ова куче сепак не е грифон.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Одвај чекав да се вратиме во Скопје и да му кажам на брат ми дека и јас конечно видов срна, за да престане веќе еднаш да ми се фали и да ми прави мака со тоа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се разбира дека и тој извикуваше со останатите: беше неможно да се однесува поинаку. секогаш го исполнуваше со ужас.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Таа за многумина навистина го претставува токму тоа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Скратениот приказ на модерното прекодирање на букви во бројки и на процесуалната, историска и расветлувачка свест во формална, калкулативна и аналитичка, се разбира дека не е доволен за да се разберат денешните алтернативни светови.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Се разбира дека не ја одбив неговата покана.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ова го велам бидејќи не сакам да се помисли дека се обидувам да промовирам некое друго лице што ќе биде спремно да ги презема на себе и моите одговорности.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Се разбира дека нема. Како може да умре? Следното прашање.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се разбира дека имав свое толкување.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
- Па, не е способна, се разбира дека не е, - огорчено заклучив.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Се разбира дека одбив.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се разбира дека ќе треба да му се насмевнам кога ќе влезам.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Мудриот совет не мораш секогаш да го прифатиш, но барем не одбивај го.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се разбира дека никој не се осмелуваше нешто да го праша зашто видоа дека нивниот Американец не си го троши погледот од што немаше што да работи, туку очигледно тој нешто бараше.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Не бев сигурен Иван колку е спремен да прифати вакви размислувања.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- На пример, она за велосипедите, неизоставно треба да го скокнеш – рече тој – измисли некоја друга причина зошто сте се задржале во грмушките толку долго.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се разбира дека се прашував зошто и е потребно тоа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Е, се разбира дека само со писмото ништо немаше да стане, ја фатија солзите од Антица како убиец од крвта на отепаните.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ти бе, Брезо, не разбираш дека станува збор за тактика.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Аха, тоа по ваше... - Да, господине – наше, се разбира дека е наше.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Се разбира дека присуството на д-р Сотировски, единствен Југословен во Париската опсерваторија, која со макотрпна и деноноќна работа се пробива во врвовите на науката, ми овозможи уште полесно да се вовлечам во многуте катчиња од опсерваторијата.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Се разбира дека ваквата постапка не може исцело да ги задоволи ниту потребите на „Стремеж“, ниту пак да ги објави бројните искушенија пред кои се наоѓа творецот.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
— И Митра го навали Толета на посланата постела, се разбира дека пред тоа и вратата ја засурми, и зготви слатко и благо, та и винце му го наполни грненцето, кое Толе заедно со неа ќе си го испие.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се разбира дека трагите се исто толку битни колку и она пред нас, дека трагите всушност и се она пред нас.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Му реков дека потерата, ако веќе тргнала да нѐ лови, можела да го слушне неговиот глас и од некое трето село преку планината. Си го прочистувал грлото!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ох, се разбира дека можело и тоа да се случи. Не велам - не!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Штом ги завршував разговорите, ми велеше: „Изнеси ме надвор.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се разбира дека и самиот ја сфаќав неуверливоста на предлозите што ги застапував.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А пак покрај вас, се разбира дека уште ќе ми биде поарно.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
- А, малку ли е тоа?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се разбира дека се изненади.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Дали тој постои или не?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
„Мислам, дали децата знаат.“ „Не, се разбира дека не знаат.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Во Венеција човек по навика се качува во гондола и мавта ли, мавта, било кому на брегот, колку да се мавта.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Дали ќе стигне? Се разбира дека ќе стигне. Ве уверувам. Разбрав...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Се разбира дека имам зборови, неброени зборови за се она што се случуваше овие денови во мене. Можам и да ги искажам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира дека таа ги прифаќа ваквите мои пресуди.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Луѓето идеа и си одеа. И никој никого не забележуваше. Како да станува збор за сенки.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но за жал малкумина се оние кои се спремни да ја запостават личната корист.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Се разбира дека веќе немам храброст да се задевам; ако му подречам е сега немаш рака за туги колена, може и од двете раце да ја испушти уздата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира дека тоа траеше доволно долго, за да биде и корисно за Марин Крусиќ.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Се разбира дека ја исмејав.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ама а, човечкото око не се сити.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
12. Тие не разбираат дека чадорите ги провоцираат облаците.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
„Дадаизмот, пишува Жорж Иње (Georges Hugnet), е нејасен: се сомнева во сѐ и не се сомнева во ништо, како да не разбира дека му ја задушуваат смеата.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Почесто ќе бидат на мислење дека женското движење имало “добро влијание на државата”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се разбира дека знаев оти ќе го слушнам токму тој одговор.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во шталата имаше малку овес и сува детелина.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Разбирајќи дека јавниот простор е семантичка структура којашто произведува, содржи и одразува идеолошки конструкции, Димитријевиќ има за цел урбаните жители да воспостават нови односи со нивното опкружување, и 142 Braco Dimitrijevic, Interview with Jean-Hubert Martin (2005) цитирано во Braco Dimitrijevic.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Првин се појави кај обајцата сомнежот дека терминот турцизми за заемките не беше идеален за употреба, но тие, сепак, по некоја туѓа инерција навикнале на неговата употреба.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Реков и нешто непристојно на своја сметка а љубомората ја прогласив за една од оние чудовишни пројави што ни ги беше завештал гнилиот капитализам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се разбира дека не се почувствував погоден од алузиите што беа и премногу нагласени. Па сепак, сочувствував со мајка ми.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нели летавме?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се разбирам дека најмногу се забавуваат кога зборуваат за науката и уметноста. Умираат од смеење.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Се разбира дека сето тоа ни оддалеку не е доволно нашето бавеwе со овој типографски аспект на графи~киот дел на дизајнот барем да се приближи до сериозноста со која кон овие прашаwа се пристапува во поцивилизираните земји, но, ете, се трудиме и се надеваме дека во времето кога на многу нешта кај нас (заклу~но со дизајнот на државата!) им треба ре-дизајнираwе и „гланцање”, овој прилог ќе биде од полза.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Впрочем, немав ни право на тоа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На еден од тие летечки состаноци, Баге меѓу другите доби задача да стапи во врска тој и тој ден на тоа и тоа место во тоа и тоа време - се разбира дека не му беше кажано каква ќе биде таа врска, машка или женска, млада или возрасна, позната или непозната.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Погледот ѝ беше како поглед на луд светец: опсесивен, телесно измачен, но не ми беше грижа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
- Се разбира дека ќе мора да ѝ кажеш некои работи, но колку можеш пократко и... така некако, повеќе успокојувачки.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Но секако имало поголем или помал душманлак, наше е да го откорнеме од балканските јазици, а бездруго со тоа ќе го снема во животот, нема да ја заматува меморијата на нашите потомци! рече Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
ИЛИЈА: Се разбира дека ми е мака, кога моите сонародници си ја менуваат народноста, но пак ме теши тоа што не само меѓу народот македонски има такви, туку насекаде ги има такви како тебе — расипани души.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Треба, значи да се слуша тревата како расте, да се поттикнат сокриените можности, да се разбудат сите склоности кон заедничкиот живот што ги чува историјата; исто така треба да бидеме подготвени, без изненадување, без отпор и без опирање да се соочиме со необичното, што сигурно ќе го донесат тие нови општествени изразни облици.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Нема -” Се разбира дека има, можеби: Затворени временолики врвки,* Простор­но­­временски дупки помеѓу сценаријата.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Се разбира дека знаев, но јас знаев и грчки.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Да беше тука свети Ксавиер, се разбира дека ќе можеше да се стори нешто, но, за несреќа, тој сè уште беше на пат...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
„Се разбира дека не смееме да ризикуваме“, се согласи Винстон дисциплинирано.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Помладите возрасни поретко ќе поддржат забрана на книги во јавни библиотеки или отпуштање на професори затоа што се хомосексуалци.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се разбира дека редакцијата си го задржува правото да не се согласува бла бла бла.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Се разбира дека на фонот на завршената (?!) војна на Балканот (која беше приготвена токму од некои “уметници” и “идеолози” и која содржеше прилична доза на сè уште потпламнувачката фашисоидност), во околности на специфични меѓунационални тензии кои продуцираат одреден културен и идеолошки рефлекс и овде кај нас, во Македонија, а најпосле и во контекст на нашето, како држава, ново дефинирање на она што значи културна политика и културни цели, постојат сериозни причини “вечната тема” за односот меѓу “уметноста” и “идеологијата” одново да се актуелизира.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Се разбира дека е погрешно да се гледа „Етант доне...“ како нешто малку повеќе од обичен визуелен документ за врската меѓу Дишан и Марија Мартинс.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Се разбира дека она, за мешето го поверував.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
За мене не беше тајна партизанското минато на Даскалов.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Поетот не успевајќи да му се наложи на другиот предел, барајќи одговор од историјата и разбирајќи дека таа не може да биде компензација за изгубената земја, одговорот ќе продолжи да го бара на неизвесните патишта на универзалниот егзил, на некој можен премин на минливоста, на премин меѓу материјалното и метафизичкото.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се разбира дека по сето тоа егзархијата за вас стана собиралиште на шпиуни и инквизитори а емиграцијата чета од бозаџии и вагбонти, а народот (кој по ваше не е повеќе од 200 илјади) татарско племе кое за да се ослободи од Турците треба првин да се посрби.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
(Се разбира дека овие зборови што ги употребувам во моментов се мои. Не и на Ивана.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира дека не поминаа ни арно, но има од лошо полошо, та затоа велиме дека не поминаа лошо.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Се разбира дека не може да има поголемо проклетство отколку животот на непреодната граница, ја прифати Татко мислата на Камилски но на Балканот, уште пред падот на Османската Империја, била распространета мислата за трагичната филозофија на курбанот, односно на жртвата, која насекаде на Полуостровот и надвор од него прераснува во култ. Некои говорат и за Балкан-Курбан.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Она, што не требало да и се случи! – Се разбира дека се сепнав и пред да ја заршам реченицата. – Извини – реков – згрешив.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира дека отишол, си рече Ване.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Се разбира дека Пеличка нема да ја живее твојата судбина, пу, пу,пу, далеку било!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
И се разбира дека ослободувањето на геј-луѓето од општественото угнетување, како и растурањето на некогаш универзалниот консензус за темелната патологија на хомосексуалноста, кои служеа да го оправдаат тоа угнетување, претставуваат апсолутно значајни многу обемни и неверојатно брзи промени, за чие значење не може да се претера.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се разбира дека знам зошто се смее додека се обидува да ме разголи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
– Се разбира дека било, не можело да биде почисто. – Ама, сепак, останале некои дамки на времето!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
- Се разбира дека имав, - одговори гордо дедо ми.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Се разбира дека младите беа на војна во редовите на силниот султан Сулејман Величествен – Законодавец, кој целиот свој живот го посвети на освојување земји на сите три континенти.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
- Захарјади ли? Се разбира дека тој ни е учител, ама и водач и ... кога ќе се обединат сите пролетери, тогаш ќе нема народи, ќе нема држави и граници.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Проблемот со Кулик е што тој се обидува да се однесува и изгледа што повеќе како вистинско куче, а не разбира дека само човечките суштества уживаат во таа игра - затоа кучињата не фураа во чопори на неговиот перформанс!
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Се разбира дека човек ќе се запраша дали и самиот тој не придонел кон ваквиот тек на настаните.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Се чини, типчето веднаш сфати во што е поентата, се разбира дека имав мобилен и штосот со фиксниот значеше дека ако е фаца од естрадата може барем да биде џентлмен и пред да ми го побара бројот, барем да ме праша како се викам.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Се разбира дека разбрав.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Се разбира дека не претерувам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не поради опасноста од создавање правила што ќе нѐ разделуваат во нашето однесување во исхраната туку затоа зашто нејзината загриженост ја сметав за неоправдана.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се разбира дека ми треба публика, не се сечам себеси без врска.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Дури не сум ни сигурен ваквата појава колку може да се смета за нормална.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А притоа значењето на некои од нив само го наслутувам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Па се разбира дека сум виновен!“ извика Парсонс, погледнувајќи сервилно кон телекранот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Се разбира дека се согласувам со вас.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кога се качивме на врвот, се разбира дека не се запревме да ја видиме Галичица.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Се разбира дека сум ја читал, ама уште во младоста, кога студирав во Париз.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Всушност сметај дека не сум го рекол ова што го слушна.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира дека ме прекори, ме искара што сум била толку невнимателна и толку непромислена да отидам во третиот дел од паркот, и тоа доцна попладне, ми се закани дека своерачно ќе ми ја скрши главата ако тоа уште еднаш ми се повтори и ме посоветува, онака братски, малку да ја видоизменам приказната попладне, кога на состанокот ќе им ја раскажувам на нашите.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се разбира дека за ова не можев да се расправам со Борхес.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Од града на града како од врв на врв, сите се радосни и весели во првите сто дена од таа приказна.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
- Ох, тато, татичко,ти си најдобриот татко на светот, се разбира дека така ќе биде.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Дојдов да обновам едно старо познанство и да му укажам внимание на уметникот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И тоа не само заради нејзините големи врски со лекарите туку и поради насмевката што ја искористи за да ми ја завитка веста пред да ми ја предаде. Го знам тоа нејзино умеење.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не знам како не разбираат дека мене ми е многу здодевно да талкам по околината и дека мразам да ме убедуваат да појдам со нив кога тргнуваат на прошетки.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се разбира дека и тука се има почит.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се разбира дека не останувавме на разнеженоста.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А притоа се чувствував виновен бидејќи верував дека Даскалов помислил оти изразувам недоверба или воздржаност кон неговите совети.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Које ќе му прави тостови, кому ќе му рече, ајде Гонцо, сакаш да правиме тостчиња, а тоа само јас го разбирам дека значи: те молам, направи ми, ако си ми сестра.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Се разбира дека сме сите таму, - ми вели тој мене.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Се разбира дека тој човек го имам сретнато. Но тоа беше време на војна.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира дека врапчињата побегнаа.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Отпосле дури се разбира дека брегот бил и Микеланѓело загледан во разулавеното море и во пијаниот брод одвај на дофат на видикот.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Токму католичката црква во која во која мистериозно се чуваат некои од највеличествените изрази на маниризмот во целата Западна историја би требала да ја разбере теофаниската моќ на маниризмот!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Се разбира, генерале, имам, се разбира дека имам доволно.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Но јас зборував за обичната среќа што доаѓа и си оди како неканет гостин.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Треба да се спаси разноликоста, а не историската содржина, што ја дала секоја доба и која што ниедна доба не може да ја сочува вон своите граници.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
А, Ведан е одличен учени и, се разбира дека пропуштеното брзо ќе го надомести.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Знам и такви во табиетот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира дека беше битен печатот од поштата на градот во кој сум на „малтретирање“, како што милуваше мајка ми да каже.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Се разбира дека не лажеш, но си противречиш - се обидуваше да ја смири Непозанатиот. – Предмалку го нарече слабак. Нели?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Најнакрај разбираме дека и разделбите се за во песна и додека трае обновата и изградбата ќе има и нови траги на минливоста.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Се разбира дека не можеш.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Најпосле, последната ноќ, трговецот со добиток, пак со својата жолта крава, се прикраде до куќата во која живееше братот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Се разбира дека не може да се зборува за еден праволиниски премин на уметноста од подрачјето на култното во подрачјето на профаното, како што не може директно да се согледа општествената задача на уметноста и формите за реализација на нејзината моќ низ новите уметнички стилови и содржини.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Се разбира дека знам оти таа самата врши пробир на нештата кои може да му се соопштат на Севишниот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Се разбира дека ми поверува.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А, јас, кога сум добро расположена и ако сме во пријателски односи, баш сум му добра сестра. Или поточно- најдобра.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
АНТИЦА: Ах, злато мое, уште прашаш: „Ако ли дојдов?“. Се разбира дека ако.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
XLVII И Татко и Климент Камилски и дење и ноќе работејќи врз турцизмите во балканските јазици, сѐ повеќе разбираа дека се нагрбиле со мисија на која не ѝ се гледаше претпоставениот крај.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Како да бев јас задолжениот да ги објаснувам причините за распадот на Југославија (во Тунис една од главните авении с уште го носеше и го носи името Југославија).
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се разбира дека знаеш да леташ, си заборавила?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И дека судирот можеби ќе порушти.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се разбира дека јас лично за оваа моја слабост немам објаснување.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира дека и тука беше сметкаџиството.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)