разбуди (гл.) - го (зам.)

„Развесели не, разбуди го човечкото во нас, куме“, помоли Марко Проказник; изгледаше како што рече за него еднаш попот Георги Тушев или некој друг од селото, го скина првото копче од кошулата и со кренати раце побара од куциот музикант ситен вез.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
СПИРО: Знам, чорбаџике. Мусака маст сака.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СПИРО: Кога си поумна, разбуди го!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Туку ајде разбуди го...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ЧЕТВРТА ПОЈАВА КЕВА И СПИРО
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
НАЦА: Поарно да си погледаш во ноктот, отколку во саатот.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ами, ти си машко. Ајде, не биди страшлив, разбуди го.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
КЕВА: Е, кога знаеш, влези разбуди го.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Разбуди го само еднаш, па доста ќе биде!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
-Ќе го разбудам Вадја, татенце - писна Наташа.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
-Разбуди го, ќерко, разбуди го - мирно одговори старецот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
СОЊА: Разбуди го и прашај го. Не зборувам со него.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
- И слепо и чкулаво подава рака по змиско јаболко, се лутел Симон Наконтик како осамен светец на семожни гревови позамрсени и од волчи црева, всушност повеќе исплашен отколку величествен набожник зашто го потресол крик на див петел од лесковата шума на селото, предупредување на смртта што брза кон такви каков што бил тој, за кого женското милување претскажувало почеток на пропаѓањето на светот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ме повикува врсникот Неделко Шијак, пак шепотел со стиснати шепи на градите божем држи рабови на миросано платно со кое си ја штити душата од отровни повити, но Богоја Гулабарин, Пане Долгманов, Цветко Грнар и Илчо Просинек, веќе се здоговориле ојуначени од ракија да ги здружат сурите волиња во две двоколки и пак во ново јунаштво се клештеле и се подбуцнувале со лакти превесели и за свадба; со сладосни гласови од кои и птици ќе се разбуделе го распрашувале старецот кога ќе се стрчне подмладен и избричен кон цицлестата Фиданка да ѝ го покаже мускулестиот стомак и сѐ друго што е машко на неговата ластареста става; им говорел со ѓаконска самоувереност - Ќе дојде потоп, господ ќе ме држи да не потонам а вие ќе пекате по мене и ќе ме молите ропски рачињата извалкани да ви се држат за учкуров, да ве влечам по бранови и пени.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Одат на другиот - чеша златна.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Дојде времето персијскиот цар му вика на тој од Солун: - Оди, бре - веле - разбуди го, белки ќе го докачиме на нешто.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Ми, ај нека приспие уште тро.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
3. Распосли си го окото - мојата љубов сака да патува мојата љубов сака да залута да се врати, да нѐ спаси мојата љубов сака Во предградието на твоето око трепките си поигруваат есен, отвори, патникот кој чука е љубовта ќе влезе за да побегнеме од времето меѓу градите отсекогаш сум носела виделина окото твое отсекогаш ме барало мене - разбуди го, ноќва како на сон те сакам, погледни ме, љубовта да ми патува...
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)