растура (гл.) - глас (имн.)

Имаме и телевој, нешто како инка, за да не ти се растура гласот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Некаде низ внатрешноста на затворот се растураа гласови и стапки.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)